Statystyki podają, że w rzeczywistych warunkach około 2 miliony kierowców rocznie uczestniczy w kolizjach drogowych podczas słuchania w radiu relacji sportowych. Co więcej, zachowanie wielbicieli piłki nożnej zdecydowanie różni się od zachowania zwykłych słuchaczy za kierownicą. Podczas gdy przeciętny odbiorca transmisji prowadzi samochód przez cały czas jej trwania w miarę w jednakowym tempie, to zachowanie kibica jest bardzo zróżnicowane i nieprzewidywalne. Zajęci wsłuchiwaniem się w relację z meczu kierowcy częściej raptownie zmieniają prędkość i podjeżdżają niebezpiecznie blisko do innych samochodów.

fot. Frendl

Raport wskazuje także, że prędkość poruszania się pojazdu odzwierciedla szybkość akcji mającej miejsce na boisku piłkarskim. Kierowca – kibic reaguje pełnym gazem i nagłym przyspieszeniem. Im bardziej emocjonujący jest mecz, tym większe zmiany prędkości i nagłe przyspieszenia samochodu.

Profesor Michael Point z Uniwersytetu w Leicester  przypomina, że dużo mówi się o rozpraszaniu uwagi kierowców przez rozmowy telefoniczne, i że trzymanie w ręce telefonu i prowadzenie samochodu doprowadziło do niejednego wypadku. To samo dotyczy wielu innych czynności podejmowanych za kierownicą – jak widać także wsłuchiwania się w relacje sportowe. Brak pełnej koncentracji może mieć więc bardzo przykre następstwa. Kiedy uwaga skupiona jest na tym co dzieje się gdzieś na boisku, kierowcy przestają bacznie obserwować drogę, a kilkanaście procent z nich przyznaje, że odrywa ręce od kierownicy, zarówno kiedy ich drużyna zdobywa gola (to z radości), jak i wtedy kiedy go traci (to z powodu załamania).

– Rezultaty naszych badań sugerują, że szczególnie podczas pełnych napięcia sytuacji w trakcie meczu reakcje kierowców są bardzo gwałtowne. Doszliśmy do wniosku, że kiedy tylko to możliwe, kibice powinni wtedy poprosić kogoś innego, aby usiadł za kierownicą – stwierdził profesor Point.

Mosley po podpisaniu ugody ze Stowarzyszeniem Zespołów F1 oświadczył, że nie będzie ponownie ubiegał się o stanowisko prezydenta Federacji. Krótko potem stwierdził jednak – czego można się było po nim spodziewać – że jego decyzja była wynikiem ogromnego nacisku członków FIA.

Ari Vatanen – czy uda mu się wygrać z Maxem Mosley’em?

fot. arivatanen.com

Ari Vatanen – czterokrotny zwycięzca Rajdu Dakar powiedział, że w tej chwili konsultuje swoją decyzję. Stwierdził także, że wystartuje do tego wyścigu mimo, że może go przegrać. 57-letni Fin przyznał również, że dotychczasowy szef FIA zrobił bardzo wiele dla sportów motorowych, ale teraz nadszedł czas na zmiany w Federacji.

Proces wyboru Prezydenta wymaga, aby kandydata nominował 22-osobowy gabinet zanim otrzyma stanowisko. Żaden członek gabinetu nie może znajdować się na liście więcej niż jednego kandydata. System ten faworyzuje więc obecnie urzędującego Mosleya. FOTA chciałaby widzieć na jego miejscu neutralną kandydaturę, jaką jest właśnie Vatanen. Potencjalnym następcą Mosleya jest także popierany przez niego były szef zespołu Scuderia Ferrari – Jean Todt.

Ari Vatanen został rajdowym mistrzem świata w 1981 roku. U jego boku, na prawym fotelu zasiadał David Richards, późniejszy szef zespołu Formuły 1 Benetton i BAR. Od 1999 roku przez ostatnie dwie kadencje Vatanen był członkiem Parlamentu Europejskiego.  

W treści uchwały czytamy: \”[…]Bilety parkingowe powinny być umieszczone za przednią szybą pojazdu, lub w przypadku motocykli w innym widocznym miejscu, w sposób nie budzący jakichkolwiek wątpliwości co do ich ważności, tak aby opłacanie czasu postoju było w pełni czytelne dla kontrolerów SPP.\”

Ciężko sobie wyobrazić jak realizowanie niniejszego przepisu miałoby wyglądać w praktyce. W pozostałych krajach EU, w których istnieje wymóg płacenia przez kierowców jednośladów za parkowanie np. w centrach miast, motocyklista może wprowadzić do parkometru numer rejestracyjny parkującego pojazdu i w ten sposób opłacić postój. W Polsce winien upchnąć w widoczny dla kontrolera sposób bilecik, ryzykując, że przy niesprzyjającym wietrze lub braku szczęścia, karteczka po prostu może się – nomen omen – ulotnić. Wówczas pechowy kierowca dostanie mandat.

W odpowiedzi na list zdezorientowanego motocyklisty, mieszkańca Gdyni, który chciał wyjaśnić w jaki sposób powinien stosować się do nowych przepisów, Marek Stępa – prezydent miasta odpisał:

\”Witam Pana

Jeśli w istocie będzie Pan zainteresowany korzystaniem z płatnych miejsc postojowych w Śródmieściu będzie miał Pan pełną swobodę we wprowadzeniu takiego niestandardowego wyposażenia, które pozwoli na spełniającą wymogi ekspozycję biletu parkingowego. Przepis formułuje tylko dwa wymogi: aby miejsce było widoczne i możliwe było jednoznaczne stwierdzenie ważności biletu. Podobno motocykliści to ludzie z fantazją. Wierzę, iż wystarczy Panu, i pańskim kolegom motocyklistom, inwencji by we własnym, dobrze pojętym interesie sposób ekspozycji biletu rozwiązać.

