Załoga Magda Wilk i Kacper Wróblewski zadowoleni po Rajdzie Bocheńskim
W dniach 12-13 czerwca odbyła się kolejna eliminacja Rajdowych Samochodowych Mistrzostw Śląska - 3. Rajd Ziemi Bocheńskiej. W klasie Gość wystartowała również zawodniczka Automobilklubu Polski Magda Wilk, pilotowana przez Kacpra Wróblewskiego.
Magda Wilk: „Kolejne doświadczenie zebrane. Przede wszystkim cieszę się z niezawodności auta bo jednak na poprzednim rajdzie mieliśmy dość spore z nim problemy, które nie pozwalały całkowicie koncentrować się tylko na jeździe. Tym razem mogłam skupiać swoją uwagę wyłącznie na oesowych kilometrach. Nie było to dość łatwe bo upał dawał się we znaki i trzeba było naprawdę być mocno skoncentrowanym. Z samej jazdy na pewno byłam dużo bardziej zadowolona na mecie każdego odcinka. Teraz z perspektywy tych kilku dni wyłapuję błędy, analizuję czasy i wiem, że jeszcze sporo do poprawy. Jednak jak na drugi rajd tym autem i po takiej przerwie widzę, że wykonaliśmy spory krok do przodu. Na pewno odcinek Bo-Glass bardziej przypadł mi do gustu i pewniej się na nim czułam, co zresztą widać było po czasach. Nad takim Łapanowem jednak trzeba jeszcze popracować. Mam tylko nadzieję, że pomimo problemów z budżetem damy radę pojechać kolejne rajdy, żeby zrealizować plan na ten rok jakim jest maksymalne wykorzystanie potencjału naszego teamu i auta. Podziękowania dla naszych partnerów i patronów: Koło Młodych Automobilklubu Polski, conaweekend.com, motocaina.pl, warszawa.pl oraz WrOOOOm TV. Naszym autem podczas rajdu zajmował się Alcar Service”.
Kacper Wróblewski: „Rajd nie był dla nas łatwy ale jesteśmy bardzo zadowoleni. Odcinki dość wymagające, przez co fragmentami trudne do opisania. Założeniem było zdobyć kolejne doświadczenie, jechaliśmy po naukę. Myślę, że w 100 % zostało to zrealizowane. Jechaliśmy bardziej płynnie i na pewno dużo szybciej niż na poprzednim rajdzie co nas bardzo cieszy. Widać progres i mam nadzieję, że pójdzie to dalej na przód i z rajdu na rajd będziemy zbliżać się do limitu naszego BMW”.
W 3. Rajdzie Ziemi Bocheńskiej załogi pokonały 5 odcinków z 6 zaplanowanych. Pierwszy odcinek niestety był wolnym przejazdem. Zwieńczeniem całego dnia był ostatni odcinek miejski w samym centrum Bochni.
Oto świetna propozycja dla polskich zawodniczek enduro! Motocyklowa Komisja Kobiet Międzynarodowej Federacji Motocyklowej (FIM) ogłasza nowe przedsięwzięcie: pierwszy obóz treningowy enduro dla kobiet. Obóz zostanie zorganizowany w Bilstain, w Belgii, w dniach 14-16 lipca 2014, przy wsparciu Federacji Motocyklowej Belgii (FMB) - Polkom pomocy udzieli Zespół ds. Kobiet PZM!
Trzydniowy obóz został zaplanowany tak, by zgrał się z przedostatnią rundą Pucharu Świata Enduro Kobiet 2015, która będzie miała miejsce w Belgii w dniu 12 lipca.
Wykorzystując szeroką infrastrukturę i teren sławnego Bilstain, zawodniczki wszystkich poziomów, od początkujących aż po te z doświadczeniem rajdowym/wyścigowym, będą mogły skorzystać z eksperckich wskazówek Maurizio Micheluza, inspektora Enduro FIM, a także belgijskiego trenera Thierry’ego Klutz’a.
Program treningu będzie składał się z dwóch dni pełnych aktywności (9:00-18:00) oraz z trzeciego dnia, który rozpocznie się o 9:00 i zakończy o 15:00. Kurs obejmie szerokie spectrum umiejętności, tak by przygotować uczestniczki na wszelkie rodzaje imprez i terenów, takich jak testy ekstremalne, SuperEnduro i Sześciodniówka Enduro. W jego trakcie odbędzie się także szkolenie w kwestiach mechaniki, takich jak zmiana opony etc.
Szef Komisji Enduro FIM Jean-Guillaume Meiller tymi słowami wypowiedział się o tym ekscytującym przedsięwzięciu: „Komisja Enduro z niecierpliwością czeka na ten obóz przygotowany wyłącznie dla zawodniczek. Kobiety to obecnie bardzo ważny element społeczności Enduro. Często widzimy, jak chętne są do startów w wyścigach, jak wracają z trasy z wielkimi uśmiechami, jak wstępują na podium, na co zasłużyły wielką odwagą i uporem. To niezwykle radosne dla nas wszystkich”.
„Podczas planowanych trzech dni obozu, który będzie przeprowadzony w towarzyskiej atmosferze, zawodniczki będą miały idealną okazję by podzielić się doświadczeniami, poprawić umiejętności oraz nauczyć się, że nic nie jest niemożliwe, nawet w Enduro! Chcielibyśmy podziękować FMB za wielkie wsparcie i goszczenie tego przedsięwzięcia, a także za dołożenie wszelkich starań, by dziewczyny opuściły go z przemożnym pragnieniem powrotu najszybciej jak to możliwe.”
Zawodniczki z Polski, które chciałyby wziąć udział w obozie proszone są o skontaktowanie się z Aleksandrą Knyszewską – przewodniczącą Zespołu Kobiet Polskiego Związku Motorowego (PZM): aleksandra.knyszewska@pzm.pl
Zespół Kobiet PZM zapewni wsparcie zawodniczkom z Polski, które wezmą udział w obozie treningowym.
Warunki uczestnictwa:
– posiadanie krajowej licencji motocyklowej PZM,
– wiek do 25 lat.
Po spełnieniu ww. warunków Biuro Sportu i Turystyki PZM wystawi niezbędne do uczestnictwa licencje FIM lub FIM Europe (wraz z ubezpieczeniem) oraz prześle do FIM i organizatora obozu pozwolenia na udział wraz z potwierdzeniem ubezpieczenia.
Informacje organizatora obozu treningowego dotyczące miejsca, programu, zakwaterowania:
Opłaty: wstęp do Bilstain 16 EUR/uczestniczka/dzień należy opłacić w „domenie Bilstain”, 60 EUR/zawodniczka należy opłacić na miejscu.
Proponowane zakwaterowanie, do opłacenia przez każdą zawodniczkę:Hôtel Le Midi – Rue du Midi 9 – 4800 Verviers (Petit-Rechain) Belgique Tel. +32(0)87-32 17 50 – Fax +32(0)87-32 17 59 info@hotellemidi.behttp://www.hotellemidi.be
Ceny: pokój 1-osobowy57€ ze śniadaniem, 69€ pokój dwuosobowy ze śniadaniem, pensjonat lub apartamenty w Domaine de Bilstain. Prosimy o sprawdzenie warunków na stronach internetowych. Śniadanie od 5€/osoba/doba
Na torze w Człuchowie odbyła się IV runda Mistrzostw Polski MX oraz Mistrzostw Kobiet MX.
Do Człuchowa przyjechało dwanaście zawodniczek, na czele z Joanną Miller (GAMK), naszą eksportową riderką startującą w Mistrzostwach Świata MX Kobiet. Joasia wcześniej pojechała (dla rozgrzewki) w MX2, by potem w swojej klasie odnieść bezapelacyjne zwycięstwo. Miller ciągle nie ma rywalki, która choćby w minimalnym stopniu mogłaby jej zagrozić. Szkoda tylko, że dalszy rozwój kariery Joasi stoi pod znakiem zapytania, bowiem sponsorzy jakoś nie kwapią się, aby wspomóc naszą reprezentantkę. Drugie miejsce zajęła Karolina Liszewska (KMCross Lublin), a trzecie rzadki gość na MP (a szkoda) Katarzyna Śron (Ostrowski Klub Motocrossowy).
