Tu pierwsze skrzypce gra design, któremu nie można nic zarzucić. Kurtka wydaje się idealnie dopasowywać do kształtu ciała i w ten sposób podkreślać kobiece atuty.

A co z funkcjonalnością? Kurtka ze skóry wołowej regulowana jest na wysokości bioder. Ponadto, producent zafundował zapięcie na suwak i regulowanie szerokości rękawa na wysokości nadgarstków również za pomocą suwaków. Na ramionach i pod pachami zaś umieszczono elastyczny materiał, który nie krępuje ruchów i pozwala na swobodę użytkowania. Co więcej, po wewnętrznej stronie znajdziemy jedną dodatkową kieszeń.

fot. materiały prasowe

Choć kurtka wydaje się przeznaczona jedynie do użytku codziennego, to bez problemów można jeździć w niej motocyklem. Producent zapewnił miejsce na umieszczenie protektorów w najbardziej newralgicznych miejscach (łokcie, ramiona, plecy).

fot. materiały prasowe

Co myślicie o tym projekcie? Nam ta kurtka podoba się bardzo! Nie tylko świetnie uzupełniałaby się z akcesoriami użytku codziennego, ale również mogłaby spełnić funkcję ochronną podczas jazdy motocyklem (oczywiście wraz z protektorami) w cieplejsze dni. Jedynym minusem jest cena… 560 dolarów to niestety spory wydatek. Jednak, czego nie robi się dla mody? 

To już drugi start Inessy w tym jednym z największych wydarzeń samochodowych w Polsce – w swoim zeszłorocznym debiucie jadąc Renault Clio zajęła świetne 26. miejsce w klasyfikacji generalnej i 6. w swojej klasie. Swoją widowiskową jazdą i pozytywnym nastawieniem zdobyła serca polskich entuzjastów motoryzacji, stając się rozpoznawalną postacią na naszej scenie rajdowej.

fot. materiały prasowe

Wysokie umiejętności i konkurencyjność Ukrainka potwierdziła swoim drugim startem w naszym kraju: we wrześniu bieżącego roku stanęła do jednego z najtrudniejszych i najważniejszych wyzwań w swojej karierze – Rajdu Polski. Pilotowana przez Irinę Jankovskają jadąc Mitsubishi Lancerem grupy N zajęła 6. miejsce w klasie i 35. w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając wielu bardziej uznanych zawodników w mocniejszych autach.

fot. materiały prasowe

Wraz z sobotnim startem w Inessa stawia kolejny ważny krok w swojej karierze – w roli jej pilota wystąpi bardzo doświadczony brytyjski zawodnik Duncan McNiven, który ma za sobą ponad dwie dekady startów w najważniejszych rajdach w całej Europie. Do rywalizacji przystąpią czerwono-białym Mitsubishi Lancerem przypisanym do klasy 3. Załoga zapowiada walkę bez kompromisów i widowiskową jazdę, którą Inessa zawsze stara się dostarczyć widzom jak najwięcej emocji.

fot. materiały prasowe

Barbórka to czas podsumowań osiągnięć sezonu. W przypadku Inessy oprócz bardzo intensywnego programu startów w całej Europie należy jeszcze wspomnieć o jej ciągle rozwijającej się karierze modelki. Przez ostatni rok zawodniczka gościła na okładkach wielu magazynów po obydwu stronach Oceanu, zdobywając zwycięstwo nawet na tym polu – głosami czytelników została wybrana Ukraińską Playmate of the Year.

fot. materiały prasowe

Inessa Tushkanova: „To już mój trzeci start w Polsce i drugi w Barbórce. W ostatnim czasie mogę często tu gościć, co mnie bardzo cieszy – zawsze chętnie wracam do was, bardzo cenię sobie entuzjazm tutejszych fanów i notuję tu dobre wyniki. Start w tak ważnym wydarzeniu jak Barbórka to dla mnie duże wyróżnienie. Wiem, że dużo osób w Polsce liczy na mój dobry występ i dam z siebie wszystko, by ich nie zawieść! Z mocnym samochodem i doświadczonym pilotem czuję się dobrze przygotowana do tego zadania. Dziękuję firmom Eurotech, Bottari, Motozone i sieci hoteli Golden Tulip, bez których ten start byłby niemożliwy”.

fot. materiały prasowe

Przez wiele lat kobieta za kierownicą wywoływała pejoratywne odczucia, budząc niejednokrotnie politowanie. Brak orientacji w terenie, koordynacji czy opanowania za kierownicą to podstawowe zarzuty względem kobiet-kierowców oraz przedmiot męskich żarcików. I błąd! Kobiece załogi przebojem zdobywają rajdowe trofea, a ich liczba z roku na roku wzrasta. Co więcej, organizatorzy tego typu imprez coraz częściej sami zapraszają do udziału w zawodach żeńskie teamy.