Łączę pozdrowienia, Marek Stępa\”

Nie będziemy komentować powyższego listu. Mamy bowiem nadzieję, że urzędnicy, jako podobno ludzie bez fantazji i inwencji, w dobrze pojętym interesie własnym posłuchają głosu społeczeństwa i rozważą płynące z niego sugestie.

Swoją drogą inwencją i fantazją wykazać się będą musieli także kontrolerzy chcący ukarać mandatem motocyklistę. Czyżby rozwiązaniem pozostało dosłowne jego \”wlepianie\”?

Płatne parkowanie w Gdyni

Pierwsze pół godziny – 0,50 zł
Drugie pół godziny – 1,50 zł
Każda kolejna godzina – 2 zł
Abonament miesięczny dla mieszkańca – 20 zł
Abonament miesięczny na okaziciela – 300 zł
Abonament miesięczny dla niepełnosprawnych – 20 zł

 Źródło: trojmiasto.pl

fot. 3fun

9. lipca, czyli w najbliższy czwartek o godzinie 19.00 rozpocznie się Noc Szalonych Cen w salonie Free & Fun. Wraz z upływającym czasem, aż do północy ceny będą spadać. Rabaty osiągną nawet 50 %. Oprócz tego na klientów czekają promocje, upusty na usługi serwisowe do 20 %, prezenty, poczęstunek w barze oraz pokazy zdjęć.

Dodatkowo, do każdego zakupionego tej nocy quada wyciągarka wraz z montażem gratis.

Przyjdź i przekonaj się czym jeszcze w tę noc zaskoczy Free&Fun.

Free& Fun
Al. Krakowska 81
Sękocin Nowy
05-090 Raszyn
Infolinia
tel. 22 3 11 11 11
www.3fun.pl

Pinzgauer spełniał przede wszystkim dwa wymagania: przy maksymalnej prostocie był ekstremalnie mobilny w najtrudniejszym terenie. Nie sprawiał trudności eksploatacyjnych, a do jego naprawy wystarczyły przysłowiowy młotek, śrubokręt i kłębek drutu.

Pinzaguer 6×6

Fot. producent

Pojazd został wprowadzony do użytku w roku 1971 i był produkowany praktycznie w niezmienionej postaci do lat współczesnych. Produkcja obejmowała szereg modeli, które znalazły zastosowanie w wielu dziedzinach życia: logistyka, usługi, wojsko, straż pożarna. 

W Wielkiej Brytanii, w siedzibie firmy, kosztem dwóch milionów funtów poświęconych na prace doświadczalne, powstała wersja opancerzona Pinzaguera 6×6 – Protector (2004 r.). Nowe wcielenie było odporne na ostrzał kalibrem 7,62 mm x 51 mm (kaliber większy od popularnego Kałasznikowa) z odległości 10 metrów!

O sukcesie sprzedażowym świadczy fakt, że 400 sztuk Protectora kupiła wówczas Nowa Zelandia, kraj znany z urozmaiconego, dość trudnego do pokonywania terenu. Były to wersje 6×6 z automatyczną skrzynią biegów i różnymi odmianami nadwozia, między innymi ze skrzynią ładunkową, ze sztywnym dachem i platformą na broń.

Pinzgauer 4×4

Fot. producent

W wersjach wojskowych znalazły się także: ciągniki artyleryjskie, wszędołazy, wozy opancerzone, ciężarówki ogólnego przeznaczenia, a ponadto Pinzaguer często zawisał pod śmigłowcem (siły aeromobilne).

Do napędu Pinzaguera, niezależnie czy wersji 4×4 czy 6×6, służył doładowany silnik wysokoprężny o mocy 136 KM, współpracujący z automatyczną przekładnią ZF o 4 przełożeniach oraz 2-biegową skrzynią rozdzielczą. Montowano zawieszenie niezależne (4×4 sprężyny, 6×6 tylne osie resory paraboliczne) na łamanych osiach portalowych. Pomiędzy półosiami znajdowały się mechanizmy różnicowe z blokadami. Pojazd poruszał się na oponach Michelin 8.25 R16 XZL lub Goodrich 285/75 R16 A/T.

Wersja opancerzona

Fot. producent

Pinzaguer został opracowany i wprowadzony do użytku w Austrii w firmie Steyr-Daimler-Puch, znanej m.in. ze sprawdzonych rozwiązań off-road\’owych. Wersje z silnikiem diesla zostały opracowane w 1983 r. i po raz pierwszy pokazane w 1985 roku. Produkcję prowadzono w austriackich zakładach do lipca 2000, kiedy to przeniesiono ją do Wielkiej Brytanii do Automotiv Technik Limited (ATL). W kwietniu 2005 ogłoszono, że prawa do marki nabywa jeden z największych amerykańskich producentów ciężarówek. W lutym 2006 prawa do marki nabywa Armor Holdings Inc, który z kolei w sierpniu 2007 zostaje przejęty przez BAE Systems.

W styczniu 2008 nowy właściciel praw zapowiedział, że planuje zaprzestać produkcji w Pinzgauera i zamknąć swoje zakłady produkcyjne w Guildford i Fareham. Firma pozostawiła wsparcie logistyczne swoim użytkownikom. Swoich zwolenników Pinzaguer znalazł głównie w Wielkiej Brytanii, Austrii (w piechocie górskiej) oraz Republice Południowej Afryki.

Podstawowe parametry techniczne: