Molly Taylor i Seb Marshall

fot. mollytaylor.com.au

Nie wypaliły plany powrotu na trasy WRC, ale Molly nie zamierza odpuścić i ma w planie bardzo czynny sezon rajdowy. Po zimowej przerwie zawita w południowej Walii, gdzie odbędzie się II runda mistrzostw Wielkiej Brytanii (23-24 marca). Australijska zawodniczka ma do pokonania 11 odcinków o łącznej długości 157 km:

– Nie mogę doczekać się powrotu na rajdowe trasy! To będzie świetna okazja do sprawdzenia mojej kondycji i zmierzenia się z dwoma zawodnikami Akademii WRC. Rajd Bullog to jeden z moich ulubionych rajdów, techniczne i szybkie odcinki to prawdziwe wyzwanie dla moich umiejętności. Mam miłe wspomnienia z nim związane, bo w 2009 roku wygrałam tam klasę Suzuki Swiftem. Naszym celem jest dobry rezultat w całych mistrzostwach, więc liczymy na dobry wynik już w tej rundzie – mówi Molly.

Molly jest w trakcie negocjacji dotyczących kilku europejskich startów w jednym z europejskich teamów rajdowych. Szczegóły ogłosi już za kilka tygodni. Będzie także kontynuować współpracę z M-Sportem, przygotowującym jej Forda. W sezonie 2012 nadal towarzyszyć jej będzie brytyjski pilot – Seb Marshall.

Carmen Poenaru i Ekaterina Stratieva

fot. z archiwum zawodniczki

Plany żeńskiej załogi na sezon 2012 obejmują 9 rund cyklu IRC (Intercontinental Rally Challenge). Pierwsza odbyła się w dniach 15-17 marca na Wyspach Kanaryjskich. Ekaterina i Carmen po pierwszym dniu rywalizacji zajmowały 10 lokatę w klasyfikacji 2RW:

– Sam dojazd na ten rajd to 6 tysięcy km i aklimatyzacja była trudna, a dla mojej pilotki to pierwszy rajd tej rangi. Po starcie przez trzy pierwsze odcinki miałam kłopoty techniczne, ale na szczęście serwis się z nimi uporał. Generalnie jestem zadowolona z naszego wyniku, biorąc pod uwagę, że od listopada nie trenowałam, a do rajdu przygotowywałam się tylko 10 dni – tłumaczyła Ekaterina, która ukończyła rajd na miejscu 11. w 2RW.

Zawodniczki mają nadzieję na poszerzenie swojego planu startów, więcej treningów i zamianę Citroena na nowszy model DS3 R3 w dalszej części sezonu.

Ekaterina otrzymuje tytuł Rally Lady of the Year

fot. rallymagazin.ro

Stratieva jest dwukrotną mistrzynią Bułgarii w wyścigach górskich, od których zaczynała karierę. Potem startowała w Citroen Racing Trophy i w zeszłym roku pojawiła się już na trasach IRC w rajdach Jałty oraz Barum. Na koniec sezonu otrzymała wyróżnienie „Rally Lady of the Lear” na gali Rally Magazine Awards.

Jej ojciec startował w wyścigach i zabrał ją na pierwszy rajd, gdy miała 3 latka. Jednak matka Ekateriny długo była przeciwna, by córka poszła w ślady ojca. Dopiero po zdaniu prawa jazdy Ekaterina zaczęła pod okiem ojca szlifować umiejętności za kierownicą, a trzy lata później przyszedł czas na pierwszy wyścig w Suzuki Swifcie. Od 2005 roku startowała w wyścigach górskich i płaskich, a następnie w rajdach. Najpierw dyktował jej mężczyzna, a potem poznała Carmen, która nie jest profesjonalnym pilotem, ale nadrabia swoim zapałem. Dziewczyny mają już za sobą kilka wspólnych startów.

W jednym z wywiadów Ekaterina mówiła:

– To nie jest tak, ze osiągnę wszystko uśmiechem, bo jestem kobietą. Chcę udowodnić, że mogę trenować codziennie i dzięki temu osiągać dobre wyniki. Kiedyś na rajdzie w nagrodę otrzymałam filiżankę, bo jestem kobietą, a ja chcę otrzymywać nagrody za wynik, nie ze względu na płeć. Kobiety powinny się ścigać i nie zajmować ostatnich miejsc w klasyfikacji. Bo czasem kobieta jest w stanie osiągnąć więcej niż mężczyzna.

fot. GIVI

Tym razem GIVI poszerza swoją ofertę o nowy rodzaj kufrów bocznych – model TRK 52N.

Jego specyfika polega przede wszystkim na możliwości pomieszczenia dwóch kasków integralnych, a nawet dwóch szczękowych, które często swoją powierzchnią przewyższają gabaryty tych pierwszych. Co więcej, włoska marka oferuje dotąd niewykorzystywany system zamka, zwany „Security Lock”, gwarantujący bezpieczeństwo przechowywanych w nim przedmiotów. System ten dostosowuje się do standardów panujących obecnie w przemyśle motoryzacyjnym.

