Zniszczone Rosomaki, czyżby sabotaż?

17 lipca 2009

Nowe transportery, które MON wysłał do Afganistanu, dojechały na miejsce uszkodzone. Zniszczona została m.in. ich elektronika. Bez niej Rosomaki są niezdolne do walki. W grę wchodzi sabotaż.

fot. MON

Partia trzynastu transporterów Rosomak dla naszego kontyngentu w Afganistanie została wysłana na przełomie czerwca i lipca. Ostatni samolot – wynajęty od Ukraińców transportowy Rusłan – wyleciał z Polski 2 lipca. Za każdym razem zabierał na pokład od trzech do pięciu Rosomaków (każdy waży ok. 26 ton). Już w Afganistanie okazało się, że pojazdy są uszkodzone i nie mogą zostać skierowane do patroli.

Polscy żołnierze wyczekiwali na nie, bo kilka transporterów wcześniej uszkodzonych przez miny-pułapki trzeba było odesłać na remont do kraju.

Dowódca wojsk lądowych gen. Waldemar Skrzypczak śledztwo w sprawie zniszczenia transporterów zlecił Służbie Kontrwywiadu Wojskowego.

Rosomak uchodzi w tej chwili za jeden z najlepszych pojazdów, jakich używają armie NATO w Afganistanie. Talibowie nazywają je „zielonymi czołgami” i wciąż szukają sposobu na ich zniszczenie. Na szczęście, mimo że wielokrotnie wybuchały pod nimi miny-pułapki, żaden polski żołnierz w Rosomaku nie zginął, ani nie został ciężko ranny. MON zakupił je w 2003 r. w ramach wartego 1,3 mld euro kontraktu z fińską firmą Patria Vehicles. Pojazdy te produkują Zakłady Mechaniczne w Siemianowicach Śląskich.

W Afganistanie pierwsze Rosomaki pojawiły się w 2007 r. i od tej pory MON sukcesywnie zwiększa ich liczbę. Odkąd armia zrezygnowała z poruszania się nieodpornymi na wybuchy min-pułapek Hummerów, to właśnie pojazd z Siemianowic stał się podstawowym transporterem naszego wojska.

Trudno sobie wyobrazić, by do samolotu AN 124 Rusłan miał dostęp każdy.

fot. Motocaina

Zdaniem Motocainy uszkodzenia podzespołów elektronicznych można tłumaczyć dwojako. Jako skutek błędnego mocowania pojazdów we wnętrzu Rusłana, ale znając profesjonalizm pracowników firmy Wołga Dniepr, raczej to mało prawdopodobne. Drugi powód, bardziej prawdopodobny, to brak lub niewystarczająca hermetyzacja w ładowni, a co za tym idzie narażenie podzespołów elektronicznych na bardzo gwałtowne zmiany ciśnienia i temperatury, co z kolei przekłada się na pęknięcia ekranów ciekłokrystalicznych. To spekulacje, bo nie znamy rzeczywistej skali zniszczeń. A może to jednak sabotaż?