„Organizatorzy, chcąc zachęcić panie do startów, zwalniają z obowiązkowej opłaty załogi, w których i kierowca, i pilot są kobietami” – mówi Hanna Sobota z teamu rajdowego Sobota Rally. W klubie Weranda Lunch & Wine w Starym Browarze w Poznaniu odbyło się po raz pierwszy spotkanie z cyklu Coffee, Cake & Woman, których bohaterkami są kobiety o nietuzinkowych osobowościach i imponujących dokonaniach. Gościem pierwszego spotkania była Hanna Sobota – kierowca rajdowy, bizneswoman i stomatolog w jednym.

fot. Radek Zawiślak

Hanna Sobota jest licencjonowanym kierowcą wyścigowym i rajdowym od 2003 roku. Charakterystycznym znakiem jej samochodu sportowego jest stokrotka.

„Chciałam na mojej pierwszej wyścigówce umieścić jakiś „babski” motyw, wiec wycięłam z folii samoprzylepnej stokrotki i we własnym garażu okleiłam nimi moją pierwszą wyścigówkę – Cinquecento. Stokrotka stała się charakterystyczna i wszędzie rozpoznawalna” – mówi Sobota. Załoga Sobota Rally ze słynną stokrotką na masce była najlepszą polską drużyną biorącą udział w tegorocznym rajdzie Italian Baja. Inny rajd – Silk Way Rally 2012 – należący do jednych z najbardziej wymagających rajdów na świecie, wraz z pilotem Maciejem Martonem, Hanna Sobota zakończyła na 32. pozycji. Dużym osiągnięciem było ukończenie na 3. pozycji 24-godzinnego wyścigu samochodowego w Dubaju, dzięki któremu zapisała się na kartach historii jako pierwsza Polka, która ukończyła ten maraton.

Udział kobiet w rajdach samochodowych ma niemal stuletnią historię. Czy wciąż budzi tyle samo kontrowersji w męskim światku?

„Startując w zawodach nie spotykam się z żadnymi przejawami niechęci ze strony panów. Postrzegają nas, kobiety, jako równorzędnych konkurentów, równych pod względem umiejętności i zdolności. W przeszłości zapewne było inaczej. Jestem pełna uznania dla tych pań, które przełamywały stereotypy i na przekór wszystkim realizowały swoje pasje” – mówi Hanna Sobota.

Hanna Sobota na Silk Way Rally

fot. materiały zawodniczki

Panie startowały w rajdach i wyścigach już w latach 20. minionego stulecia. Należały jednak do zdecydowanej mniejszości, a ich udział wzbudzał nie lada sensację. Jedną z ikon tamtych lat była Francuzka Helle Nice, startująca w samochodzie marki Bugatti. Dzięki swoim osiągnięciom została szybko okrzyknięta ”The Queen of Speed”, jednak wojna przekreśliła jej szanse na dalszą karierę. 

W drugiej połowie XX wieku liczba kobiet biorących udział w rajdach i wyścigach samochodowych znacząco wzrosła. Jedną z pionierek była Amerykanka Shirley Muldowney, pierwsza kobieta będąca członkiem National Hot Rod Association (NHRA) – organizacji zrzeszającej uczestników drag racing, czyli wyścigów równoległych. Inną z legend jest Janet Guthrie, pierwsza kobieta, której udało się zakwalifikować do najbardziej prestiżowego wyścigu w USA (Indianapolis 500) w latach 70. Wyczyn Guthrie stanowi do dziś inspirację dla wielu kobiet parających się szybką jazdą. Historia zna również wiele przykładów kobiet, które były zarówno zawodowymi pilotami, jak i kierowcami. Załogą kobiecą, która może się pochwalić czterema zwycięstwami w eliminacjach Mistrzostw Świata 1982, była para Michele Mouton (Francja) i Fabrizia Pons (Włochy). Co więcej, Mouton jako pierwsza kobieta w historii stanęła na najwyższym stopniu podium w prestiżowym rajdzie San Remo. Wszystkie te historie są koronnym dowody na to, że kobiety na równi z mężczyznami mogą rywalizować o najwyższe rajdowe laury. 

Spotkanie Coffee, Cake & Woman z Hanną Sobotą w Starym Browarze to pierwsze z zaplanowanego cyklu spotkań poświęconych wyjątkowym kobietom o nietuzinkowych życiorysach. Hanna Sobota, z uwagi na dokonania zawodowe oraz nieustępliwość w realizacji swojej motoryzacyjnej pasji, była pierwszym z zaproszonych gości.

 Hanna Sobota udzieliła dwóch wywiadów specjalnie dla Motocainy – można je przeczytać tutaj i tutaj.