Każdy model 52N wykonany jest z polimeru wzmocnionego włóknem szklanym, na zewnątrz zaś pokryty jest anodowanym aluminium.

Wymiary kufra to 600x460x315 (długość, wysokość, głębokość mierzone w mm), a maksymalna ładowność wynosi 10 kg.

Ze względu na wyżej wymienione rozmiary, nowy model występuje wyłącznie w wersji przeznaczonej do mocowania z boku motocykla.

Więcej informacji u polskiego dystrybutora akcesoriów GIVI:

Polonia Cup

e-mail: kk@poloniacup.com.pl

Rękawice Modeka M-Tour

fot. W.Kwapisz

Podczas podróży Riding Across Europe miałam okazję przetestować wyżej wymieniony egzemplarz. Poniżej – ocena.

Jeżeli chodzi o trwałość, kilkanaście tysięcy km zaznaczyło lekko swój ślad na rękawicach M-Tour. Żółte wykończenie nie wyblakło, lecz w pewnych miejscach powstały zmechacenia. Szczelność rękawic została zachowana, dzięki nienaruszonym szwom.

Pod względem funkcjonalności, rękawice są przeznaczone dla motocyklistów, którzy planują daleką turystykę. Dłuższa jazda w nich nie powodowała zmęczenia dłoni, bo krój nie krępował ruchów. Choć na minus można zaliczyć grubą wyściółkę rękawic, która ogranicza percepcję dotykanych przedmiotów, co miało znaczenie przy jeździe bardziej terenowej. W tych rękawicach ciężko mi było korzystać z urządzeń elektronicznych z powodu problemów z przełączaniem przycisków. M-Tour idealnie sprawiały się w chłodne, deszczowe dni, natomiast jadąc w nich w temperaturze powyżej 15 °C  czułam, że dłonie zaczynają się pocić, gdyż gruba wyściółka Thinsulate^TM oraz membrana Hipora® Z-Liner je rozgrzewały. Dodajmy jednak, że rękawice ani razu nie przemokły, pomimo faktu, że pogoda pod koniec podróży nie była dla mnie łaskawa.

Rękawice Modeka M-Tour

fot. W.Kwapisz

Podsumowując, może M-Tour nie będą hitem jeżeli chodzi o stylistykę, bo nie mają plastikowych protektorów, lecz nasuwa się pytanie, czy dobra rękawica ma przypominać strój superbohatera? Czy nie wystarczy prostota i funkcjonalność? Rękawice M-Tour mogą okazać się idealnym rozwiązaniem dla „plecaczków” oraz dzieciaków, którym marzną dłonie. Odporna na ścieranie tkanina syntetyczna Avertex Plus 500 D oraz skóra bydlęca z miękkim wyścieleniem wstawek zabezpieczających kostki będą chronić nasze dłonie. A trzy wersje kolorystyczne (czarna, czarno-czerwona i czarno-żółta) pozwolą dobrać odpowiednie rękawice do reszty kompletu.

Cena modelu: 180zł

Ducati Monster Diesel

fot. Ducati

Sama nazwa może wywoływać u wielu zaskoczenie, jednak wbrew jakimkolwiek skojarzeniom, słowo Diesel odnosi się do marki włoskich ubrań, która logistycznie i finansowo wspiera team Ducati podczas rozgrywek MotoGP.

Diesel, w założeniu producentów, to miejska, militarna interpretacja Monstera. Ciemnozielone malowanie i czarne, matowe wstawki to elementy nadające bojowy charakter nowemu modelowi. Pomijając zabiegi estetyczne, takie jak ręcznie obszywana kanapa, zmieniona tablica rozdzielcza, zmiana koloru zacisku tarczy hamulcowej na wściekle żółty czy nowe wydechy, Diesel nie różni się niczym od swojego poprzednika,  przede wszystkim w kwestiach technicznych.

To jednak nie wszystko. Owocem kolaboracji marki Diesel i Ducati jest również linia odzieżowa, dedykowana przede wszystkim miłośnikom życia na pełnych obrotach i entuzjastom obu firm.

fot. Ducati

Zakres produktów obejmuje m.in. takie elementy garderoby jak kurtki stylizowane na  motocyklowe, bluzy czy t-shirty, a także szereg akcesoriów – wszystko sygnowane logiem marki Diesel, przypominającym w tej edycji ślad na ulicy po „spalonej” oponie.

Kolory wiodące prym w nowej kolekcji to w głównej mierze czerń, szarości, a zwłaszcza czerwień, będąca symbolem współtwórców.

Cena motocykla to 13,795 dolarów amerykańskich, a na oficjalnej stronie Ducati prowadzone są zapisy do przedsprzedaży.

Kolekcja odzieży zaś dostępna jest w sklepach stacjonarnych i sklepie internetowym marki Diesel, a także u autoryzowanych dealerów motocykli Ducati.

Ducati Monster Diesel

fot. Ducati