Kobiety w F1, rajdach, wyścigach po 1950 roku
Anne Hall, Pat Moss, Maria Teresa De Fillipis, Lella Lombardi to niesamowite kobiety, które w czasach powojennych udowadniały na torach i odcinkach specjalnych całego świata, że mogą rywalizować na równi z mężczyznami.
O kobietach w sporcie motorowym przed rokiem 1950 pisałyśmy wcześniej tutaj.
Anne Hall z Wielkiej Brytanii była jedną z najlepszych kobiet – kierowców w Europie w latach 50. i 60. Swoją karierę rozpoczęła w 1950 roku, pilotując swoją siostrę Mary Newton; w 1953 roku – zasiadając za kierownicą Jaguara – zdobyła Ladies Cup na London Motor Rally. Rok później, jako partnerka Sheili Van Damm, wygrała klasę żeńską Międzynarodowego Rajdu Viking, który odbył się w Norwegii. W tym samym roku obie panie zdołały jeszcze razem wygrać Ladies Cup w duńskim Tulip Rally, a w 1955 roku – Coupe des Dames w Monte Carlo. W ciągu około 15 lat, Hall wzięła udział we wszystkich ważniejszych rajdach długodystansowych włącznie z Rajdem Monte Carlo, East African Safari, Alpine Motor Rally, RAC International Rally oraz Cross-Canada Rally. Zdobyła wiele trofeów, w tym po raz kolejny upragniony Coupe des Damens w Monaco w 1961 roku. Kiedy Anne zgłosiła się do East African Safari 1961, stanęła do walki z ówczesną mistrzynią kierownicy z Kenii, Lucille Cardwell. Brytyjka zgodziła się na pojedynek, który miał wyłonić tę lepszą. Wygrała. W tym samym rajdzie, obie panie zmieniając się za kierownicą wywalczyły Ladies Cup i zdołały ukończyć rajd na imponującej, trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej. Po zakończeniu profesjonalnej kariery pod koniec lat 60., Anne założyła szkołę jazdy. W 1988 roku skusiła się jednak na powrót do ścigania (w wieku 72 lat!). Zwyciężyła w Pirelli Classic Marathon, na mierzącej 2300 mil trasie w Alpach. W klasyfikacji uplasowała się na 18 pozycji na 104 startujących. Zgłosiła się jeszcze do kilku klasycznych imprez, a ostatecznie zakończyła przygodę ze sportem motorowym w 1997 roku.
| Anne Hall i Sheilia Van Damm na mecie Alpine Rally. |
 |
Pat Moss – siostra legendarnego Sir Stirlinga Moss’a – pozostaje do dziś jedną z najlepszych kobiet – kierowców wszech czasów z dorobkiem trzech zwycięstw i siedmiu miejsc na podium w międzynarodowych zawodach. Była koronowana na Mistrzynię Rajdów Europy pięciokrotnie (sezony 1958, 1960, 1962, 1964 i 1965). Zaczęła przygodę z wyścigami w wieku 11 lat za sprawą starszego brata. Na początku jednak nie ścigała się w samochodach, a konno. Należała do brytyjskiej drużyny skoczków. W romans z rajdami wdała się w 1953 roku; później kupiła Triumpha TR2, rozpoczynając karierę na poważnie. Przełom nastąpił w 1958 roku – startując w aucie Morris Minor zajęła czwarte miejsce w Rajdzie RAC, a rok później zameldowała się czwarta na mecie trasy Liege – Rzym – Liege. Dołożyła do tych sukcesów drugie miejsca w Coupe Des Alpes oraz RAC 1961, trzecie w legendarnym Rajdzie Safari Afryki Wschodniej (za kierownicą Saaba 96) oraz w RAC w Austin Healey w 1962. Dodając do tego zwycięstwo w Rajdzie Niemiec w 1962 roku otrzymujemy niebywałą listę osiągnięć. W 1963 roku Moss dołączyła do Ford Of Britain. Niedługo później wyszła za mąż za kierowcę rajdoweo Erika Carlssona i została włączona do jego zespołu, fabrycznej ekipy Saaba. Małżonkowie wspólnie wzięli udział w 11 międzynarodowych rajdach. Rajd Monte Carlo ukończyli w 1964 na piątej, a w 1965 na trzeciej pozycji w klasyfikacji ogólnej. Po urodzeniu córki w 1969 roku, Pat zmniejszyła częstotliwość startów, a dwa lata później wycofała się ostatecznie.
| Sir Stirling Moss z siostrą Pat Moss. |
 |
Maria Teresa De Fillipis to pierwsza z pięciu kobiet w historii Formuły 1. Rozpoczęła karierę w wieku 22 lat, za kierownicą Fiata 500S i po zdobyciu drugiego miejsca w Mistrzostwach Włoch w 1954 roku została fabrycznym kierowcą Maserati. W 1958 roku wystartowała w Grand Prix Belgii i ukończyła wyścig na 10. pozycji. Później jeszcze siedmiokrotnie zgłaszała się do weekendów wyścigowych Formuły 1, kwalifikując się do trzech z nich. Nie udało jej się nigdy zdobyć punktów, a jej kariera zakończyła się, gdy postanowiła założyć rodzinę.
| Maria Teresa De Fillipis |
 |
Warto odnotować kilka nazwisk kobiet z lat 60. świata rajdowego – Szwedek Sylvii Osterberg i Ewy Rosqvist , Norweżki Grety Molander (więcej o Grecie pisałysmy tutaj) i Francuzek Annie Soisbault, Lucette Pointet i Claudine Trautmann.
Drugą kobietą rywalizującą w Formule 1 była Włoszka, Lella Lombardi. Zaczynała jako pilot rajdowy i to otworzyło jej drzwi do wyścigów samochodów turystycznych. Następnie przerzuciła się na bolidy jednomiejscowe i zdobyła mistrzostwo Formuły 5000 w 1974 roku. Za kierownicą starego Brabhama spróbowała zakwalifikować się do GP Wielkiej Brytanii, jednak nie udała jej się ta sztuka. W tym samym roku zdołała jednak wystartować w GP RPA. Kolejny sukces był niemal natychmiastowy – w skróconym GP Hiszpanii 1975 Lella dojechała na 6. pozycji i zdobyła pół punktu. Później uplasowała się na 7. miejscu na Nurburgringu. Po nieudanym sezonie 1976, Lombardi opuściła F1 i przeniosła sięz powrotem do samochodów turystycznych. Starała się nawet wystartować w NASCAR w Daytona w 1977 r.. Była też pierwszą kobietą, która wygrała wyścig zaliczany do Mistrzostw Świata FIA, a mianowicie 6-godzinny event o nazwie Enna. Zakończyła karierę w 1975 roku, ale skusiła się na kilka startów w Le Mans – w 1976 razem z Christine Dacremont dojechała na 11 pozycji ogólnie, a w 1977 – jako druga w klasie GTP, tworząc ekipę z Christine Beckers. Kontynuowała okazjonalne starty aż do późnych lat 80., jednak wtedy właśnie zdiagnozowano u niej raka. Zmarła w 1992.
| Lella Lombardi |
 |
CDN…
Najnowsze
-
Kupisz auto spalinowe zamiast elektrycznego? Zapłacisz 22 tys. zł. To projekt nowych przepisów
Jak poprawić statystyki sprzedaży samochodów elektrycznych? Zmusić kierowców do ich kupowania. Taki właśnie pomysł niedawno się pojawił i co gorsza, na serio jest rozpatrywany. -
Spektakularny pożar jedynego takiego auta elektrycznego w Polsce – na środku warszawskiego Mokotowa. Trwają utrudnienia w ruchu
-
Chciał ukarać kierowcę Audi na oczach policji. Więcej już nie pojeździ
-
Takich fotoradarów jeszcze w Polsce nie było. Mogą pojawić się w każdym miejscu
-
O krok od budowy nowego odcinka drogi S12. Ułatwi dojazd do granicy
Zostaw komentarz: