Nadchodzi kolejny sezon najpopularniejszego, motoryzacyjnego show na świecie. W zeszłym roku wymieniono ekipę prowadzących, ale słabe wyniki oglądalności i fala krytyki spowodowały, że w ekipie nastąpiły kolejne przetasowania. Odszedł Chris Evans, a jego miejsce zajmuje teraz Matt LeBlanc, który w poprzednim sezonie był jedynie współprowadzącym.

Wraz z nim skład uzupełniają Eddie Jordan, Sabine Schmitz, Chris Haris oraz Rory Reid. BBC idzie mocno na rękę nowemu prowadzącemu. Kalendarz produkcji nowego Top Gear zostanie dopasowany do prac nad serialem „Man With a Plan”, w którym jedną z głównych ról odgrywa Matt LeBlanc.

Amerykańskie media donoszą, że Matt LeBlanc podpisał bardzo lukratywny kontrakt. W pierwszym sezonie miał zarabiać pół miliona funtów. Obecny kontrakt podpisany na dwa lata opiewa na kwotę 2 mln funtów. Stacja BBC potwierdziła jedynie informację o przedłużeniu współpracy. Przedstawiciel stacji podkreślił, że Matt jest lubiany wśród widzów za humor, pogodę ducha, a także pasję do motoryzacji.

Tymczasem była ekipa Top Gear, czyli Clarkson, Hammond i May startują już jesienią z pierwszym sezonem The Grand Tour. Program będzie dostępny na kanale Amazon Prime.

Beetle LSR (Land Speed Record) wyposażony w dwulitrowy silnik z turbodoładowaniem i bezpośrednim wtryskiem paliwa (TSI) osiągnął na dystansie jednej mili prędkość 328,195 km/h (205,122 mph) – największą jaką kiedykolwiek uzyskał Beetle.

Aby mógł rozpędzić się do prędkości znacznie powyżej 300 km/h Beetle LSR został znacznie zmodyfikowany pod kątem przepisów obowiązujących w czasie bicia rekordów na słonym jeziorze. Moc 2-litrowego silnika TSI zwiększono do rekordowych 550 KM – osiągnięto to między innymi dzięki zastosowaniu innych turbosprężarki, tłoków, wałków rozrządu, korbowodu oraz dzięki modyfikacjom głowicy cylindrów. Silnik Beetle’a-rekordzisty ma też budzący respekt moment obrotowy o wartości 571 Nm.

Ekstremalne warunki bicia rekordu spowodowały również konieczność wyposażenia Beetle’a w specjalne koła i opony przystosowane do jazdy po słonej nawierzchni, a jego nadwozie znacznie obniżono. Zastosowano także mechanizm różnicowy zwiększający dodatkowo trakcję samochodu, a specjalny pakiet bezpieczeństwa – składający się z klatki bezpieczeństwa, wyścigowego fotela z pięciopunktowymi pasami i z systemu gaśniczego – zapewnia kierowcy niezbędną ochronę. Poza tym Beetle LSR ma na pokładzie dwa spadochrony, które wspomagają hamowanie samochodu.

Sukces Beetle’a LSR osiągnięty podczas imprezy odbywającej się każdego roku w środku lata został odnotowany przez Utah Salt Flats Racing Association (USFRA).

Dziennikarskie testy samochodów – jak to wygląda? Czytaj o tym tu.

Nie był to test jednoznaczenie ukierunkowany na offroad. Udało nam się „ubrudzić” samochody, ale tylko te, które są do tego do tego przeznaczone. Jeździliśy m.in. Nissanem Navarą i Mitsubishi L200 – oba auta zaskakująco dobrze sprawowały się w błocie, wręcz wydawało się, jakby jechało się po zwykłym szutrze zamiast wymagającym terenie. Nasze wnioski po tej krótkiej przejażdżce – te samochody zachowują się niczym czołgi. Jeśli właścicielowi nie szkoda będzie lakieru jeden z tych dwóch samochodów da mu mnóstwo offroadowej frajdy.

Po terenówkach przyszła pora na odrobinę luksusu – Volvo S90 – to ewidentnie faworyt tego wydarzenia. Szwedzcy konstruktorzy stworzyli naprawdę unikatowy samochód, o którym więcej napiszemy już wkrótce w naszej pierwszej jeździe.

Zapytacie pewnie o jakieś rozczarowanie? Otóż wysłużony już model Opel Insignia, który nadal wygląda świeżo na zewnątrz, środek ma już nieco „z lamusa”, zwłaszcza w porównaniu do konkurentów. Zresztą już niedługo niemiecki producent zrobi z tym porządek wprowadzając zmodernizowany model.

Zapraszamy na nasz kanał You Tube, gdzie możecie śledzić nasze poczynania z kolejnymi testami samochodów.

Samochody na Offroad & TruckTest:
BMW X5 5.0i 450 KM
Citroën C4 Cactus Rip Curl 1.6 BlueHDi 100 KM
DS4 1.6 THP 165 KM
Dacia Duster 1.5 dCi 109 KM
Fiat Fiorino 1.3 MultiJet 95 KM
Ford Ranger 3.2 Duratorq TDCI 200 KM
Honda CR-V 2.0 i-VTEC 155 KM
Honda HR-V 1.6 i-DTEC 120 KM
Isuzu D-Max 2.5 D 163 KM
Iveco Daily 3.0 D 170 KM
Jaguar F-Pace 3.0D 300 KM
Jeep Renegade 2.0 MultiJet 140 KM
Kia Sportage 1.6 T-GDI 177 KM
Mazda CX-3 2.0 SKY-G i-ELOOP 150 KM AWD
Mitsubishi L200 2.4 181 KM
Nissan Navara Tekna 2.3 dCi 190 Double Cab
Opel Adam Rocks 1.0 Ecotec 115 KM
Opel Insignia 2.0 CDTI Ecotec 170 KM
Peugeot 2008 1.2 PureTech 110 KM
Peugeot Expert 2.0 BlueHDi 125 KM
Renault Kadjar 4×4 1.6Energy dCi 130 KM
SsangYong XLV 1.6 115 KM
SsangYong XLV 1.6 115 KM AWD
Subaru Forester 2.0 XT 241 KM
Subaru Outback 2.0D 150 KM
Volvo S90 T5 2.0T 254 KM
Volvo S90 D4 2.0 D4 190 KM
VW Tiguan 2.0 TSI 180 KM
VW Transporter Furgon 2.0 TDI 140 KM

Wydawać by się mogło, że Yeti, którego jest już całkiem sporo na polskich ulicach, nie wywołuje w nikim napadów eurofii. Jednak najnowsza odmiana tego modelu ewidentnie wyładniała, a potencjalne możliwości offroad zachęcają do zjeżdżania tym samochodem poza utwardzone drogi. Sprzyjają temu dobre, elastyczne jednostki napędowe – model Yeti Outdoor dostępny jest z układem 4×4 z silnikami od 1.4 TSI o mocy 150 KM przez 2.0 TDI w wersjach 110 KM, po najmocniejszy wysokoprężny – tak jak nasz testowy – 150 KM.

Odmiana Yeti Outdoor swoim bojowym wyglądem i rozbudowanym wyposażeniem wywiera na nas już od pierwszych chwil naprawdę dobre wrażenie. Nadwozie wyposażono w dodatkowe osłony chroniące lakier przed otarciami np. w lesie, czy na ciasnym parkingu, a dodatkowy pakiet na bezdroża i specjalnie skalibrowany układ stabilizacji toru jazdy ESP teoretycznie mają zwiększać umiejętności tego modelu w jeździe terenowej, nie zabierając niczego z funkcjonalnego, komfortowego charakteru auta. Postanowiłyśmy to sprawdzić.

Wyprawę zacząć czas!
Na dobry poczatek pakowanie. Kufer w Yeti wcale nie wygląda na pojemny, a żeby upchnąć do jego wnętrza wszelkie nasze bagaże, a tym kilka plecaków sprzętu fotograficznego, stanęłyśmy przez nie lada wyzwaniem – czy uda się spakować czwórkę dziewczyn z pakunkami na kilka dni? Po 5 minutach i chwili kombinacji jak mądrze rozmieścić nasze torby okazało się, że wszystko udało się bez problemu zmieścić. Co więcej, system Varioflex (możliwość dostosowania przestrzeni ładunkowej do potrzeb) ułatwił nam przewiezienie dość długich statywów.

