Pogodynka i kierowca wyścigowy, który najpierw na motocyklach, a teraz na górskich oesach święci triumfy to duet przedziwny. A jednak! Zobacz trailer, który może być wstępem do czegoś bardzo intrygującego...
fot. Pro-Sprint Promotion
O współpracy Marka Nygi z Dorotą Gardias – prezenterką pogody w TVN – przy okazji Motoorkiestry pisałyśmy wcześniej tu, a o ich eskorcie policyjnej tu.
Czy wspólne pojawianie sie przy okazji imprez motoryzacyjnych oznacza, że niebawem zobaczymy ich w jakimś poważniejszym przedsięwzięciu? Okaże się niebawem. Tymczasem zapraszamy na zapowiedź tego, co już niebawem…
Poniżej także fragment programu „Raport” z TVN Turbo, gdzie Dorota Gardias była szkolona przez Marka Nygę na torze Kielce, przygotowania przed wspólnym przejazdem na OS Karowa podczas Rajdu Barbórki 2009 oraz onboard z ich występu podczas Motoorkiestry.
To nie lada gratka dla osób zainteresowanych projektowaniem samochodów: posiadając własne, atrakcyjne portfolio mogą one wziąć udział w warsztatach projektowania samochodów organizowanych przez Mazdę podczas Gdynia Design Days.
Właśnie ten samochód ma inspirować uczestników warsztatów projektowania aut, czyli Mazda MX-5.
fot. Mazda
Mazda po raz kolejny przygotowała niespodziankę dla miłośników designu i motoryzacji. Po arcyciekawym konkursie Zoom Zoom Mada Design, którego jeden z projektów prezentowałyśmy ostatnio, 18 czerwca podczas Gdynia Design Days, w Parku Naukowo-Technologicznym odbędą się całodniowe warsztaty z projektowania samochodu, które poprowadzi wybitny polski car designer – Janusz Kaniewski.
Warsztaty przebiegać będą etapowo od wprowadzenia teoretycznego, a więc omówienia procesu projektowania samochodu i wstępnych koncepcji, aż do modelowania i powstania samego projektu auta. Uczestnicy będą mogli posłuchać również o zarysie historii designu samochodowego. i o wizji rozwoju tej dyscypliny według Janusza Kaniewskiego. Inspiracją podczas warsztatów ma być kultowy kabriolet Mazdy – model MX-5.
Każdy z uczestników warsztatów będzie miał za zadanie wykonanie ręcznych szkiców, a następnie wybór techniki ilustracji. Pod okiem projektanta prowadzone będą indywidualne korekty, wspólna dyskusja i workshop demo ilustracji komputerowej.
Warsztaty projektowania samochodów, skierowane są do studentów uczelni projektowych, młodych projektantów do 30. roku życia, zainteresowanych branżą motoryzacyjną. Warunkiem uczestnictwa jest posiadanie portfolio i to właśnie osoby z najlepszymi pracami zostaną przyjęte na warsztaty. Formularz zgłoszeniowy oraz portfolio (w formacie pps – PowerPoint lub pdf) można wysyłać do dnia 10 czerwca 2010 na adres: autowarsztaty@gdyniadesigndays.eu
Jak mówi prowadzący warsztaty Janusz Kaniewski: – Moją ambicją jest stworzenie w Polsce szkoły zawodowej, która daje fach w ręce młodych i twórczych ludzi. Początkiem do niej są liczne warsztaty, które organizuję we współpracy z producentami i instytucjami. W tym roku w Gdyni spodziewam się otwartych, ale doświadczonych już umysłów. Osób, które mają pomysł na siebie lub tego pomysłu szukają. Mam nadzieję, że podczas warsztatów stworzymy coś co nie będzie zwyczajną kalką dotychczasowych prac, a zawierać będzie w sobie nutę kreowanej przez projektantów przyszłości.
Chcesz popracować na Lamborghini? Nie zachęcamy cię do pisania po jego masce czy ustawienia sobie na jego dachu biurka, a na zakup najnowszego komputera Asus - ze znaczkiem Lambo oczywiście.
fot. Asus
Pierwsza była konkurencja. Tajwański Acer wprowadził na rynek już kilka lat temu laptopy Ferrari. Asus nie mógł być gorszy. Już wkrótce gama „samochodowych” laptopów sygnowanych logo Lamborghini powiększy ofertę marki, bo na rynku mają zadebiutować modele VX6 i VX7.
To, co łączy samochody Lamborghini i jego laptopy, to nietuzinkowy design i elegancja. Wystarczy spojrzeć na białego laptopa widocznego na zdjęciu – daleko mu do tradycyjnych, kanciastych, srebrnno-szarych pudełek jakich pełno w sklepach komputerowych.
Model VX6 to niewielki 12-calowy ekran HD Ready (rozdzielczość maksymalna 1366 x 768), najnowsza karta graficzna nVidia ION 2 i mocny „silnik” – dwurdzeniowy procesor Intel Atom D525, 1,83 GHz, 4GB pamięci RAM DDR3. Nasze cenne dane przechowywać będzie dysk twardy o pojemności 250 GB lub, o ile jesteśmy posiadaczkami ogromnej wiedzy i informacji, dysk 320-gigowy (za dopłatą). W komputerze nie może zabraknąć modułu sieci bezprzewodowej, Bluetooth, złącza HDMI, kamery i… głośników mistrza nagłośnienia Bang&Olufsen. Cena: około 2000 złotych za 7,5 godziny pracy na baterii na naprawdę dobrym sprzęcie.
Podobny specyfikacją model VX7, to z kolei idealny komputer dla osób ceniących większe laptopy. Jego kształt ma przypominać tylny pas Lamborghini Murcialego. Ma 15,6 calową matrycę full HD i kartę graficzną NVIDIA N11E-GS, która dysponuje aż 1,5 GB pamięci. W VX7 znajdziemy do wyboru kilka procesorów: Intel Core i3, i5 i i7, a także możliwość rozbudowy pamięci RAM do 16GB DDR3. Cena 3000 złotych; jak na produkt od Lamborghini nie zwala z nóg.
Czy komputer z logo samochodowych gigantów to zbędny gadżet, czy podkreślenie swojej motoryzacyjnej pasji? Decyzja należy dla każdej z nas, ale hasło „pracuję na Lamborghini” na pewno brzmi intrygująco.
Joanna Jabłczyńska, aktorka młodego pokolenia właśnie odebrała swojego Citroëna C3 1.6 HDi Exclusive. Samochód został wyposażony w szybę panoramiczną Zenith, która była jednym z kryteriów zakupu, co z pewnością uprzyjemni miejskie i pozamiejskie eskapady.
Joanna Jabłczyńska przy swoim nowym Citroenie C3
fot. Citroen
Wysokoprężna jednostka napędowa, którą wybrała Joanna, jest oszczędna i ma niską emisję CO2, (technologia Airdream).
Aktorka i prawniczka zarazem prowadzi bardzo aktywny tryb życia – Citroën C3 zapewni jej codzienne przemieszczanie się na plan zdjęciowy, uczelnię, a także wyjazdy na ukochane rowerowe eskapady. Przy odbiorze samochodu Joanna nie kryła radości z nowego zakupu:
– W Citroënie C3 urzekła mnie przede wszystkim panoramiczna przednia szyba i teraz nie wiem jak mogłam jeździć z taką zwyczajną. Zaskoczyła mnie także pojemność bagażnika w tak niewielkim aucie. Już sprawdziłam, że po złożeniu foteli mieszczą się tak dwa rowery i bagaże. Do tego świetne auto, piękne wykończenie, ekonomiczność i dobre przyśpieszenie. Aż nie chce się wysiadać!
Mnóstwo motocyklistów marzy o wielkich podróżach, czy to po Europie, czy nawet dookoła świata. Ja także mam takie marzenia, jednak pierwszy sezon rozpoczęłam od bardziej „przyziemnych" przyjemności. Mianowicie postanowiłam zwiedzić Polskę - pisze jednośladowa podróżniczka.
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
W końcu nie bez przyczyny powstało przysłowie „cudze chwalicie, swego nie znacie”. Moja podróż właśnie potwierdza, że pięknych miejsc nie musimy wcale szukać daleko. Chciałabym przedstawić Wam swoją podróż i pokazać, że małymi krokami można zdobywać coraz większe obszary świata! Po prostu… od czegoś trzeba zacząć!
Długi czas planowałam wyprawę po Polsce. Nawet zawaliłam trochę ważnych spraw – studia, praca… Lubię być wolna! Nie po to kupiłam motocykl, żeby stał w garażu.
Przygoda rozpoczęła się w moje ostatnie studenckie wakacje a jednocześnie pierwszy pracowniczy urlop mojego plecaczka. Początkowo plan zakładał wyjazd na Open Air Festival do Gdyni, następnie Kaszuby i Kujawy. Dalszego planu nie było… nie wiedziałam jak sprawdzi się maszyna, w takiej podróży. Wolałam nie planować za dużo, by potem nie być rozczarowaną, że coś się nie udało…
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
Ruszyliśmy z Koszalina we dwójkę, w piątek wieczorem. Dokładnie około godziny 18. Wcześniej należało sprawdzić bagaże oraz Motór. Skoro wszystko było dopięte na ostatni guzik, mogliśmy rozpocząć wyprawę. Byliśmy na wakacjach, więc nie wymagaliśmy od siebie zbyt wiele. W końcu mamy odpoczywać a nie się zarzynać! W związku z tym, nie planowałam długich i wyczerpujących tras a raczej krótkie i ciekawe. Pierwszego dnia pokonaliśmy 300 km i mniej więcej takie długości realizowaliśmy w kolejnych dniach. Powiedzmy między 250-350 km.
Na Open Air nasza obecność była obowiązkowa. Już wcześniej zakupiliśmy bilety na sobotnie koncerty i umówiliśmy się ze znajomymi, że razem poskaczemy pod sceną. Przy okazji, będąc w Gdyni, odwiedziliśmy Międzynarodowy Zlot Żaglowców. Powolny ale i wyczerpujący weekend spędzony w Trójmieście. Czego nie zapomnę z nocy 4 na 5 lipca 2009 roku? Przede wszystkim koncertu Pendulum (kolejne marzenie zostało spełnione) no i tej podróży motocyklem w kapciach (nigdy więcej) z Gdyni do Pruszcza Gdańskiego. Dobrze, że nocą nie było takiego ruchu i nie musiałam często zmieniać biegów. Gorzej było w ciągu dnia, gdy jechałam z Pruszcza do Gdyni. Przy pierwszym korku zauważyłam, że był to bardzo głupi pomysł, ale niestety nie było już odwrotu. Na błędach się człowiek uczy.
Jeżdżąc po Trójmieście nabrałam śmiałości. W Koszalinie jeździ się inaczej. Owszem też są korki, ale są inne drogi inne zachowania kierowców. W Trójmieście nauczyłam się wykorzystywać każdą wolną przestrzeń asfaltu i wciskać gdzie popadnie. Dobra i przydatna umiejętność.
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
Następnego dnia ruszyliśmy dalej. I właśnie od tego miejsca zaczęła się prawdziwa przygoda.
Pierwszy slalom Zwiedziliśmy Kaszuby, ale inaczej niż opowiadają w przewodnikach turystycznych. Znaleźliśmy własny pomysł na zwiedzanie. Nie pchaliśmy się w długie kolejki do muzeów czy skansenów. Po prostu jeździliśmy. A na Kaszubach? Pięknie… trasy momentami przypominały górskie serpentyny. Nie mieliśmy planu. Spoglądaliśmy w niebo, patrzyliśmy gdzie nie pada i tam ruszaliśmy. W takim stylu objechaliśmy całe Kaszuby. Spaliśmy nad jeziorem. Pogoda nie była zbyt ładna, więc spodziewaliśmy się, że nas zmoczy.
Rano mknęliśmy na Kujawy. Zaczęłam być słynna z podróży pod tytułem „jaką najdłuższą drogą dojechać z miejsca A do miejsca B” (do tej pory tak mam). Po drodze zawitaliśmy do Kamiennych Kręgów. Szukaliśmy miejsc magicznych, mniej znanych, takich z duszą…
W Bydgoszczy do odbioru czekało prawo jazdy plecaczka. Może to co powiem rozśmieszy wielu, ale… jeździliśmy legalnie. Do tej pory od czasu do czasu „dałam mu się karnąć” bocznymi drogami. Teraz mógł siąść na maszynę w mieście.
Podróż trwała dalej a my wcale nie mieliśmy dosyć, minęły 4 dni. To co zaplanowaliśmy zostało zrealizowane. Motocykl sprawował się dobrze. Pogoda w miarę dopisywała. Nie będziemy przecież do domu wracać!
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
Tego wieczora spaliśmy w Wolicach na działce. Wybraliśmy się na krótką wycieczkę do Wenecji. Uwielbiam to miejsce. Chcieliśmy wykorzystać te słoneczko, co wychyliło się zza chmur… Wychyliło, ale nie na długo. Sytuacja wyglądała tak, że gdy chcieliśmy się zbierać na działkę, nagle zewsząd nadciągnęły burzowe i deszczowe chmury. To była pełna apokalipsa na niebie. Dawno czegoś takiego nie widziałam. Byliśmy sami, nie mogliśmy się schować w samochodzie… Uciekaliśmy i mknęliśmy w deszczu między piorunami. Było to pięknie ale i przerażające. Nie wiedziałam jak się skończy ta podróż, a do pokonania mieliśmy około 30km. Wreszcie cali i zdrowi dotarliśmy do Barcina. Weszliśmy do sklepu… i w tym momencie nastąpiło oberwanie chmury. Dawno nie widziałam takiego deszczu. Lało nieziemsko, parking zamieniał się w jezioro, a drogi w rzeki. Nie było wyjścia, musieliśmy wsiąść na Motór i pojechać na działkę. Nie było sensu czekać aż przestanie padać, wcale się na to nie zapowiadało. Cieszę się, że udało nam się dotrzeć w jednym kawałku. Oj będzie co wspominać…
Nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło… Po nocnej lampce wina oraz dyskusjach zapadła decyzja!
Jedziemy w góry Skoro uderzamy na południe, warto odwiedzić miejsce, gdzie przezimował motocykl. Pokazać, że jeździmy i mamy się dobrze. Tak też zrobiliśmy… Pojechaliśmy do Kamienia., po drodze odwiedzając koleżankę w Żninie. Przez kilkadziesiąt długich minut w lekkim deszczu próbowaliśmy rozpalić ognisko. Wreszcie się udało! Tak pysznej kiełbaski dawno nie jadłam. Ruszyliśmy dalej w trasę. Cóż za radość ogarnęła rodzinę w Kamieniu, gdy zobaczyli nas w komplecie. Przenocowaliśmy u Cioci i Wujka, przecież nie było innej możliwości. Zregenerowaliśmy siły i rano ruszyliśmy dalej…
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
Tego dnia zrobiliśmy ponad 500 km, z czego ostatnie 50 km wiodło już górami. Jesteśmy znad morza, więc dla nas zaczęła się kolejna przygoda… Jednocześnie podczas tej trasy Motór dał się we znaki. Nie stało się, na szczęście, nic poważnego. Wyciągnęliśmy dwa gwoździe z tylnej opony, a parę kilometrów dalej okazało się, że brakuje śruby od ramy. Ale jak długo tak jeździliśmy? Do tej pory nie wiemy… Zatrzymaliśmy się przelotem w miejscowości, której nazwy nie pamiętam. Kupiliśmy śrubę i polecieliśmy dalej. Z Kamienia dotarliśmy do Młodowa (obok Piwnicznej Zdrój). Byliśmy tam już kiedyś. Odwiedzaliśmy miejsca, które kiedyś zwiedzaliśmy samochodem…
Rankiem trzeba było podjąć kolejną decyzję. Jedziemy na prawo czy na lewo? Ruszyliśmy na zachód. W Bieszczady wybierzemy się kiedy indziej. Pewnie w przyszłym roku. Pojechaliśmy do Niedzicy a dalej przez Zakopane do Żywca. Bardzo lubię Niedzicę. Jest tam naprawdę pięknie. To miejsce ma pewną moc. Przynajmniej ja to tak czuję. Przysiedliśmy na kawie, zaraz przy zaporze wodnej. Zadzwoniłam wtedy do domu. Nie mogli uwierzyć, gdzie my zawędrowaliśmy…. Obowiązkowo musiałam zrobić sobie zdjęcie na przejściu granicznym w Łysej Polanie. Byłam tam czwarty raz. Dwa razy pieszo, raz samochodem… wreszcie motocyklem! W Żywcu rozbiliśmy namiot. Piwko, regeneracja sił, rozmowy z sąsiadami z namiotu obok i mile spędzony czas. Podróżowaliśmy też trochę Czechami i Słowacją, tuż przy granicy. Przejeżdżaliśmy obok Skalnego Miasta. Kilka zdjęć okiem motocykla i dalej. Ruszyliśmy w kierunku Jeleniej Góry. Oczywiście jak najbardziej naokoło i jak najdalej od głównych tras.
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
W górach spodobało nam się niesamowicie. Kolejne kilometry sprawiały coraz większość przyjemność a jeżdżąc zdobywaliśmy nowe doświadczenia. Przez te parę dni nauczyłam się profesjonalnie składać w zakręty. Podróż była coraz bardziej przyjemna. Kolejne dni mijały a nam wcale nie chciało się wracać. Co zwiedziliśmy? Drogi, góry, lasy a nawet bezdroża. Byłam w miejscach, w których nigdy nie pomyślałabym, że na co dzień mieszkają ludzie. Nie zależało mi na zwiedzaniu zabytków czy muzeów. Nie raz każdy z nas był w takich miejscach z kolonią czy z rodzicami. Chodziło o nowe doświadczenia. Świat okiem motocykla. To mój pierwszy sezon motocyklowy, musiałam z niego wyciągnąć jak najwięcej! Przemierzyliśmy wysokimi górami od Nowego Sącza po Jelenią Górę. Nie jeździliśmy głównymi drogami. Staraliśmy się zdobywać szczyty. W Jeleniej Górze zakończył się kolejny etap podróży. Teraz należało obrać ster…
…na północ Jak dziwnie jeździło się po tych szerokich krajowych drogach… Te 90 km w niecałą godzinę. Nagle z południa Polski znaleźliśmy się w centrum! Zero wysiłku w porównaniu z górskimi szlakami. Z Jeleniej Góry wprost do Zielonej Góry (cały czas te miejscowości mi się mieszają). Tutaj spotkała nas miła niespodzianka. Na polu namiotowym pojawili się motocykliści z południa Polski. Oni, podobnie jak my, wakacje w kraju. Robili trasę dokładnie odwrotną do naszej. Z gór nad morze. Byli na początku wyprawy. My już wracaliśmy…
fot. z archiwum Karoliny Dudzik
Gdzie Zielona Góra a gdzie Koszalin? Mimo wszystko czułam się jak w domu, choć wcale nie chciałam wracać… Po drodze zajechaliśmy zwiedzić bunkry. Międzyrzecki Rejon Umocniony jest takim miejscem, że obowiązkowo należy je odwiedzić. Bunkry zaadoptowane przez ludzi, którzy z pasją opowiadają historię i potrafią zainteresować nawet największego lenia. Niesamowite wrażenia. Spędziliśmy tam cały dzień. Mogliśmy pozwolić sobie na dłuższe przystanki, bo te 200 km, które górskimi serpentynami zajmowało cały dzień, w centrum Polski – zaledwie kilka godzin. Z Międzyrzecza do Wałcza, z Wałcza do Koszalina i byliśmy w domu. Po drodze załapaliśmy się na jeszcze jeden nocleg. Na dziko, obok pięknego, czystego jeziora, gdzie ryby muskały po nogach. Miejsce pełne magii. W nocy ciężko było zasnąć. Wszystko przez odgłosy natury, które w głowie tworzyły dziwne historie…
Przeżyłam piękną i niesamowita podróż. Inną niż wszystkie. Pierwszą i niezapomnianą. Tylu wrażeń i wam życzę! A jeśli jeździcie motocyklem, macie ograniczone fundusze czy czas, warto rozejrzeć się czy w okolicy nie ma ciekawych miejsc. Nawet te znane i odwiedzane z perspektywy motocykla nabierają całkiem nowego wyglądu. Lubię zwiedzać Polskę… ba nawet lubię wracać w te same miejsca i wspominać stare czasy w nowej oprawie. Każde odwiedzone miejsce, czy to dalej, czy bliżej zawsze wiąże z jakąś historią, która się tam wydarzyła a także z ludźmi, którzy byli ze mną na miejscu. Nie mam tu na myśli cyklicznych imprez typu zloty, gdzie co roku można spotkać tych samych ludzi, czy wybrać się z tą samą ekipą. Mówię o wspólnych podróżach, obozach, wyprawach, które na dobrą sprawę nigdy się nie powtórzą… Tylu wrażeń z każdej wyprawy i Wam życzę. Po tej podróży nazwałam się początkującą Motocyklistką – podróżniczką (raczkującą, to byłam przed wyjazdem 🙂 Przede mną jeszcze kawał świata do zwiedzenia, będzie co robić w kolejnych sezonach!
Komentarze