Rosyjski MARP GAZ SPM3

Fot. Army&Navy

Od kiedy trwa misja polskich żołnierzy w Afganistanie coraz więcej mówi się o wprowadzeniu do armii pojazdów na wzór amerykańskich MRAP (tu przeczytasz więcej o programie MRAP).

Pewna ilość (48 szt.) amerykańskich pojazdów Cougar zostało przekazanych naszym pododdziałom w Afganistanie, jednak nie od dziś wiadomo o niskiej mobilności tych wozów, zwłaszcza ze względu na duże naciski jednostkowe oraz wysoko położony środek ciężkości.

Ciekawie na tle amerykańskich MRAP’ów prezentuje się ich rosyjski odpowiednik zbudowany przez firmę GAZ. Pojazd ma masę całkowitą 12 t, a jego ładowność wynosi 2 t. Prześwit Niedźwiedzia to aż 500 mm, a jego załogę stanowi 10 osób. Do napędu wykorzystano silnik JaMZ 7601 o mocy 330 KM. Moc ta jest wystarczająca by rozpędzić pojazd do prędkości 80 km/h w ciągu 25 s i do maksymalnej prędkości równej 100 km/h.

Odporność balistyczna spełnia wymagania poziomu 3 Stanag 4569. Pojazd jest zdolny wytrzymać wybuch 6 kg TNT pod kołem (poziom 2a wg Stanagu – patrz tabela). Rosyjski MRAP pomimo dużego prześwitu jest dużo niższy od amerykańskich odpowiedników ma tylko 2,5 m wysokości. Jego uzbrojenie stanowi km 12,7 mm oraz granatnik automatyczny 30 mm. Budowany na podwoziu ciężarówki Ural Bear ma resurs określony na 250 000 km (800 000 km sam silnik).

Niekwestionowanym zwycięzcą tegorocznego Mille Miglia jest Giandomenico Basso, który już stawał dwukrotnie na najwyższym stopniu podium w tej imprezie. Abarthem S2000 wyprzedził całą plejadę Peugeotów 207 S2000. Drugi na mecie zameldował sie Renato Travaglia (+33 sekundy), a prawie minutę do lidera stracił Tobia Cavallini. Michał Sołowow i Maciej Baran to jedyni kierowcy spoza Włoch, którzy „wbili się” do pierwszej dziesiątki.

Sołowow i Baran na trasie Mille Miglia

Fot. cersanitrally.pl

– Ósme miejsce w tak trudnym rajdzie i przy takiej konkurencji włoskich kierowców to z pewnością dobry wynik. Bardzo cenne są dla nas punkty do klasyfikacji Mistrzostw Europy.  Nasz Peugeot nie był zbyt dobrze przygotowany do jazdy po mokrych, zabrudzonych odcinkach, więc uzyskiwane czasy były poniżej naszych oczekiwań. Ostatnia próba „Cavallino”, pod względem zmieniających się warunków, była najgorszą i najbardziej wymagającą w tym rajdzie – powiedział Michał Sołowow.

– W tym roku panowała dość uciążliwa pogoda. Raz świeciło słońce, potem padał deszcz. Na pierwszym etapie było OK, dobrze dobraliśmy opony i utrzymaliśmy szybkie tempo. W drugi dzień było trochę gorzej, ale udało nam się wywalczyć trzecią pozycję w Mistrzostwach Europy.  Konkurencja, jak zawsze na „ Mille” była bardzo mocna. Oprócz „starych znajomych” w postaci Giandomenicco Basso, czy Renato Travaglii, pojawiło się kilku szybkich włoskich zawodników młodego pokolenia w samochodach S2000, których nazwiska warto zapamiętać. Naprawdę nie było łatwo – dodał Maciek Baran.

Informacje na temat ogranizowanych niebawem imprez prosimy nadsyłać na redakcja@motocaina.pl

World Superbike Championship

MotoGP

British Superbike Championship

Nie od dziś wiadomo, że od rozdrażnionej kobiety najlepiej trzymać się z daleka. Równie doskonale wiemy, że jazda samochodem (lub motocyklem) potrafi świetnie rozładowywać stresy i eliminować z człowieka nagromadzone po całym dniu złe emocje. Jednak nie w tym przypadku!

Gdy wyobrazimy sobie, co mogło się dziać w głowie bohaterki filmu – Amerykanki, która przez ponad pół godziny wodziła za nos kilka ścigających ją radiowozów, to nasuwa się pytanie: czy potępiać, czy współczuć?

Jeśli masz chęć wyrażenia swoich emocji po obejrzeniu tego filmu pisz na opinie@motocaina.pl

Najciekawsze poglądy opublikujemy i nagrodzimy.

fot. Toyota

Amerykanka jechała Scion’em xB – czyli de facto Toyotą, która jest sprzedawana pod tą nazwą na rynek USA. Wygląda jak obudowany karoserią sześcian, ale jest to pakowne auto dedykowane w Stanach młodemu pokoleniu – Generation Y.
xB napędza silnik o pojemności 2,4 l. pochodzący z Toyoty Camry, ale istnieje jego odlotowa, krwisto czerwona wersja RS z 6-litrowym motorem pod maską, której wyprodukowano zaledwie 2500 egzemplarzy.

fot. Frendl

Z niewielkiej pojemności 800 cm³ udało się wycisnąć w BMW F800 S/ST 85 KM mocy, choć osiąganych wysoko, bo przy 8000 obr./min. Ale to już zasługa austriackiego dostawcy silników Bombardier-Rotax. Naszpikowana nowoczesną technologią jednostka posiada innowacyjny układ smarowania, nowatorski napęd wałków rozrządu i zaworów, oraz oszczędną pompę paliwa. Silnik pozbawiono także wałków wyrównoważających, które napędzane kołami zębatymi podrażały całą konstrukcję, a za cel postawiono sobie niską cenę końcową „Fki”. Wałki zastąpiono ciekawym rozwiązaniem, polegającym na dodaniu trzeciego korbowodu na wale, obróconego o 180 st. do pozostałych dwóch, oraz przeciwwagi poruszającej się odwrotnie do ruchu tłoków. W efekcie uzyskano zrównoważoną pracę jednostki i pozbawiono ją tak charakterystycznych dla rzędowych twinów wibracji.

F800 otrzymały pasek zębaty do napędu tylnego koła. Jest lżejszy, niż stosowany przy bokserach wał kardana, ale przede wszystkim bezobsługowy. Nie wymaga smarowania, tak jak w przypadku napędu łańcuchem. Jego wymiana następuje dopiero po 40 tys. km, a przed tym należy jedynie sprawdzać (co 10 tys. km) jego naciąg.