Alonso i Massa – który miał wygrać?

fot. Ferrari

Już w pierwszym zakręcie na prowadzenie wysunął się Felipe Massa. Obydwaj zawodnicy Ferrari wystartowali do GP Niemiec zdecydowanie lepiej niż Sebastian Vettel, który usiłował zablokować Alonso. Przez kilkanaście okrążeń, Niemiec trzymał się blisko kierowców Ferrari. Sytuacja uległa zmianie, kiedy do bolidu Alonso założono twarde opony. Massa jechał w tym okresie wyścigu zdecydowanie szybciej, ustanawiając rekordowe czasy okrążenia. Alonso nie pozostawał jednak długo z tyłu i udało mu się zmniejszyć odstęp do swojego zespołowego kolegi z 3,4 sekundy do mniej niż 1 sekunda. Na okrążeniu 47. wszyscy usłyszeliśmy przez radio głos inżyniera wyścigowego Felipe Massy – Fernando jest szybszy od Ciebie – z prośbą o potwierdzenie, że Brazylijczyk rozumie taką nformację. Zadecydowano, kto ma zwyciężyć? Chyba tak, na wyjściu z tzw. agrafki czyli zakrętu nr 6 Massa pozwolił się wyprzedzić Hiszpanowi. Oczywiście, po wyścigu oficer prasowy zaprzeczył jakoby Massa otrzymał nakaz przepuszczenia Alonso. Tłumaczył, że chodziło jedynie o to, aby Vettel nie miał możliwości przesunięcia się na wyższą pozycję…

Sebastian Vettel zmniejszający od czasu do czasu dystans do kierowców włoskiego teamu nie był w stanie im zagrozić. Dojechał na metę jako 3. Mark Webber nie liczył się w walce, po tym kiedy okazało się, że silnik w jego bolidzie zużywa olej i Australijczyk musi zadbać o to, aby w ogóle dojechać do mety.

Wydaje się zresztą, że głównie z tego powodu Hamiltonowi i Buttonowi udało się wyprzedzić Webbera. Zespół McLarena nie był jednak w stanie zagrozić dzisiaj Ferrari.

Startujący z 7 miejsca Robert Kubica, po zmianie opon znalazł się za Rosbergiem i Schumacherem , ale wyprzedził kierowców Mercedesa i ukończył wyścig na 7 pozycji.

Sebastian Vettel

fot. Red Bull

Fernando Alonso był dzisiaj bardzo bliski przełamania dominacji Red Bulla i wywalczenia pole position do GP Niemiec. Sebastian Vettel w ostatnich sekundach Q3 pokonał go o 0,002 sekundy. Oznacza to, że gdyby startowali jednocześnie z równej linii, to na mecie Vettel wyprzedziłby Hiszpana o jakieś 12,5 cm!!!! Cóż za wartości! Im dokładniejsze mamy pomiary, tym mniejsze różnice. Co więcej, tuż za Alonso uplasował się Felipe Massa. Oznacza to więc, że Ferrari i Red Bull są naprawdę blisko. Tym bardziej, że z czwartego pola startować jutro będzie Mark Webber, który pojechał nieco za szeroko w jednym z zakrętów, co uniemożliwiło mu uzyskanie lepszego czasu niż kierowcy Ferrari.

Z całą pewnością mimo wyposażenia w „dmuchany” dyfuzor, kierowcy McLarena nie są w stanie dorównać Red Bullowi i Ferrari. Jenson Button wyjątkowo uzyskał lepszy czas od swojego zespołowego kolegi Lewisa Hamiltona ale obydwaj wystartują z 3. linii.

Nie była to szczęśliwa sobota dla zespołu Force India. Już po 5 minutach Q1 swój samochód rozbił Vitantonio Liuzii. Adrian Sutil, świetnie spisujący się wczoraj na mokrej nawierzchni, zajął dzisiaj dopiero 14. pozycję i na domiar złego z powodu konieczności wymiany skrzyni biegów zostanie cofnięty na linii startu o 5 miejsc.

Robert Kubica, jak zwykle bez większego problemu zakwalifikował się do pierwszej dziesiątki. Niestety, Vitaly Petrov ponownie nie był w stanie dorównać Polakowi i startować będzie jutro z 13. pola.
Zawód z pewnością przeżywali kibice Mercedesa. Michael Schumacher mógł przez chwilę mieć jeszcze nadzieję na znalezienie się w Q3, ale pozbawił go jej znacznie młodszy rodak z zespołu Williamsa Nico Hulkenberg. Nico Rosberg, choć jak zwykle nieco szybszy od Mistrza, uzyskał dopiero 9 czas.

Adrian Sutil świetnie radzil sobie na mokrej nawierzchni

fot. Force India

Na mokrej nawierzchni kierowcy jakby specjalnie dla publiczności popisywali się dzisiaj pięknymi piruetami. Adrian Sutil był najszybszym zawodnikiem pierwszego treningu przed GP Niemiec. McLaren wypróbowywał dziś ponownie wersję „dmuchanego” dyfuzora. Lewis Hamilton wyjechał na tor bardzo późno i niestety na wyjeździe z zakrętu nr 3 stracił panowanie nad bolidem, na skutek czego uszkodził dość poważnie pojazd. W konsekwencji zapisano na jego konto dopiero 17. czas. Jego partnerowi udało się odnotować 3. wynik porannej sesji. Nie błyszczał na swoim rodzimym torze Michael Schumacher. Kibice ponownie mogli czuć się zawiedzeni jego osiągnięciami – 23 miejsce. Aby nie zużywać opon deszczowych, zawodnicy w miarę wysychania toru zmieniali je na przejściowe, które odprowadzają znacznie mniej wody, ale także mniej się zużywają.
Trudno w ogóle brać pod uwagę czasy z tej sesji treningowej, ponieważ różnice czasowe były bardzo duże, ze względu na zmieniające się warunki.

W kokpicie bolidu Lotusa Heikki Kovalainena zastąpił rano Faruz Fauzy, a w w jednym z samochodów HRT zamiast Karuna Chandhoka ma jeździć przez cały weekend Hakon Yamamoto.

Alonso na torze Hockenheim

fot. Ferrari

Po uzyskaniu 19. wyniku w porannej sesji Fernando Alonso popisał się najlepszym czasem w trakcie 2. piątkowego treningu. Popołudnie na Hockenheim wskazuje, że walka o zwycięstwo w GP Niemiec może rozegrać sie pomiędzy zespołami Ferrari i Red Bulla. Takie zdanie wyraził także Sebastian Vettel. Obydwaj kierowcy Red Bulla byli zresztą bardzo szybcy.
Pomimo przelotnego deszczu kierowcy mogli próbować ustawień na slickach.

Po uszkodzeniu swojego bolidu w piątkowy poranek Lewis Hamilton wyjechał na tor w 2. sesji dopiero w ostatnich jej minutach i udało się mu uzyskać 7. czas. Po zupełnie nieudanym porannym treningu Michael Schumacher popołudnie może zaliczyć do zdecydowanie bardziej udanych. Pomimo konieczności zakończenia treningu przed czasem, uzyskał 6. czas i jak stwierdził „udało się  nam zmusić samochód do pracy”. Adrian Sutil, który świetnie spisywał się rano na mokrej nawierzchni, nie był w stanie pojechać wystarczająco szybko na suchym torze i uzyskał dopiero 14. czas.
Robert Kubica uplasował się n 8. pozycji.

fot. Fiat

To jednka z ładniejszych odmian Fiata 500. Wykończono go jednak błyszczącymi, również czarnymi, detalami. Wśród nich uwagę przykuwają m.in. uchwyty drzwi, zewnętrzne lusterka, otoczka lamp przeciwmgielnych czy zderzaki. Auto osadzono na 16-calowych, grafitowych obręczach, jedynie ozdobionych czerwonym, drapieżnym obramowaniem. W niektórych wariantach czerwone są również zaciski hamulcowe.

Zmiany zobaczymy również we wnętrzu. Siedzenia – opcjonalnie – są pokryte albo czerwoną tapicerką albo czarną skórą. W każdym samochodzie znajdziemy ponadto fabryczne, unikalne obszycie foteli oraz srebrną dźwignię zmiany biegów.

fot. Fiat

500 Blackjack będzie dostępny ze wszystkimi silnikami, łącznie z nowym 85-konnym TwinAir, czyli nową dwucylindrową, turbodoładowaną jednostką benzynową o pojemności 0.9 l.

Ceny limitowanej propozycji Fiata we Włoszech zaczynają się od ok. 13,8 tysiąca euro. Ile za Blackjacka zapłacimy w Polsce, na razie nie wiadomo. Nam wyjątkowo przypadł do gustu.

Magda Wilk pilotowała w Rajdzie Krakowskim Tomasza Sawickiego.

fot. Janusz Orządała

Wszystko wydawało się zaplanowane i dopięte na ostatni guzik – w ramach krótkiej wakacyjnej przerwy chciałam wyrwać się do Krakowa, aby dopingować znajomych na trasie 45. Rajdu Krakowskiego, czyli piątej rundzie Rajdowego Pucharu Polski. Plany legły w gruzach, kiedy parę dni przed rajdem okazało się, że pilot mojego „sąsiada”, Tomka Sawickiego, z powodów rodzinnych musi zostać w domu. Na propozycję towarzyszenia na prawym fotelu jednemu z najszybszych kierowców rajdowej drugiej ligi odpowiedź mogła być tylko jedna, choć nie ukrywam, że w głębi duszy pomyślałam sobie, że może nie jest to najlepszy pomysł. Biorąc pod uwagę moje znikome doświadczenie w pilotażu wiedziałam, że może być ciężko…

Schody zaczęły się już w czwartek przed rajdem, kiedy w ekspresowym tempie musiałam załatwić całą papierkową robotę: uaktualnić licencję, badania lekarskie, a nawet zrobić zdjęcia do karty identyfikacyjnej i na czas zdążyć z wyjazdem na południe Polski. Jakimś cudem udało się wszystko załatwić i w piątek od rana mogliśmy zacząć zapoznanie z trasą.

Peugeot 206 RC był szybki na krętych oesach.

fot. Rafał Urbaniec

Czekały na nas dwa odcinki specjalne, Zawoja i Harbutowice, przejeżdżane podczas rajdu po trzy razy. Koncentrowałam się na prawidłowym opisaniu trasy – jechaliśmy razem po raz pierwszy i nie da się ukryć, że przy moim braku doświadczenia i zgrania z Tomkiem po prostu musiałam się skupić na odpowiednim zapisaniu jego wizji trasy. Ściganie rozpoczęło się już w piątek od prologu na ulicach Myślenic. Tutaj przydało się doświadczenie Tomka z KJS-ów. Pojechaliśmy na luzie, ale mimo tego wygraliśmy tę krótką, „kręciołkową” próbę z przewagą półtorej sekundy nad najbliższym rywalem – Przemkiem Janikiem, który okazał się późniejszym zwycięzcą rajdu.

Początek „prawdziwego” rajdu nie był najłatwiejszy, bo wcześniej nigdy nie jeździłam z Tomkiem i musieliśmy się odpowiednio dograć. Na początku dyktowałam nieco zbyt szybko i kierowca poprosił mnie o czytanie nieco wolniej, zakręt po zakręcie, a nie całymi partiami. Po spokojnym początku zaczęliśmy się rozkręcać i odrabiać straty. Z odcinka na odcinek było coraz lepiej, choć przydarzyło się parę ciekawych przygód… Ostatnia pętla była szczególnie interesująca, bo na przedostatnim odcinku, czyli ostatnim przejeździe Zawoi, zaskoczył nas deszcz. Jechaliśmy na slickach, więc miejscami było naprawdę „grubo”.

fot. Jarosław Wełna

Ostatecznie okazało się, że wylądowaliśmy na trzecim miejscu w klasyfikacji generalnej całego rajdu i na drugim w klasie A7 – czyli pojemność do 2000 cm³. Przed nami finiszowali tylko Przemek Janik z Wiktorem Stanisem w Citroënie C2 oraz lokalny matador Mateusz Banaś ze Zbigniewem Gruszką w Renault Clio Sport. Pokonaliśmy o 8,5 sekundy zdecydowanych liderów klasyfikacji rocznej Rajdowego Pucharu Polski, czyli Wojciecha Chuchałę i Ryszarda Ciupkę w Hondzie Civic Type-R. Dla mnie to ogromny sukces, ale podejrzewam, że kierowca oczekiwał czegoś więcej…

Nie spodziewałam się, że tak dobrze będę się czuła w potwornie trudnych warunkach. Temperatura sięgała 40 stopni Celsjusza, a opony po prostu płynęły w piekielnym upale. Gdyby to były wyścigi i jechałabym moim pucharowym Picanto, z pewnością czułabym się o wiele gorzej. Tam spędzaliśmy prawie godzinę w szczelnie zamkniętej puszce i zapiętym pod szyję kombinezonie. Tutaj po każdym, trwającym około ośmiu minut odcinku specjalnym była szansa na przewietrzenie się i złapanie oddechu. Nawet się nie spociłam.

W przyszłości na pewno sama chciałabym wreszcie spróbować swoich sił za kierownicą rajdówki. To był gościnny występ, z braku innych możliwości, ale jeśli nadarzy się okazja, to z chęcią ponownie wsiądę na prawy fotel – zwłaszcza z tak szybkim, utalentowanym i opanowanym kierowcą jak Tomek Sawicki. To był dopiero jego drugi start w tym sezonie, a mimo tego zajmuje czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej Rajdowego Pucharu Polski i jest wiceliderem w klasie A7. Jest mi bardzo miło, że mogłam mu choć w drobny sposób pomóc w osiągnięciu tak dobrego rezultatu w Rajdzie Krakowskim. Wiem, że moje doświadczenie w pilotowaniu wciąż nie jest duże, ale podobno Tomek spodziewał się czegoś gorszego… Myślał, że na pierwszych kilometrach przerazi mnie prędkość jego Peugeota 206 RC o mocy ponad 200 koni mechanicznych. Nie da się ukryć, że jego auto jest o wiele szybsze od mojego wyścigowego Picanto, ale mimo tego tempo jazdy na odcinkach nie przeraziło mnie.