Po 100 kilometrach jazdy już wiedziałyśmy, że cztery osoby podróżują w Yeti w bardzo komfortowych warunkach – zarówno z przodu, jak i z tyłu ilość miejsca jest wystarczająca nawet dla sporych rozmiarów osobników, a jazda upływa w przytulnej atmosferze, jaką oferują miłe w dotyku materiały – obicia foteli i kanapy, boczki drzwi, czy tył siedzisk kierowcy i pasażera. Między tylnymi fotelami można rozłożyć nieduży stolik, w których znajdują się wgłębienia na kubki, np. z kawą – koniec zatem z trzymaniem jej w ręku i wypatrywniem, czy kierowca ma zamiar własnie przyspieszać, czy hamować…

Warto wspomnieć o bardzo przydatnej funkcji – możliwości regulacji kąta oparcia tylnej kanapy – idealna opcja dla chcących podróżować w pozycji bardziej do spania niż siedzenia. To rozwiązanie jest nadal rzadko spotykane w samochodach tego segmentu. Po kolejnych nawijanych na koła kilometrach jazdy po różnej jakości drogach dochodzimy do wniosku, że w Yeti podróżuje się zaskakująco wygodnie, niezależnie od tego, czy przemieszczamy się przez zakorkowane miasto, autostradę czy drogę nieutwardzoną. Ten samochód chce, abyś czuć się w nim dobrze.

Yeti sposobem wykończenia wnętrza nie odbiega niczym od tego, do czego przyzwyczaiła już nas Skoda wcześniej. Plastiki wyglądają ładnie, nie trzeszczą i przypominają te z Volkswagena. W odmianie Joy – bo taką jeździłyśmy – siedzenia obszyte są niebieską nicią – całość prezentuje się bardzo elegancko. Za kierownicą trudno nie dostrzec świetnej ergonomii – zarówno jeśli chodzi o dostępność wszelkich przełączników, jak i ogólnej kompozycji deski rozdzielczej, która w codziennym użytkowaniu cieszy oko nie tylko estety, ale i pragmatyka. Klasyczne zegary są bardzo czytelne, a przyciski od sterowania klimatyzacją czy radiem zawsze pod ręką. Centralną cześć panelu wypełnia dotykowy wyświetlacz o bardzo dobrej rozdzielczości. Działa płynnie, nie zawiesza się, a jego interfejs jest identyczny jak we wszystkich samochodach z grupy VW – obsługuje się go w sposób intuicyjny. {{ image(12923) }}

Mocy przybywaj – czyli w drodze na szczyt
Dwulitrowa jednostka TDI to silnik bardzo dobrze znany w świecie motoryzacji. Niska awaryjność i dobre parametry pracy to największe jego zalety. Jednostka skonfigurowana jest z 6-stopniową automatyczną skrzynią biegów DSG, ta przekazuje napęd na przednią oś, a w przypadku braku przyczepności lub uruchomienia trybu offroad, system dołącza automatycznie tylną oś, by po chwili móc rozkoszować się pełnią możliwości jazdy w terenie w trybie 4×4. Silnik dysponuje sporym momentem 340 Nm co sprzyja wdrapywaniu się na wzniesienia i ma się wrażenie, że gdzie sie Yeti pośle, tam ten samochód wjedzie.

Będąc w Kielcach i chcąc przetestować Yeti na naprawdę stromej drodze, postanowiłyśmy wjechać na Górę Telegraf. Większość z nas nie dawała szansy Yeti, widząc ostry podjazd pod górę. Jak wielkie było nasze zaskoczenie, jak auto bez problemowo wtoczyło się na górę! I tu naprawdę nie potrzeba było żadnej filozofi – ba! – nawet większych umiejętności jazdy! Wystarczy ustawic tryb offroad, a auto sqmo wie, że przed nim za chwilę nie lada wyzwanie i zrobi wszystko, by jemu podołać i nie zawieźć kierowcy! Miłe uczucie.

Skoda wyposażyła Yeti Outdoor w napęd 4×4, który sprawnie rozdziela moment obrotowy na wszystkie koła. Podczas wjazdów i zjazdów aktywny jest również układ Hill-Holder, który niezależnie od warunków nie pozwala stoczyć się autu i podtrzymuje ciśnienie w hamulcach (świetne również na wszelkich wiaduktach). Podczas zjadów z ostrych zniesień z kolei jednostka hamuje silnikiem zapędy kierowcy. Wystarczy puścić pedał hamulca i przyspieszenia, a samochód zjedzie w sposób bezpieczny, zachowując stałą, niedużą prędkość. Można się poczuc jak prawdziwy kierowca rajdów terenowych!

Czyli jaki?
W drodze powrotnej doszłyśmy do wniosku, że właściwie Yeti w tej wersji jest dokładnie dla… każdego. Ucieszy napewno młodą, aktywną singielkę, chcącą podróżować wszędzie i zabtrać mnóstwo sprzetu sportowego albo znajomych na wypad. Zadowolona będzie również rodzina z dwójką dzieci, które dzięki uchwytom na smartfony w zagłówkach przedich foteli moga oglądać bajki podczas jazdy. Skorzysta na uniwersalności Yeti każdy przedsiębiorca, chcący sprawnie dotrzeć w przeróżne rejony kraju lub podróżnik chcący eksplorować zakątki, także te trudno dostępne. Yeti do świetny kumpel, który chce zadowolić swojego właściciela i sprawić by zawsze czuł się za kierownicą zadowolony.

Na tak:
– elastyczność układu napędowego;
– duża liczba praktycznych schowków;
– sporo miejsca na tylnej kanapie;
– ergonomia wnętrza;
– bardzo szybko działający komputer oraz nawigacja;
– tryb offroad.

Na nie:
– przy bardzo dynamicznej jeździe – zużycie paliwa.

Cena: od 72 550 złotych.

Dane techniczne: Skoda Yeti Outdoor Edition 2.0 TDI DSG

Kwestia kto zostanie zwycięzcą serii Audi Sport TT Cup może rozstrzygnąć się już w ten weekend. Przed nami szósta, przedostatnia już runda Audi Sport TT Cup. Tym razem zawodnicy zmierzą się na torze Hungaroring  w Budapeszcie.

Po bardzo emocjonującej rundzie na Nurburgringu nowym liderem klasyfikacji generalnej jest Joonas Lappalainen (197 punktów), 18-letni zawodnik z Finlandii. Na kolejnych pozycjach plasują się Dennis Marschall (180 punktów) i Nicklas Nielsen (166 punktów).  Sheldon van der Linde, wcześniejszy faworyt, spadł na 4. miejsce po tym jak nie ukończył dwóch wyścigów.  Gosia Rdest plasuje się na 7. miejscu tabeli.

Gosia Rdest mówi: „Cieszę się, że będę się ścigać na Hungaroringu. Miałam już szansę być na tym obiekcie w 2014 roku podczas Volkswagen Golf Cup. Zbliżający się weekend będzie dla mnie wyjątkowy, bo na torze pojawi się ogromna grupa moich kibiców z Polski. Jest to przedostatnia runda pucharu, więc walka będzie bardzo zacięta”.

Tor Hunagroring to pierwszy tor Formuły 1 zbudowany za żelazną kurtyną. Tor jest wąski i kręty, a przez to bardzo trudny technicznie. Wyprzedzanie jest możliwe  praktycznie tylko na końcu prostej startowej.  Tor jest zaprojektowany w taki sposób, że prawie z każdego miejsca widzowie mają możliwość obserwowania całego obiektu. Oficjalny rekord okrążenia – 1:19.071 –  należy do Michaela Schumachera, ustanowiony bolidem Ferrari F1.  Na Hungaroringu jest też polski akcent – w lutym 2009 roku oddano dodatkową trybunę, której patronem jest Robert Kubica – Kubica Grandstand.