Do takich sytuacji dochodzi, kiedy nagle wyłączy się myślenie na drodze. I chyba także zamknie oczy.
Samochodowa kamera uchwyciła moment, w którym kierowca Seicento (chyba nie mający pomysłu gdzie dalej jechać), decyduje się opuścić rondo. Rusza i prawie rozjeżdża pieszego, który właśnie przechodził przez pasy. Do potrącenia brakowało bardzo niewiele.
Jak doszło do tego zdarzenia? Wygląda na to, że fragment ronda jest akurat remontowany, więc wszyscy kierowcy zjeżdżają z niego. Tylko kierujący Seicento, widząc zablokowaną drogę, nie wiedział co dalej. Wreszcie ruszył, ale chyba był tak zaaferowany całą sytuacja, że zapomniał patrzeć na drogę.
Swoją drogą popaczcie też na pieszego. Zachowanie bardzo typowe – jest na przejściu, to nawet się nie rozejrzy. Do tego idzie trochę zwrócony tyłem do potencjalnego zagrożenia. I nagle zaskoczenie! Przejście dla pieszych biegnie przez ulicę, po ulicach jeżdżą samochody, a w tych samochodach zdarzają się bezmyślni kierowcy! Nagle okazało się, że przejście dla pieszych nie chroni przed błędami innych. Warto o tym pamiętać.
Nie zauważył wypadku, sam doprowadził do kolizji. Chociaż hamował, aż kłęby dymu poszły!
Komentatorzy zwracają uwagę, że to typowo polska sytuacja - gapie, którzy muszą sobie zobaczyć wypadek oraz kierowcy, którym bardzo się spieszy.
Autor nagrania chciał zarejestrować wypadek ciężarówki na obwodnicy Lublina, która wpadła do rowu. Na miejscu były już służby, prawy pas został wyłączony z ruchu, a akcję zabezpieczała policja.
Koło miejsca zdarzenia przejeżdżał właśnie samochód, kiedy nagle w kadrze pojawił się drugi – poruszający się bardzo szybko, ale za wszelką cenę starający się zahamować. Tak bardzo, że dym poszedł z opon, jakby miał niesprawny ABS. Nie zdążył się zatrzymać na czas.
Komentatorzy krytycznie odnoszą się do poszkodowanego w tym wypadku, zarzucając mu, że zwolnił, by sobie popatrzeć na ciężarówkę w rowie. Możliwe, ale równie dobrze mógł przesadnie przejąć się koniecznością zachowania szczególnej ostrożności w takiej sytuacji. Trudno także krytycznie nie spojrzeć na sprawcę kolizji, który z daleka musiał widzieć, że coś się stało na drodze, a mimo tego nie zwolnił.
Jak motocykl ze stodoły zamienić w zachwycającego klasyka? Rozmawiamy z Gosią Tyburczy
„Jak jedziesz klasykiem, jedziesz nie tylko na motocyklu, ale i z motocyklem. Oldtimer’a podczas jazdy trzeba cały czas uważnie słuchać” – Mówi Gosia Tyburczy, która pomaga mężowi w renowacji klasycznych motocykli i jest ich zapaloną miłośniczką.
Od Gosi bije pozytywna energia, a jej źródło to min. miłość do motoryzacji. Małe iskierki zainteresowania, wzniecone w dzieciństwie, stały się wielkim ogniem pasji, gdy Gosia poznała swojego przyszłego męża – Jacka. Dla niej otworzyły się wtedy nowe możliwości pogłębiania wiedzy o motocyklach, a on mógł liczyć na jej wsparcie w życiu i garażu. Razem stworzyli zespół i firmę, zajmującą się renowacją, serwisem i naprawą min. klasycznych motocykli.
Renowacja motocykli to praca żmudna i wymagająca, jednak dająca im niesamowitą satysfakcję i „kopa” do dalszego działania. W ich warsztacie swoją dawną świetność odzyskują motocykle, takie jak: Jawa, Shl, Junak, WSK, MZ, WFM, DKW, CZ, Simson, Komar, Vespa, Romet, Moto Guzzi, klasyczne BMW, Yamaha, Suzuki, rowery i motocykle enduro. Każda ukończona realizacja jest dla nich wyjątkowa, bo jest efektem pasji, a nie tylko włożonej pracy.
Zamiłowanie do motoryzacji w Twoim życiu zrodziło się w jakiś wyjątkowych okolicznościach?
GT: Zdecydowanie! Każda okoliczność w moim życiu, związana z motoryzacją jest wyjątkowa. Od dziecka śledziłam wszystkie nowinki w dostępnych mi materiałach. Mój tata był i jest wielkim pasjonatem motoryzacji. Zabierał mnie do garażu na drobne naprawy, wymiany oleju, świec czy żarówek w naszej Ładzie 1500 z 1981 roku. Przynosił do domu ładować akumulator i mogłam podpinać klemy oraz obserwować stan naładowania. Moja mama także jest pozytywnie zakręcona na tym punkcie (śmiech).
Kariera zawodowa mojego (dużo starszego) brata też związana jest z ciągłym przemieszczaniem się samochodem. W dzieciństwie, gdy tylko była możliwość, to pierwsza wskakiwałam na fotel pasażera i miałam głowę pełną myśli, aby jechać jak najdalej, i jak najdłużej. Łapałam każdy kilometr podróży, inność świata, miejsc, ludzi, krajobrazu, architektury, zresztą… do dziś tak mam (śmiech).
A jak było z motocyklami?
Gdy mój chrzestny nabył MZ ETZ 250, to byłam pierwszym pasażerem na tylnej kanapie. Jednak to ten dzień, kiedy zobaczyłam, jak mój obecny mąż zmierza do mnie ulicą, na swojej Hondzie Varadero 1000, był przełomowy. Niewiarygodna, szalona radość bijąca z jego oczu, po ściągnięciu kasku i dźwięk silnika kołotały moim sercem, przesyłając do mózgu informacje: „Jak Ty mogłaś nie jeździć motocyklem do tej pory??!”. Wtedy wszystkie, przeczytane dotąd artykuły, zobowiązałam się zamienić w osobiste poznanie tematu i wdrożyć w codzienność.
Pamiętam, jak na ostatnim odcinku egzaminu na prawo jazdy kat A, usłyszałam w słuchawkach: „Gratuluję. Zdała Pani. Chciałbym móc zawsze mieć przyjemność egzaminować osoby, jadące tak płynnie i pewnie, do tego widzę, że z niebywałą uwagą na otoczenie”. Yyy… i to ten sam człowiek, który dwie godziny wcześniej, na sali egzaminacyjnej nazwał mnie „Jedyną Gwiazdeczką Egzaminu” i kazał, przed pozostałymi panami, prezentować ósemeczkę, hamowanko, start na wzniesieniu? Ogólnie Panowie mieli ze mnie ubaw, a egzaminator do tego ironizował na każdym kroku. Ale ja wiedziałam, że jak to minie i zdam – to będę mogła spełniać swoje pasje i nikomu, z przypadkiem tam zgromadzonych, nie będzie juz nic do tego! (śmiech)
Już nazajutrz kupowałam mój pierwszy motocykl – Hondę Dominator 650. Wtedy zarejestrowałam się na forum, poznając tysiące profesjonalnych wypowiedzi znawców tematu. Zaczęłam się wczytywać w techniczne znaczenie pracy podzespołów i rozumieć każde zdanie męża, który nie rozwija raczej rozmów na inne tematy, niż motocyklowe (śmiech). Wówczas przepadłam dla tej pasji totalnie!
Jak wspominasz swoje pierwsze przygody z własnym motocyklem? Czy to była miłość od pierwszej jazdy?
To była zdecydowanie miłość od pierwszej jazdy. Zrozumiałam, że ta miłość, jak każda inna, zależna jest od mojego zaangażowania oraz kontroli. Mąż bardzo mnie wspierał, bardzo pomagał. Jeździliśmy razem i czułam się bezpiecznie. Instruował z mechaniki oraz serwisu i dziś z wielu tych nauk jestem bardzo dumna. Z opanowania tematu i zaradności w różnych kwestiach. Pierwszy motocykl to była miłość nie tylko do maszyny, to była miłość totalna do tematu, możliwości wspólnych realizacji, możliwości pokonywania stereotypów i coraz dogłębniejszego poznawania tematyki.
Miłość totalna i… gleba podczas pierwszej jazdy na skrzyżowaniu o ruchu sterowanym, tuż przed domem! Pierwsza jazda, a motocykl jeden z wyższych (87 cm wysokości w siodle, w ustawieniu optymalnym). Zachodni front i porywisty wiatr we włosach, na zwariowanej ze szczęścia głowie. Wieczorna szaruga, ziąb nieprzeciętny, ślisko, a ja po prostu – nie mogłam nie pojechać (śmiech). Nigdy potem, a jeżdżę 11-ty sezon, nie zdarzyła mi się przewrotka. Wiadomo, poza piachem na Błędowskiej Pustyni czy w 30-centymetrowych koleinach błotnych w dolnośląskim (śmiech).
Ciągnie Cię bardziej do starszych modeli motocykli „z duszą”?
Jak najbardziej. A w prywatnym garażu mieliśmy przyjemność poznać wiele modeli, obecnie popularnych motocykli. Podczas ich eksploatacji mąż zawsze snuł liczne opowieści o klasykach. Błyszczały mu oczy, gdy wspominał kultowe modele. Przedstawiał mi różnice w charakterystyce mechaniki podzespołów.
Stare modele niosą ze sobą, nie tylko historie i kwintesencję podstaw czy pierwszych rozwiązań mechaniki. Klasyczne motocykle wymagają naszej uwagi. Nieomal przed każdym uruchomieniem i „zabraniem” we wspólną podróż, należy wykonać szereg czynności i kontroli. Tu nie wystarczy „wcisnąć guzik” i sprawdzić, czy nie wyświetla się żaden alert, czy błąd na konsoli. Współczesne motocykle są nieomal bezobsługowe.
Te klasyczne wymagają od nas uwagi, na każdym etapie użytkowania. Dopraszają się lub wręcz narzucają konieczność licznych regulacji. Jak jedziesz klasykiem, jedziesz nie tylko na motocyklu, ale i z motocyklem. Oldtimer’a podczas jazdy trzeba cały czas uważnie słuchać. W większości przypadków opowie Ci piękną historię i ukoi zmysły… Jednak gdy zaczyna się „żalić”, to może to wymagać zatrzymania się i przyjrzenia się, co i gdzie go boli. Trzeba wtedy od razu zadziałać, ale na szczęście mechanika w klasykach jest w większości do przerobienia podstawowymi narzędziami, choćby w szczerym polu (śmiech).
Ja sama jestem totalnym fanem każdego, nowego modelu motocykla. Czytam, co ulepszono, jakie osiągi zostały poprawione, jakie kompozyty czy rozwiązania zastosowane dla polepszenia wyników lub komfortu. Jednak, gdy widzę, jak w naszym warsztacie poczciwy model sprzed lat zyskuje pełnię sił, to nie ma dla mnie większej wartości, niż ta. Za naszą siłę, upór, serce, trud, poświęcenie i pracę własnych rąk – on odwdzięcza się niepowtarzalnym urokiem, ukrytą w nim historią, bogactwem wartości i sprawnością techniczną.
Ich renowacja, a czasem reanimacja – jest Twoją odskocznią od codziennego życia?
Moja codzienność nie jest łatwa, a życie każdego dnia podrzuca worek tematów do przerobienia. W dodatku bardzo różnych – nieraz wymagających konieczności, nie tylko odpowiedniej organizacji, ale też czasu, uwagi oraz zaangażowania. Do ogarnięcia jest: dom, rodzina i praca na pełnym etacie (także w motoryzacji, ale samochodowej). Dlatego to moja odskocznia, co oznacza nieraz nieprzespane noce (śmiech). Długie wieczory w mroźnym garażu, głowa pełna skomplikowanych przemyśleń, ale i serce pełne wiary w spełnienie oczekiwanego efektu końcowego.
Kilka lat temu podjęliśmy decyzję, że mąż zostawia pracę na etacie i zakłada warsztat. Spragnieni twórczości, która w pełnym zakresie jest zależna od naszych decyzji, od naszych działań, od naszego czasu, od serca i energii, które włożymy w tę realizację. Jak jest ciężko, to się chyba zdecydowanie bardziej dostrzega te sukcesy! (śmiech) Bo odkąd pamiętam, mimo nie raz skrajnego zmęczenia, emocje, które towarzyszyły mi podczas powstającego podzespołu czy ożywającego silnika – były zawsze pozytywną „petardą”, dającą siłę na kolejny czas.
Tą drogą chciałabym serdecznie podziękować Jackowi – za każdą szczęśliwą chwilę, za każdą warsztatogodzinę, wspólną pasję i kreatywne realizacje, stanowiące fundamentalną część piękna klasycznej motoryzacji na naszych drogach.
