Margaret Allan, pogromczyni Bentleyów

2 sierpnia 2013

Margaret Allan przyszła na świat w 1909 roku w Szkocji. Miała to szczęście, że urodziła się w zamożnej rodzinie, w której kobiety zachęcano do samodzielności i rozwoju. Jej ciotka była sufrażystką, a matka zachęcała Margaret, by nauczyła się jeździć samochodem.

Wkrótce dziewczyna została rodzinnym szoferem, spędzając miłe godziny za kierownicą Lagondy. W ten sposób rozwinęła się jej pasja do samochodów i motoryzacji, która w końcu przeniosła się na motosport. Pierwsza impreza, w której wzięła udział, miała miejsce w 1930 roku, odbywała się pod auspicjami Women’s Automobile Sports Association i była częścią London-Gloucester Trial. Margaret odniosła zwycięstwo, chociaż rodzinna Lagonda była zbyt powolna i zwalista, by posłużyć jej w rywalizacji na dłuższą metę. W 1932 roku zatem ojciec Margaret zakupił nową, zmodernizowaną i usprawnioną Lagondę. Nazwisko Allan można znaleźć na liście finałowej rajdów RAC i Szkocji. Pierwsze szlify rajdowe Margaret zdobywała podczas rajdu Monte Carlo, jako pilotka Evy Staniland, która ukończyła rywalizację jako 10. W klasie lekkich samochodów. Niektóre źródła dowodzą, że Allan zdobyła Puchar Alp podczas Alpine Trial w 1932 roku. Nie zachowały się jednak materiały, które mogłyby to potwierdzić.

Margaret Allan

fot. hvauctions.com

W 1933 Margaret nabyła pierwszy z długiej serii dużych Bentleyów, model z 4,5-litrowym silnikiem. Przyniósł jej szczęście i kolejne zwycięstwa, zarówno w wyścigach, jak i rajdach – podczas rajdu Szkocji dziewczyna uplasowała się na 12. miejscu. W 1934 roku rozstała się na trochę z Bentleyami i zajęła trzecie miejsce podczas wyścigów w Brooklands za kierownicą MG Magnette. Drużynę, oprócz Margaret, tworzyły Doreen Evans i Irene Schwedler.

Sportowe dokonania Margaret w 1935 roku zdominował przede wszystkim jej jedyny w karierze występ w Le Mans. Była wówczas częścią drużyny MG, prowadzonej przez George’a Eystona i liczącej sobie w sumie sześć kobiet-kierowców. Margaret współdzieliła swoje MG Midget z Colleen Eaton. Wspólnie uplasowały się na 26. miejscu klasyfikacji, ale mierzony czas ich przejazdu ostatecznie pomógł MG w zdobyciu nagrody zespołowej. Allan wystąpiła też jeszcze dwukrotnie w rajdzie Monte Carlo.

1936 rok przyniósł kolejne wyzwania. Ustanowiła rekord prędkości toru w Brooklands: 200 km/h. Niedługo potem wróciła do muskularnych Bentleyów. Pierwszy z nich, do którego była wyjątkowo przywiązana, nosił przydomek „Mother Gun”. Za kierownicą potężnych samochodów o mocnych silnikach czuła się generalnie najlepiej, w odróżnieniu od koleżanek z drużyny, jak Doreen Evans czy Kay Petre, które najczęściej ścigały się w małych Austinach, MG czy Rileys.

Ostatnim rokiem jej sportowej aktywności był 1936. Rok później wyszła za mąż za Christophera Jenningsa, również kierowcę wyścigowego, i założyła rodzinę. Przez wiele lat pracowała jako dziennikarz motoryzacyjny i prowadziła testy samochodów aż do osiemdziesiątki.

Podczas wojny prowadziła ambulanse i pracowała w Bletchley Park jako łamacz kodów. W 1950 roku wystąpiła po raz ostatni na rajdzie w Irlandii, zdobywając Puchar Kobiet. Zmarła w 1998 roku, mając 89 lat.