Kask został wystylizowany w taki sposób, by przypominał hełmy, w których jeżdżą zawodnicy MotoGP. Kluczową zmianą jest umieszczenie logo marki odzieży i akcesoriów motocyklowych Dainese. Designerzy AGV dodali również grafikę serca w kolorach flagi japońskiej, którą Simoncelli umieścił na swoim kasku ku pamięci ofiar trzęsienia ziemi i tsunami w miejscowości Tōhoku.

fot. AGV

Jeszcze bardziej zauważalną zmianą i potwierdzeniem, że producent nie zastosował się do wzoru oficjalnego kasku zawodnika, jest umieszczenie numeru startowego #58. Poprzednia wersja zawierała numer #1.

Znamy już ceny obu produktów i jak nietrudno się domyślić, nie są one małe. Kask integralny dostępny będzie w cenie 749 euro, zaś otwarty – 149 euro. Do kasku integralnego producent dodaje również T-shirt.

To kolejna forma wyrażenia pamięci o Marcu Simoncellim, który uległ śmiertelnemu wypadkowi podczas jednej z rund MotoGP na torze. Wcześniej pojawiła się piosenka brytyjskiej grupy Rainband – „Rise Again”, o której wcześniej pisałyśmy tutaj.

W Rajdzie Cieszyńska Barbórka wystartowały dwie pilotki: Alinka Waleczek i Basia Gosztyła oraz jedna kobieta za kierownicą – Klaudia Temple. Zawodniczki podkreślają wysoki stopień trudności rajdu i są bardzo dumne z osiągniętego wyniku.

Pierwszą kobietą na mecie była Barbara Gosztyła, pilotująca męża Przemysława w Oplu Astra. Przygody były, ale udało się wyjść z nich bez szwanku, jedynie nałożona na załogę po rajdzie kara zepsuła nieco nastrój:

– Po pechu na tegorocznym  Rajdzie Wisły, kiedy to urwany przegub wykluczył nas z rywalizacji już po pierwszym kilometrze oesowym, postanowiliśmy próbować odrobić straty w klasyfikacji rocznej na 38. Rajdzie Cieszyńska Barbórka. Poprzeczkę podnieśliśmy wysoko – będziemy walczyć o puchar w klasie Astra. Odbiór administracyjny i badanie kontrolne przebiegło bez kłopotów, a po zapoznaniu z trasą wiedzieliśmy już, z jakim rajdem mamy do czynienia – odcinki bardzo ciężkie, ciasne, dziurawe i kręte, trudne technicznie i wymagające 100% koncentracji. Naszą opinię potwierdziła liczba załóg, jaka dotarła do mety – na 46 zgłoszonych samochodów tylko 24 ukończyły rajd. Na szczęście nasza rajdówka bardzo dzielnie zniosła wymogi trasy, nie sprawiała kłopotów i dowiozła nas do mety na bardzo wysokim miejscu – mówi zawodniczka.

Barbara Gosztyła

fot. Marcin Godyn

– Ze względu na warunki pogodowe, długo utrzymującą się mgłę oraz charakterystyczne dla tego rejonu niebezpieczeństwo występowania tzw. czarnego lodu – od samego początku największym problemem był właściwy dobór opon. Pierwszy odcinek specjalny (Cisownica), był najbardziej wymagający i wyniszczający, po konsultacjach postawiliśmy na opony firmy Profil, co okazało się bardzo dobrym pomysłem. Niestety z powodu zablokowania się hamulca ręcznego na jednym z ostrych nawrotów straciliśmy kilkanaście cennych sekund. Na drugim odcinku specjalnym (Wiślicka) udało nam się nieco nadgonić i uzyskaliśmy drugi czas w klasie. Na trzecim odcinku mieliśmy trochę problemów: zegar startujący się zawiesił, w notatkach był błąd, a na koniec kierowca się pomylił i zaliczyliśmy efektownego „bączka”.

 Kolejne pętle przebiegały na szczęście bez większych przygód – najbardziej pasował nam odcinek Wiślica, tam też uzyskiwaliśmy najlepsze czasy w porównaniu do reszty stawki – wspomina.

– Wszystkie odcinki w pętli ukończyliśmy na trzecim miejscu w klasie, z niewielka różnicą czasową do poprzedzającego nas rywala. Niestety po honorowej mecie i zjeździe do parku zamkniętego dowiedzieliśmy się, że nałożona została na nas kara czasowa za niedomkniętą szybę na OS Ochaby w wysokości 40 sekund. Później było kolejne przetasowanie, bo kolega został wykluczony z klasyfikacji za dojazd do odcinka specjalnego niezgodnie z wytycznymi książki drogowej. To spowodowało zmianę naszej pozycji na drugie miejsce w Pucharze Astry. Wynik dla nas bardzo dobry, pozostało jedynie lekkie rozżalenie z powodu nałożenia na nas dość wysokiej kary za niedomkniętą szybę (szczelina wynosiła zaledwie ok. 1 -2 cm),  a szybę lekko uchyliliśmy, żeby odparować wnętrze auta, a tym samym poprawić widoczność i bezpieczeństwo na odcinku – tłumaczy pilotka.

