Camille du Gast – pierwszy kobiecy kierowca wyścigowy i motoryzacyjna celebrytka Belle Époque
W Paryżu, w dzielnicy Menilontant, jest ulica Rue Crespin du Gast, nazwana tak na cześć jednej z trzech francuskich pionierek motoryzacji. Obok Anne de Rochechouart de Mortemart oraz Helene de Rotschild, to właśnie Camille du Gast zachęcała na początku ubiegłego wieku kobiety do aktywności w sportach motorowych.
Camille Du Gast była uważana za kobietę sukcesu o niezwykle wszechstronnym talencie. Powszechnie uznawana jest za pierwszą kobietę, która zdobyła sławę jako kierowca wyścigowy. Ale nie tylko… Osiągała również doskonałe wyniki w baloniarstwie, szermierce, skokach ze spadochronem, saneczkarstwie, strzelaniu z karabinu i pistoletu oraz wspinaczce górskiej.
Gotowa postawić na swoim
Od małego Camille była zdeterminowana, by podążać swoją drogą i robić to co chce, bez względu na konwencję czy autorytet. Du Gast o zielonych oczach, jasnych włosach, muskularnej i atrakcyjnej sylwetce, miała świetne poczucie humoru i magnetyczny uśmiech, któremu większość mężczyzn nie mogła się oprzeć. W 1890 roku poślubiła kierownika i głównego udziałowca ogromnego sklepu Dufayel w Paryżu, Julesa Crespina, który zapewnił jej środki, pozwalające na zaspokojenie wielu jej zainteresowań.
Jej pasja do ścigania narodziła się w 1900 roku, gdy obserwowała start Gordon Bennett Cup – ponad 560 kilometrowego wyścigu biegnącego przez Francję od Paryża do Lyonu.
Mniej więcej w tym samym czasie jej mąż kupił Peugeota i Panharda-Levassora. Wkrótce jego żona nabyła umiejętność prowadzenia tych pojazdów. W czasach, gdy społecznie było nie do przyjęcia, aby kobieta zastąpiła swojego szofera jako kierowcę, Camille du Gast właśnie tak postąpiła.
Pierwszy wyścig
W czerwcu 1901 roku Camille wystartowała w swoim pierwszym wyścigu samochodowym na trasie Paryż-Berlin. Jej współtowarzyszem i mechanikiem był książę du Sagan, którego jedna z paryskich gazet opisała jako „dandysa zwabionego zapachem oleju i benzyny”. Bardziej prawdopodobne jednak, że do wzięcia udziału w wyścigu zwabił go urok Camille du Gast.
Zawody było podzielone na 3 etapy. Pierwszy biegł od Paryża do Aachen i miał długość 459 kilometrów; drugi – Aachen-Hanower mierzył 447 kilometrów; a ostatni – Hanower-Berlin, 299 kilometrów.
Du Gast była drugą kobietą , obok Helene de Rotschild, która startowała w tym wyścigu, ale tylko ona ukończyła zawody, gdyż jej rywalka zmagała się z problemami technicznymi. Obie zawodniczki były pierwszymi kobietami, które wzięły udział w wyścigu o randze międzynarodowej.
Przeczytaj też: Anne de Mortemart: pierwsza osoba na świecie, która dostała mandat za przekroczenie prędkości
Camille startowała w Panhardzie o mocy 20 koni mechanicznych, który cechował się dość słabymi osiągami na tle konkurencji. Mimo tego i startu z końca stawki, dzięki swojej ostrożnej jeździe, udało się jej ukończyć wyścig na 33 miejscu w klasyfikacji generalnej spośród 122 uczestników. Du Gast była zdeterminowana, by poprawić ten wynik następnym razem.
Kolejny start z Paryża
Po przerwie spowodowanej długim rejsem z mężem, w 1903 roku Camille powróciła do ścigania, biorąc udział w wyścigu Paryż-Madryt. Tym razem miała już odpowiedni samochód wyścigowy – De Dietrichsa o mocy 30 koni mechanicznych o pojemności 5,7 litra.
Du Gast zachwyciła francuską publiczność, chociaż „The Autocar” pisał:
Dzielni Francuzi oklaskiwali i podnosili czapki, ale sami musimy przyznać, że mamy wątpliwości, czy zacięte wyścigi długodystansowe są czymś właściwym dla dam.
Podczas gdy wszyscy pozostali kierowcy przykucnęli nisko nad swoimi kierownicami, Camille musiała siedzieć wyprostowana. Gorset, którego wymagał wtedy moda, uniemożliwiał jej pochylenie się do przodu, w przeciwieństwie do jej drobnego mechanika, który był w stanie tak nisko ułożyć się przy niej, że prawie całkowicie znikał, redukując opór przepływu powietrza.
Wyścig Paryż-Madryt zapisał się w historii jako jeden z bardziej dramatycznych. Startując z 29 pola spośród 275 samochodów, Du Gast przebijała się po zakurzonych i niebezpiecznych drogach na czoło stawki. Po 120 km i osiągnięciu 8 pozycji zatrzymała się, aby udzielić pierwszej pomocy innemu kierowcy, Philowi Steadowi, który w wyniku wypadku został przygnieciony przez swój samochód. Camille najprawdopodobniej uratowała mu życie. Po przybyciu lekarzy, du Gast kontynuowała wyścig i finalnie uplasowała się na 45 pozycji, w skróconych, z powodu ogromnej liczby wypadków, zawodach.
Francuski rząd przerwał wyścig w Bordeaux. Samochody zostały skonfiskowane, odholowane przez konie na dworzec kolejowy i przewiezione pociągiem do Paryża. Całkowita liczba ofiar śmiertelnych nigdy nie została podana. Odtąd wyścigi na otwartych drogach zostały zakazane.
Zakaz od francuskiego rządu
W 1904 roku Mercedes-Benz zaproponował Camille du Gast start w ich maszynie w Gordon Bennett Cup. Niestety, francuska Komisja Sportive z ACF interweniowała, zakazując kobietom ścigania się.
W kwietniu tego samego roku du Gast opublikowała list protestacyjny w gazecie „L’Auto”, ale nie przyniosło to żadnego rezultatu. Co prawda nikt nie miał wątpliwości co do jej umiejętności prowadzenia samochodu, jednak przyczyną zakazu były ogólnie wypadki w Paryżu i Madrycie. ACF nie chciało podjąć ryzyka, że kobieta odniesie obrażenia w wyniku wypadku wyścigowego. W przypadku takiego wypadku, niespełna rok po tragedii w Madrycie, władze w Paryżu natychmiast zakazałby tego sportu jako całości.
Kolejny start Camille w wyścigu odbył się więc poza Francją, a dokładniej w Wielkiej Brytanii. W Brighton Speed Trials startowała w 35-konnym samochodzie, który niestety nie oferował zbyt dobrych osiągów. Dla porównania, jej konkurentka Dorothy Levitt, dysponowała 80 końmi mechanicznymi, co zaowocowało ustawianiem rekordu prędkości wśród kobiet.
Przeczytaj też: Ustanowić 25 rekordów świata – niektórych do tej pory nie pobito. Dokonały tego wspólnie cztery zawodniczki!
Życie po wyścigach
Po zabronieniu kobietom we Francji udziału w wyścigach automobili, Camille zaczęła brać udział w wyścigach motorówek. W 1905 roku rozpoczęła wyścigi w Monako na swojej łodzi o nazwie „Turquoise”.
Jej życie prywatne nie było usłane różami. W wieku 27 lat została wdową, a w 1910 roku jej córka próbowała ją zamordować, aby zdobyć majątek matki. Po tym traumatycznym przeżyciu nastąpiła spora zmiana w postawie i zachowaniu Camille.
Resztę swojego życia podporządkowała pomocy zwierzętom i ubogim. Du Gast została prezydentem Francuskiego Towarzystwa Przeciwko Okrucieństwu wobec Zwierząt i prowadziła kampanię przeciwko walkom byków, a także pracowała z biednymi, zakładając ośrodki dla sierot i ubogich kobiet.
Kontynuowała swoją pracę nawet w trakcie niemieckiej okupacji Paryża, nadal tam mieszkając i pomagając biednym, aż do swojej śmierci w 1942 roku.
Najnowsze
-
Minister Gawkowski stracił samochód za 100 tys. zł. Oszukali go metodą „na bliźniaka”
Funkcjonariusze CBŚP zatrzymali osoby należące do międzynarodowej grupy przestępczej, zajmującej się kradzieżą samochodów. Podczas działań służb udało się odzyskać kilka skradzionych pojazdów w tym Peugeota 5008, który, jak się okazało, należy do ministra cyfryzacji Krzysztofa Gawkowskiego. Ten podzielił się swoją historią w mediach społecznościowych. -
Ile samochód przejedzie na rezerwie? Ile pojadę z zasięgiem 0 km?
-
Znaki C-5 oraz D-3 wyglądają prawie identycznie, ale kierowca nie może ich pomylić
-
Będzie nowy odcinek drogi ekspresowej S10. Znamy datę otwarcia
-
Wyrzuciła papierosa z auta, napluła na zwracających jej uwagę, a potem nasłała agresora
Zostaw komentarz: