Druga generacja BMW Z4 o typoszeregu E89 zadebiutowała w 2009 roku. Ostatnim egzemplarzem, który zjechał z taśmy produkcyjnej była wersja s35is pomalowana w kolorze Valencia Orange Metallic. Pod maską małego kabrioleta pracuje silnik sześciocylindrowy o pojemności trzech litrów. Jednostka N54 rozwija 340 KM mocy oraz 450 Nm momentu obrotowego. Od 0 do 100 km/h rozpędza się w 4,8 sekundy. Prędkość maksymalna to 250 km/h.

Producent podjął decyzję o zakończeniu produkcji ze względu na coraz mniejszy popyt na kabriolety z twardym dachem. Inżynierowie pracują już nad jego następcą. Model Z5 o nazwie kodowej G29 będzie wyposażony w miękki, materiałowy dach. Taka konstrukcja pozwoli obniżyć masę i nie zajmuje aż tak dużo miejsca. Samochód trafi do produkcji w austriackiej fabryce w Graz już za dwa lata. Nad projektem czuwają również specjaliści z Toyoty. Niewykluczone, że pod maską zadebiutuje układ hybrydowy.

Najtańsza wersja BMW Z4 w wydaniu sDrive18i kosztowała w polskich salonach 160 100 zł. Pod maską tego modelu montowano silnik o pojemności dwóch litrów i mocy 156 KM.

Piąta generacja BMW Serii 7 o typoszeregu F01 to z pewnością obiekt westchnień wielu fanów motoryzacji. Używane egzemplarze są już dostępne na rynku wtórnym w bardzo przystępnych cenach. Jednak wiele z tych aut ma za sobą różne przygody.

Zupełnie tak jak egzemplarz prezentowany na filmie. Pewien mechanik, blacharz i „cudotwórca” przeprowadził skomplikowaną operację przeszczepu tylnej części karoserii od tzw. samochodu-dawcy. Wszystko w spartańskich warunkach przy użyciu prostych narzędzi. 

Po naprawie samochód wygląda jak bezwypadkowy. I pewnie w takim „stanie” trafił do sprzedaży. Pytanie tylko, co się stanie z tym autem, gdy dojdzie do kolejnej, nieco mocniejszej stłuczki. Rozpadnie się na dwie części?

Jeżeli planujecie w najbliższym czasie zakup motocykla Victory, to musicie się pospieszyć. W przyszłym roku w salonach będą dostępne wyłącznie modele Judge, Gunner, High-Ball oraz Octane. Wszystko z powodu coraz ostrzejszych norm emisji spalin. Od stycznia zaczyna obowiązywać norma Euro 4, która uśmierciła już kilka motocykli. 

Modele, które znikną z oferty czyli Victory Bagger, Cross Country, Vision i Magnum będą nadal sprzedawane w Ameryce Północnej. 

Producent nie zamierza się poddawać. Podczas rozmowy z dziennikarzami dyrektor zarządzający marki, Rodney Krois, powiedział, że jest smutny z powodu opuszczenia regionu EMEA przez kilka modeli. Na koniec dodał, że to, co się wydarzy później będzie jeszcze bardziej ekscytujące. 

Czyżby amerykański producent przygotował jakąś specjalną ofertę dla klientów ze Starego Kontynentu?

Za kierownicą startujesz już kilka lat – na jakich rajdach obecnie można Cię zobaczyć?

Przez ostatnie lata startowałam głównie w lokalnych rajdach na Dolnym Śląsku, jednak udało mi się także wystartować w pojedynczych rundach Czesko-Morawskiego Pucharu Rajdowego. Są to w pełni profesjonalne rajdy z niesamowitą frekwencją, gdzie odcinki specjalne niejednokrotnie przekraczają 10 km, a łączna długość rajdu wynosi około 80 kilometrów oesowych. W tym roku dość mocno postawiliśmy na ten cykl i staraliśmy się zebrać budżet, aby wystartować w jak największej liczbie eliminacji. Na  chwilę obecną jesteśmy bardzo zadowoleni, ponieważ wystartowaliśmy w dwóch z czterech eliminacji i szykujemy się do kolejnych.

Dlaczego zdecydowałaś się na starty zagraniczne, a np. nie skupiłaś na kolejnych szczeblach kariery rajdowej w Polsce?

Na starty u naszych sąsiadów zdecydowałam się głównie dlatego, bo za proporcjonalnie mniejsze koszty, zawodnik otrzymuje możliwość ścigania się na dłuższych trasach i z większa konkurencją. Dodatkowo bardzo podoba mi się sposób bycia, życia i kultura Czechów – dlatego uwielbiam tam jeździć!

Jak byś porównała siebie sprzed lat i siebie teraz – to co się zmieniło na lepsze?

Wydaje mi się, że w tej chwili jestem bardziej poukładana, a moja jazda jest dużo bardziej regularna. Porównując czasy na tych samych odcinkach sprzed 2 lat – poprawiłam się o kilka sekund na kilometrze, więc jedziemy też dużo szybciej. Co najważniejsze, nie boje się już tak bardzo poślizgu, a wcześniej za każdym razem, gdy się to zdarzało – miałam w zwyczaju głośno piszczeć (śmiech). Dodatkowo przerażała mnie jazda po mokrym, a teraz mogę śmiało powiedzieć, że sprawia mi to przyjemność.

Co uważasz za swój największy do tej pory sukces?

Za swój największy sukces uważam rajd Żelezne Hory w 2015 roku, gdzie po 2 pętlach rajdu prowadziliśmy w klasie przed Pawłem Danysem, jadącym podobną Hondą jak nasza i ostatecznie przegraliśmy z nim jedynie o 10 sekund. Wielkim sukcesem dla nas były również dwie tegoroczne eliminacje, w których wzięliśmy udział – dwukrotnie zajęliśmy 2-gie miejsce w klasie i wysokie pozycje w klasyfikacji generalnej.

 

Czy masz wsparcie sponsorów i czy trudno jest o nie w dzisiejszych czasach?

O sponsorów jest bardzo trudno, na szczęście spotkałam pomocnych ludzi, którzy widzą we mnie potencjał i cieszę się, że możemy współpracować. Nie byłoby mnie w tym sporcie gdyby nie pomoc ze strony firm: Crusar, Skars, Millers Oils, Autozimus, a także mojego taty, który często po nocach naprawia mi auto i Pawła Danysa, który bardzo dużo mi pomaga. Z tego miejsca jeszcze raz chciałabym wszystkim podziękować!

Jak Ci się współpracuje z pilotem? Jesteście zgranym teamem? Startowałaś kiedyś w pełni żeńskiej załodze?

Nie startowałam nigdy w żeńskim teamie, natomiast z Łukaszem bardzo dobrze się dogadujemy, zarówno w rajdówce, jak i poza nią. Uważam, iż tworzymy bardzo zgrany zespół i mam nadzieję, że podobne zdanie na ten temat ma Łukasz (śmiech).

Czy kobieta w rajdach jest postrzegana jak wyjątkowa pasjonatka? Czy może mężczyźni dają Ci odczuć, że to nie jest to Twoje miejsce?

Hmm, ciężko powiedzieć, ponieważ zawsze dość dobrze dogadywałam się z chłopakami i przebywając w męskim, rajdowym gronie nie czuję i nie zachowuję się jak księżniczka. Wolę rozmawiać o mechanice i sprawach związanych z samochodami, niż o rzeczach bardziej kobiecych, więc nie wydaje mi się, by koledzy traktowali mnie jakoś wyjątkowo i inaczej. Traktujemy się bardziej jak koledzy i rywale 

Próbowałaś sił w innych sportach motorowych? Jakaś dyscyplina Cię szczególnie pociąga?

Wyczynowo i na dłużej? Nie (śmiech). Nim zaczęłam startować rajdówką, bardzo chciałam mieć motocykl, jednak szybko z niego zrezygnowałam na rzecz samochodu do rajdów. Jeśli chodzi o sport – to nie mogę bez niego żyć i nie usiedzę w miejscu, tak więc można mnie spotkać na rowerze, na siłowni, na stoku (na desce), na sali pole dance itd. (śmiech)

Jak najlepiej jest doskonalić technikę jazdy? Co dało Ci największy skok umiejętności?

Najlepiej jest jeździć i trenować jak najwięcej. Ja miałam to szczęście, że trafiłam na dobrego nauczyciela i do wielu rzeczy nie musiałam dochodzić metodą prób i błędów. Miałam jasno powiedziane, co mam robić i starałam się jak najlepiej wykonywać zadania, które zostały przede mną postawione. Widzę jeszcze sporo rzeczy w swojej jeździe, które mogę poprawić, dlatego cały czas wyznaczam sobie małe cele i podczas treningów lub rajdu, staram się je osiągać. Bardzo dużo dały mi ćwiczenia w zimie po śnieżnej i śliskiej nawierzchni, gdzie przy mniejszych prędkościach mogłam potrenować wychodzenie z poślizgów.

Jakie są Twoje marzenia? I co chciałabyś w rajdach osiągnąć?

Co do marzeń – to największe z nich cały czas się spełnia, gdyż mogę się rozwijać w ukochanym sporcie, a to daje mi największą radość! Oczywiście mam też mniejsze marzenia związane z rajdami, a mianowicie ulepszanie mojej rajdówki (lepsze zawieszenie, szpera itd.). Jednak nie mam jakiegoś, jednego założenia i celu do którego dążę. Każdy rajd jest dla mnie wyzwaniem i przed każdym startem wyznaczam sobie cele do osiągnięcia.

Mała Kia Rio jest najlepiej sprzedającym się modelem koreańskiego producenta, gdyby spojrzeć na globalny ranking sprzedaży. W zeszłym roku samochód znalazł aż 473 tys. nabywców na całym globie. 

Kilka dni temu pojawiły się pierwsze teasery nowej generacji, ale w sieci są już dostępne szkice prezentujące model w pełnej okazałości. Nad linią nadwozia nowego Rio pracowały trzy zespoły umiejscowione w trzech odległych zakątkach świata: w Kalifornii, Niemczech oraz Korei Południowej. 

Na razie producent nie zdradza zbyt wiele, ale nowe Rio trochę urośnie. Zmieni się przede wszystkim rozstaw osi, co poprawi wygodę podróżowania pasażerów zajmujących miejsce na tylnej kanapie. Zwiększy się także bagażnik. Koreańczycy mają misję stworzenia najbardziej praktycznego samochodu w klasie. Na pokładzie znajdzie się urządzenie multimedialne obsługujące Apple CarPlay i Android Auto. 

Pod maską Rio będzie dostępny silnik 1.0 T-GDI. To trzycylindrowa konstrukcja z turbodoładowaniem, dzięki któremu osiąga moc 100 lub 120 KM. Inżynierowie koreańskiej marki pracują również nad właściwościami jezdnymi i zawieszeniem „malucha”.

Oficjalna prezentacja samochodu już podczas targów motoryzacyjnych w Paryżu. W polskich salonach auto pojawi się w okolicach marca przyszłego roku.