A jak wygląda męsko-damska współpraca w garażu, każdy ma swoją działkę? Tam rządzi mąż, a Ty w domu?
Tak już to podzieliliśmy, podejmując decyzję o otwarciu firmy. Tyle, że w naszym związku staramy się nie tworzyć podziałów i nie wskazywać rządzących (śmiech). Ja staram się ogarnąć wszystko, co trzeba, a jak potrzebuję wsparcia – to mogę na nie liczyć. Praca z motocyklami to dla nas obojga wielka przyjemność, kiedy więc mąż ma dla mnie jakąś kwestię, która mogę wykonać na warsztacie, to chętnie podejmuję się zadania. On za to, z miłą chęcią, przejmuje stery w kuchni i opiekuje się synkiem.
Technicznie – zdecydowanie Jacek jest studnią nieskończonej wiedzy i doświadczenia w temacie, ale też szanuje moje wsparcie w decyzjach dotyczących estetyki. Wspólnymi siłami wciąż brniemy do najlepszych rozwiązań, w każdej dziedzinie warsztatu i życia (śmiech).
To trudna, ale satysfakcjonująca praca?
Renowacja motocykli to żmudna, wymagająca, rzemieślnicza praca – zarówno na etapie robót mechanicznych, jak i prac blacharskich. Ciepło wspominam trudne początki, przygotowywanie baków czy błotników, gdy to robiłam, podczas usypiania synka. On sobie zasypiał, a ja przy nim z pracowitością kończyłam szkice szparunków, nanoszenie linii, czy przygotowywanie projektów kalkomanii do wydruku. Jak tylko mogłam przeszlifować blachy, szkło lampy czy obić kanapę – zawsze nie mogłam się doczekać!
Rozmawiamy z mężem codziennie o licznych realizacjach, organizujemy czas, by je przyśpieszyć. A, gdy tylko mogę się przydać do montażu sprężyn sprzęgła czy przeplecenia wiązek elektrycznych przez ramę – pędzę jak zakochana! (śmiech) Satysfakcja towarzyszy nam każdego dnia, zarówno z modeli, które już odjechały, jak i obecnych oraz przyszłych realizacji. To niezwykłe móc być częścią kreatywnego działania w tej dziedzinie.
Czy odnawianie klasyków jest możliwe na samych oryginalnych częściach?
Zdecydowanie tak. Większość oldtimerow, zwłaszcza tych odpowiednio przechowywanych – to świetna baza, a na rynku polskim jest wielu rzemieślników mających wiedzę, sprzęt i umiejętności do stworzenia/regeneracji części lub podzespołów, gwarantujących kompatybilność z ich układami. I są to rzemieślnicy, których praca jest warta swojej ceny. Jeśli dana część jest uszkodzona albo wymagająca odtworzenia od podstaw – ważne jest to, żeby liczyć na takich współpracowników, którzy nie tylko znają się na temacie, ale też korzystają z wysokiej jakości materiałów.
Niestety tanie zamienniki działają krótkotrwale, a np. opiłki trybów od naszego wschodniego dostawcy potrafią osadzić się po silniku, już po pierwszym użyciu… Pamiętajmy, że nasi pradziadowie, tworząc mechaniczne konstrukcje, rzadko korzystali z półfabrykantów. To były inne czasy, a jakość dawała wieczność – zwłaszcza przy odpowiednim konserwowaniu, czego właśnie dowodem są liczne odrestaurowywane modele motocykli.
Masz swój ulubiony model po renowacji, który Cię zachwycił?
Tak i jest to Jawa Perak 250. Mąż specjalizuje się w Jawach i z tego modelu miał kilka sztuk. Pierwsza realizacja jego renowacji była dla nas niezwykła. Zachwycam się też każdą realizacją motocykli: Shl, Junak, WSK, MZ, WFM, DKW, CZ, Simson, Komar, Vespa, Romet, Moto Guzzi, klasycznych BMW, Yamaha, Suzuki, rowerów i motocykli enduro (te dwa ostatnie, także licznie goszczą w naszym warsztacie). Każdemu dwukołowcowi naszej realizacji, w której miałam jakikolwiek udział, zawsze nadaję imię. Powstaje ono adekwatnie do historii, która z tą realizacją miała coś wspólnego.
Dostajecie czasem wolną rękę w takiej renowacji, czy zawsze pracujecie według wytycznych klienta?
Sposób wykonania, w większości przypadków, zależy od zleceń właściciela pojazdu. Większość klientów, którzy chcą wykonania pod oryginał – zdaje się na nas w stu procentach. Szczególnie, gdy od drzwi zachwycają się zastanymi u nas modelami. Wtedy nie wnikają w etapy naszej pracy, tylko czekają na efekt końcowy i zawsze są zachwyceni. Zdarza się, że konsultujemy tylko drobiazgi wykończenia, jeśli są różne opcje. Jednak często właściciele pojazdów nie wiedzą, co jak ma wyglądać, chcą tylko, żeby było ładnie lub „na tip top z oryginałem”. Niektóre realizacje nie są zgodne z oryginałem, ale mają za to liczne, indywidualne akcenty, wybrane przez właściciela pojazdu. Te detale nieraz tworzą wspaniały, wyjątkowy model, a w dodatku tylko jeden będzie właśnie taki.
Uważam, że to najwspanialsze realizacje, gdy po nocach mąż wyszukuje, dla danego rocznika produkcji, takich czy innych, istotnych szczegółów. Motocykle, które do nas trafiają w większości są zdekompletowane, bywają też składaki z różnych roczników. Najciekawiej zapowiada się, gdy zaczynamy od „puzzle edition”, czyli klient przywozi ramę i sześć drewnianych skrzyń, z których wystaje słoma i mówi, że ma tu części, chyba do tego, ale nie wie, czy wszystkie (śmiech).
Jaki motocykl obecnie posiadasz i dlaczego ten wybrałaś?
Aktualnie jeżdżę Hondą NX 250 z 1991r i oczywiście odrestaurowałam ją pod oryginał (śmiech). Marzenia o dalekich podróżach, na poprzednio posiadanym BMW GS, przekreśliło trwałe uszkodzenie kręgosłupa. Był czas, kiedy leżałam bez możliwości ruchu, patrzyłam w sufit i powtarzałam sobie, że nie będzie już tak, jak mogło być. Zmobilizowałam się bardzo, przeszłam czas rehabilitacji, przewartościowałam potrzeby i możliwości. Wiedziałam, że muszę mieć coś do 145 kg. Szczęśliwie, blisko i daleko, przejechałam już 25 tys. km tą „ćwiarteczką”. Gdy mnie ktoś wyprzedza, to życzę szerokiej i bezpiecznej drogi, bo dziś nie frustruje mnie brak mocy. Dziś jestem szczęśliwa, że w takim zakresie mogę jeździć. Marzy mi się jeszcze własny klasyk na niedzielę, naked na miasto, lekki turystyk 350 z Ameryki Południowej na dalsze wyprawy i może jeszcze cross 250 na pobliski piach (śmiech). Aktualnie zbliża się zima, a więc już mamy plan, by rozkręcić NX’a i podreperować kolejne podzespoły.
Nadajesz motocyklom w warsztacie imiona, a Twój jak się nazywa i dlaczego?
Moje motocykle zawsze mają damskie imiona, bo traktuje je jak moje najbliższe przyjaciółki. Ogólnie wokół otaczają mnie mężczyźni, więc taka damska kompanka, w każdej wspólnej podróży, czy podczas dnia codziennego, podświadomie wzbogaca relacje (śmiech). Nazywa się Julia. Wybrałam to, najbardziej popularne w Stanie Kalifornia w USA, imię – bo mój motocykl właśnie stamtąd pochodzi.
Chcesz dowiedzieć się więcej o kulisach rajdów, wyścigów i driftingu? Kuba Przygoński wyjaśni, co i jak
Poznaj kulisy motorsportu razem z Kubą Przygońskim!
Sezon wyścigowy powoli dobiega końca. Jednak dla zespołów nie oznacza to wcale przerwy. W motorsporcie zaczyna się obecnie najważniejszy etap – czas przygotowań do kolejnych miesięcy zmagań. Przebudowa, a nawet składanie auta od początku, badania nad nowymi mieszankami ogumienia, treningi kierowców, to tylko niektóre elementy tej niezwykle skomplikowanej układanki, której upragnionym rezultatem ma być miejsce na podium i triumf w klasyfikacji generalnej.
O tym jak ważny jest ten etap wie marka Goodyear, która po latach przerwy i wielomiesięcznych przygotowaniach powróciła do sportowych zmagań, kończąc swój pierwszy sezon z nowymi sukcesami na torze m.in. podczas 24-godzinnego wyścigu Le Mans. Bogaty bagaż doświadczeń ma też Kuba Przygoński, jeden z najbardziej utalentowanych polskich kierowców rajdowych. Z połączenia pasji do wyścigów Kuby kompetencji Goodyeara narodził się wspólny projekt „Gotowi na Motorsport”, dzięki któremu polscy kibice będą mogli poznać kulisy najważniejszych wyścigów motorsportowych.
Oglądając odcinki cyklu „Gotowi na Motorsport” widzowie poznają m.in. najważniejsze informacje i ciekawostki na temat budowy aut startujących w Rajdzie Dakar, wyścigach rallycrossowych czy zawodach driftingowych. Dowiedzą się też, które elementy są kluczowe dla odniesienia sukcesu w motorsporcie, a także przekonają się, ile wspólnego mają ze sobą opony używane na torze oraz te do codziennej jazdy. Ponadto Kuba Przygoński zdradzi swoje patenty na sukces, bo treningi kierowcy rajdowego czy wyścigowego to nie tylko godziny spędzone za kierownicą:
Motorsport to dyscyplina indywidualna, bo to kierowca się ściga, ale żeby osiągnąć wynik musi stać za nim cały zespół: inżynierowie, mechanicy, osoby od telemetrii, dobierania i kontrolowania opon. To jedna wielka motorsportowa rodzina, która składa się na to, jaki jest ostateczny rezultat na mecie To, co widać w telewizji to tylko mały ułamek pracy całego sztabu, często po nocach, czy w deszczu. Jeśli jesteście ciekawi jak to wygląda od środka, zapraszam do naszego świata!
Wyścigowe emocje są dobrze znane także Goodyearowi, który ma bogatą historię w sportach motorowych. Oprócz czternastu zwycięstw w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, opony marki przyczyniły się do zdobycia 368. Grand Prix Formuły 1 – rekordu, który pozostaje niepokonany. Producent ma również duże doświadczenie w wyścigach samochodów sportowych po dziesięcioleciach sukcesów w amerykańskich zawodach IMSA, a kończący się sezon Długodystansowych Mistrzostw Świata FIA WEC przyniósł marce kolejne osiągnięcia:
Za oponami Goodyear stoi ponad 120 lat obecności na rynku, co wielokrotnie przyczyniło się do naszych sukcesów na torach wyścigowych. Współpraca z Kubą Przygońskim to dla nas idealna platforma do dalszego angażowania konsumentów wokół naszego dziedzictwa pełnego pasji, a także innowacji i technologii, które składają się na historię Goodyeara w wyścigach.
Ubrania i akcesoria dla motocyklistów od BMW. Bądź gotowa na sezon 2021!
Kaski, kurtki, kombinezony, buty, rękawiczki – do wyboru, do koloru.
Kolekcja BMW Motorrad Rider Equipment oferuje najwyższej jakości ubrania i akcesoria, w najnowocześniejszym stylu, na sezon motocyklowy 2021.
Wraz z GS Carbon Evo, BMW Motorrad prezentuje wysokiej jakości kask wyposażony w najnowsze funkcje bezpieczeństwa. System MIPS (MIPS to skrót od Multi-directional Impact Protection System) zmniejsza ryzyko przenoszenia sił obrotowych na głowę w niektórych sytuacjach uderzeniowych i sprawia, że GS Carbon Evo jest bezpieczniejszym towarzyszem motocyklowych wypraw.
Kolekcja kurtek i kombinezonów została rozszerzona na sezon 2021: kombinezon PaceDry Adventure to wiatroszczelny i wodoodporny kombinezon enduro z wysoce oddychającą konstrukcją Z-Line z membraną BMW Climate Membrane, kombinezon Rallye Pro posiada nowy system wentylacji a kombinezon AirFlow Premium wykonany jest z wysoce odpornego na ścieranie Schoeller-Dynatec i wyposażony w ochraniacze NP2.
Bluza SummerXcursion to stylowa i przewiewna kurtka motocyklowa dla mężczyzn i kobiet. Nowa kurtka City Summer to motocyklowa kurtka z kapturem.
Buty BMW Motorrad KnitLite Sneaker idealnie pasują do tej kurtki. To obecnie jedyne sneakersy w technologii 3D-Knit z certyfikatem ochrony na poziomie 1 i charakteryzują się wysokim stopniem stabilności.
Komentarze