W swoim debiutanckim wyścigu zostawiła resztę stawki daleko z tyłu i w pięknym stylu zdobyła pierwsze miejsce. W świecie, w którym kobiety rzadko kiedy odważały się rywalizować z mężczyznami i szukać szczęścia za bezpiecznym progiem domu, była ewenementem. Rodzina sarkała i patrzyła na nią krzywo, podobnie jak znajome i sąsiadki. Nie przejmowała się tym, podobnie jak wtedy, gdy uparła się skończyć studia i zrobić dyplom, chociaż wszyscy wokół mówili, że mężatce z dzieckiem do niczego nie jest to potrzebne, wytykali, że ma kiepski słuch i że sobie nie poradzi. Bezwarunkowe wsparcie miała zawsze w mężu. On rozumiał i szanował jej pasję. Odkładał cierpliwie pieniądze, by kupić jej samochód z prawdziwego zdarzenia i był z niej dumny.

Marge Charlton

fot. materiały prasowe

Marge dawała upust swojej pasji przez ponad dziesięć lat. W końcu zrezygnowała z czynnych występów, ale w niczym nie zmniejszyło to jej uwielbienia dla motosportu. Wprowadziła nawet w sąsiedztwie tradycję: grupa przyjaciółek spotykała się, by śledzić wyścigi i głośno kibicować.

Doskonale rozumie, co czują dziewczyny stające dziś w szranki z mężczyznami i marzące o sukcesie. Po trosze nawet zazdrości tym, które ustawiają się na starcie Indianopolis 500. Jej się to nigdy nie udało. Ale mimo zazdrości, trzyma za nie kciuki z całej siły. Chce, żeby odniosły sukces. I może nawet do końca nie zdaje sobie sprawy, jak wielką jest inspirację – ona, 91-letnia prababcia z Arizony, która nigdy nie zawahała się stanąć do walki o to, w co wierzyła.

Dla Katherine Legge było to duże zaskoczenie – tuż przed kwalifikacjami dowiedziała się, że w nich wystartuje. Schmidt Peterson Motorsports w ostatniej chwili postanowiło umieścić ją w jednym ze swoich dwóch bolidów. Pippa Mann uruchomiła cały zapas swojego niebagatelnego wdzięku, by dostać swoją szansę. Kiedy dołączyły do Any Beatriz i Simony de Silvestro, padł rekord pod względem liczby kobiet startujących w słynnym wyścigu Indianopolis 500. Teraz do pokonania kolejna bariera – kobieta na podium.

Katherine Legge

fot. materiały prasowe

Pionierką była Janet Guthrie, która po raz pierwszy zakwalifikowała się do tego słynnego wyścigu w 1977 i w sumie startowała w nim trzykrotnie. W 1978 roku zajęła dziewiątą lokatę i jak się okazało, osiągnęła ją prowadząc ze złamanym nadgarstkiem. Sukcesy Daniki Patrick wielu kobietom otworzyły drogę do marzeń. Czasami marzenia spełniają się przypadkiem: Katherine Legge zjawiła się na torze tylko po to, by towarzysko spotkać się z przyjacielem.

Ana Beatriz

fot. materiały prasowe

Pippa Mann

fot. materiały prasowe

Traf chciał, że umożliwiono jej udział w kwalifikacjach. I nie tylko przez nie przeszła, ale również pozyskała sponsora do kolejnych startów. Brak sponsora doskwierał jej od zawsze. Bez odpowiedniego zaplecza finansowego trudno nawet marzyć o regularnych startach. Wiele zawodniczek zmaga się z tym samym problemem, wyjątkiem jest Simona de Silvestro. Sama uważa, że to niesprawiedliwe. Częściowo właśnie z uwagi na stałego sponsora i regularne starty Simona była typowana na faworytkę wśród kobiet.

Simona de Silvestro

fot. materiały prasowe

Stało się jednak inaczej: najlepsza lokata przypadła Anie Beatriz, Brazylijce, dla której był to czwarty start. Piętnaste miejsce ulokowało ją w środku stawki 33 zawodników. Simona de Silvestro była 17., Katherine Legge 26., a Pippa Mann 30. Zwyciężył rodak Any, Tony Kanaan.

Weekend okazał się sprawdzianem przygotowania kondycyjnego i technicznego całego zespołu PrędkiRacingTeam. Na początku Natalia zmagała się z problemami z motocyklem, ale mimo tego po kwalifikacjach zajmowała piątą pozycję startową. Niestety podczas Q2 Natalia wywróciła się na „Sławińskim” – pierwszy lewy zakręt toru Poznań – i uszkodziła motocykl. Rozważano, czy nie powinna przesiąść się na motocykl kolegi z zespołu, Krystiana, ostatecznie pojechała jednak własnym.

fot. PrędkiRacingTeam

W wyścigu SSP stawka podzieliła się już na pierwszym okrążeniu. Na prowadzenie wyszedł duet Szkopek/Zieliński, Natalia po walce z Surowcem, Jaworską i Irzykiem zakończyła wyścig na piątym miejscu.

fot. PrędkiRacingTeam

Niedziela przyniosła Natalii powtórkę z rozrywki. Wady motocykla uniemożliwiły jej walkę na zadowalającym poziomie, jednak po emocjonującym pojedynku z Michałem Irzykiem zakończyła wyścig na piątej pozycji. Niedosyt zatem jest, ale zadowolenie również – teraz, kiedy już wiadomo, jakie problemy są z motocyklem Natalii, można je będzie sukcesywnie eliminować i zawalczyć o wyższe lokaty podczas kolejnej rundy.

Zapraszamy do odwiedzania profilu na FB: www.facebook.com/PredkiRacingTeam

Audi RS 6 Avant kosztuje 499 280 zł. Ten sportowy model wyposażono w silnik V8 biturbo z bezpośrednim wtryskiem, o pojemności 3 993 cm3. Dzięki zastosowaniu systemu Cylinder On Demand zużycie paliwa w trybie jazdy mieszanej ma wynosić jedynie 9,8 litra na 100 km. Elementami seryjnymi samochodu są pneumatyczne zawieszenie RS adaptive air suspension, zintegrowany z systemem wyboru dynamiki jazdy Audi drive select sportowy mechanizm różnicowy oraz dynamiczny układ kierowniczy, którego przełożenie uzależnione jest od prędkości.

Audi RS 6 Avant

fot. Audi

Stylistyka Audi RS 6 Avant jest bardzo sportowa. To efekt użycia wielu stylizowanych na matowe aluminium lub błyszczących elementów ozdobnych, czarnych osłon oraz poszerzonych progów i wnęk kół. Na życzenie dostępny jest sportowy układ wydechowy RS z czarnymi nakładkami na końcówkach rur. W wyposażeniu seryjnym nowego Audi RS 6 Avant znajdziemy automatyczną, czterostrefową klimatyzację, system nawigacji MMI Navigation plus z panelem dotykowym MMI touch i system nagłaśniający Audi sound system z dziesięcioma głośnikami. Paleta najbardziej zaawansowanego wyposażenia obejmuje ponadto takie rozwiązania jak Head-up Display – wyświetlacz pokazujący najważniejsze informacje na przedniej szybie, system nagłaśniający Bang & Olufsen Advanced Sound oraz systemy wspomagające, np. adaptacyjny tempomat adaptive cruise control z funkcją Stop&Go i asystenta jazdy nocą, który rozpoznaje pieszych  i oznacza ich na wyświetlaczu.

Każdy kierowca powinien pamiętać o zachowaniu zasad bezpieczeństwa, szacunku dla innych uczestników ruchu, panowaniu nad emocjami, a w przypadku skuterów – że prowadzący taki pojazd jest bardziej narażonym na urazy uczestnikiem ruchu niż osoba jadąca w aucie. Prowadzący skutery (i motorowerzyści w ogóle) mają obowiązek jazdy poboczem, jeśli nadaje się ono do jazdy, a poruszanie się nim nie stwarza zagrożenia dla pieszych. Gdy jest inaczej, wolno poruszać się skuterem prawą krawędzią jezdni. Skutery w większej grupie powinny poruszać się jeden za drugim. Jechać obok siebie mogą tylko wtedy, gdy nie utrudniają ruchu i nie stanowią zagrożenia dla innych kierowców. Jazda środkiem pasa ruchu jest dopuszczalna wyłącznie bezpośrednio przed skrzyżowaniem, gdy chcą skręcić w lewo.

fot. Dariusz Golik

W sezonie wiosenno-letnim, gdy po drogach porusza się duża liczba skuterów, kierowcy samochodów powinni częściej spoglądać w boczne lusterka, dzięki temu unikną zaskoczenia i kolizji z tym stosunkowo cichym i niewielkim pojazdem. Koła skutera są małe, więc łatwo o utratę równowagi, dlatego konieczne jest np. omijanie dziur w nawierzchni. Z tego powodu prowadzący skuter może być zmuszony do wykonania nagłego manewru omijania. Niebezpieczne dla tych pojazdów mogą być także śliskie po deszczu, namalowane na asfalcie znaki, np. pasy.

Zgodnie z przepisami skuter wolno parkować na jezdni, przy jej prawej krawędzi. To może jednak okazać się ryzykowne ze względu na kierowców samochodów, którzy sami parkując mogliby skuter przewrócić. Trzeba więc szukać bezpiecznych miejsc dla tych niewielkich pojazdów, np. pod murem budynku czy przy wiacie przystanku. Jednak należy zawsze pamiętać, aby obok skutera pozostawić 1,5 m wolnego miejsca dla pieszych. W galerii handlowej najlepiej zostawić pojazd przy parkingu dla rowerów.

Źródło: Szkoła Jazdy Renault