– Miłą niespodzianką dla nas, naszych kibiców i sponsorów będzie z pewnością fakt, że zajęliśmy czwarte miejsce w klasyfikacji rocznej w Pucharze ASTRY, co jest dla naszej młodej załogi wielkim sukcesem – podsumowuje Basia.

Klaudia Temple

fot. Ewelina Neska

Na 20. miejscu w klasyfikacji generalnej oraz 3. w klasie 9 rajd ukończyła Klaudia Temple z Jakubem Wróblem w Hondzie Civic VTi. Dla tej załogi sezon zakończył się na 4. miejscu w klasie 9 Ex aequo z Rafałem Horeckim z zaledwie 1 pkt straty do 3. miejsca:

– Tegoroczna Barbórka Cieszyńska to chyba najtrudniejszy rajd, w jakim miałam okazję uczestniczyć. Techniczne, kręte, bardzo nierówne i wymagające trasy sprawiały nie lada kłopoty. Widząc ilość porozbijanych samochodów oraz warunki na drodze podczas pierwszej pętli, cel mógł być tylko jeden – najważniejsza była meta rajdu. Mimo tego, że czasy nie były najlepsze, to radość z pokonywania tak trudnych odcinków specjalnych była naprawdę duża. Nie wyobrażam sobie nawet jak ten rajd by wyglądał gdyby spadł deszcz lub nawet śnieg – mówi zawodniczka.

– Dla mnie meta jest dużym sukcesem. Podczas tegorocznego sezonu na 6 rund, w których wzięliśmy udział, sześć razy pojawiliśmy się na mecie, a Honda okazała się bezawaryjna, za co gorące podziękowania należą się ekipie Stanlej Racing. Pozostaje niedosyt, bo zabrakło zaledwie 1 pkt do upragnionego podium – podsumowuje Klaudia.

Film z występu Klaudii i Jakuba na Rajdzie Cieszyńska Barbórka:

Załoga w składzie: Rafal Kulka i Alinka Waleczek walczyła nie tylko z trudami rajdu i rywalami, a także z wypożyczonym na tę okazję Fiatem CC:

– Zapoznanie z trasą potwierdziło, że ostatnia runda RPP będzie ciężkim i trudnym rajdem. Odcinki, jakie w tym roku zaplanował nam organizator były bardzo techniczne i kręte. Szczególnie ważne było doskonałe przygotowanie opisu i sporo było informacji do dyktowania, więc czas mijał mi pracowicie. Cieszyliśmy się z szansy startu w „Cieszynce” i to za kierownicą tak specyficznego samochodu. Wszystko w naszym zespole układało się dobrze, dopóki nie spotkała nas niemiła niespodzianka. Okazało się, że wypożyczony Fiat Cinquecento miał zawieszenie w specyfikacji do wyścigów górskich. Mega podbijające i śliskie partie w połączeniu z tak przygotowanym „zawiasem” – to nie jest połączenie, które pozwala walczyć o dobry wynik w rajdzie. Walczyliśmy niestety z samochodem, o to żeby szybko nie zakończyć naszego występu w rajdzie. Początek był trudny, musieliśmy sporo odpuszczać, ale z każdą pętlą przyjemność z jazdy mimo wszystko była coraz większa. Nie można jednak powiedzieć, że samochód nie przysporzył nam stresów. Mimo przeciwności jednak walczyliśmy! Ponownie moja współpraca z Rafałem układała się bardzo dobrze. Wszystko funkcjonowało idealnie od początku zapoznania, aż do mety – wspomina zawodniczka.

Alinka Waleczel

fot. archiwum zawodniczki

-Chcę z tego miejsca bardzo podziękować Rafałowi, że znów zaprosił mnie na prawy fotel. Nie może tu także zabraknąć podziękowań dla mechaników od Piotrka Barana za całą pracę w serwisie. I dla zawsze niezawodnych kibiców za mega doping – dla tych, którzy stali na odcinkach (ekipa z Poznania i Bielska spisała się na medal), ale również dla tych, którzy online śledzili rajd i nas wspierali. Jesteście mega zakręceni. Cieszę się, że mimo przygód i przeszkód dojechaliśmy do mety w Ustroniu, i to na trzecim miejscu w Klasie 7 – podsumowuje Alinka.

Wkrótce podsumujemy starty zawodniczek w sezonie 2012, a tymczasem niecierpliwie czekamy na zwieńczenie sezonu podczas prestiżowego Rajdu Barbórka, który rozegra się w Warszawie już 1 grudnia.