1
19
Joanna Miller
Gdański AutoMotoKlub
KTM
KTM MOTO 46
50
50
100
2
194
Karolina Liszewska
KM Cross Lublin
Yamaha
44
44
88
3
93
Katarzyna Śron
Ostrowski Klub Motocrossowy
Honda
40
40
80
4
38
Wiktoria Garbowska
Automobilklub Gorzowski
KTM
KTM MOTO 46
36
38
74
5
171
Wiktoria Horodyńska
ENDURO TEAM Kielce
KTM
38
36
74
6
2
Karolina Jankowiak
Automobilklub Głogów
Yamaha
35
35
70
7
703
Maria Staniak
Klub Motorowy TNT
Yamaha
34
34
68
8
333
Dominika Orlik
Automobilklub Gorzowski
KTM
33
33
66
9
97
Agata Stachowiak
MKS Nekla
Yamaha
32
32
64
10
99
Blanka Kalisz
Automobilklub Polski
Suzuki
31
31
62
11
222
Sandra Śron
Ostrowski Klub Motocrossowy
Honda
30
30
60
12
87
Monika Harwas
UKS Wiraż Cieszyn
Yamaha
29
29
58
Wśród panów liga motocrossowa weszła na pełne obroty. Na torze w Człuchowie odbyła się IV runda Mistrzostw Polski MX z udziałem niemal całej krajowej czołówki. Niemal, bowiem w klasie Open zabrakło tym razem Łukasza Lonki (CAMK Poltarex), naszego najszybszego ridera, który tydzień wcześniej odniósł kontuzję na zawodach ADAC. Fakt ten skrzętnie wykorzystali konkurenci, najwyższy stopień pudła w Człuchowie przypadł w udziale znakomicie jeżdżącemu Karolowi Kędzierskiemu (KMCross Lublin), który dwukrotnie jako pierwszy przejeżdżał linię mety, zostając jednocześnie liderem w „generalce”. Jego najpoważniejszymi rywalami byli brat Łukasz (2.) (KMCross Lublin) i Luis Carstens (3.) (Motoklub Grabinek). Gdyby nie awarie motocykli na pewno do tej trójki dołączyłby Arkadiusz Mańk (CAMK Poltarex) czy znakomicie jeżdżący Maciek Więckowski (KMCross Lublin). O ogromnym pechu może także mówić Bartosz Sawczuk (CAMK Poltarex) także pretendent do podium, który uczestniczył w poważnie wyglądającej kraksie z Dominikiem Bolewiczem (Automobilklub Głogów). W pozostałych klasach również wiele się działo, a ekstremalne warunki w jakich przyszło startować zawodnikom zwłaszcza pierwszego dnia, zbierały obfite żniwo. Bardzo wysoka temperatura spowodowała, że albo odmawiały posłuszeństwa maszyny, albo kondycja. O ogromnym pechu może mówić dotychczasowy lider klasy Masters Jacek Lonka. Wygrywający w cuglach wcześniejsze rundy, tym razem musiał ustąpić pola konkurentom z powodu awarii skrzyni biegów. Jakby tego było mało, ścigając się w klasie Open zjechał do parku maszyn po kolejnej awarii Hondy (pożyczonej nb. od syna Łukasza). Nieobecność na torze aktualnego mistrza Polski skwapliwie wykorzystał jego największy rywal Jacek Olszewski (LKS Jastrząb Lipno). Inkasując maksymalną ilość punktów wysunął się na pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej. Czyżby miało dojść do detronizacji „króla” Lonki-Seniora? Walka o prymat w klasie zapowiada się naprawdę emocjonująco. Ale emocji nie zabrakło także w innych klasach, nawet w tej, w której pojechali najmłodsi zawodnicy. Motocykle o pojemności 65cc może nie robią takiego wrażenia jak potężne czterosuwy, ale o odpowiedni poziom adrenaliny zadbały same „młode wilczki”. Pasjonująca walka rozegrała się zwłaszcza pomiędzy Olafem Włodarczykiem (GAMK) i Damianem Zdunkiem (CAMK Poltarex). Tym razem swoje pierwsze, dlatego jakże cenne zwycięstwo odniósł dziewięcioletni Olaf. W tym roku przesiadł się z moto 50cc na 65-tkę i oto pierwsze, wspaniałe efekty. Zaskakująco zakończyły się także wyścigi w klasie 85cc. Niepokonany do tej pory Tomek Kucharczyk w pierwszym przejeździe zaliczył upadek, w drugim stracił tylny hamulec. Efekt? „Tylko” drugie miejsce, a przecież biorąc pod uwagę przygody na torze uzyskał wynik absolutnie zasługujący na uznanie. Natomiast prawdziwą klasę pokazał zwycięzca Filip Bukowicz, gwiazda gdańskiego AutoMotoKlubu. Trzeci był Dariusz Rapacz (MTR Osielec). Gdy zbliżał się start MX2, zarówno kibice jak i wielu zawodników z innych klas z ogromnym zainteresowaniem oczekiwało na pojawienie się nieobecnego do tej pory na zawodach Mistrzostw Polski Maćka Więckowskiego (KMCross Lublin). Startujący w wyścigach ADAC postanowił w końcu stanąć w szranki ze swoimi polskimi kolegami. No i pokazał wielką klasę jadąc najszybciej, niezwykle stylowo, agresywnie i dynamicznie. Oto czym owocuje praktykowanie na zagranicznych torach. Wielkie brawa! Ale mimo to, jeśli będzie nadal startować w Polsce i tak musi mieć się na baczności, bowiem zarówno drugi w klasyfikacji Karol Kruszyński (KM Wisła Chełmno), jak i trzeci Jakub Barczewski (ten sam, który na zawodach strefowych w Więcborku jadąc na „secie” objechał w klasie Open Arka Mańka ścigającego się na KTM 350cc) to groźni rywale.
Kontrowersje wokół startu zawodniczek motocrossowych w Człuchowie – list kobiet MX
W sieci zawrzało: najpierw pojawił się list o odczuciach zawodniczek startujących w polskich zawodach motocrossowych na temat zajść na minionej rundzie w Człuchowie, a następnie wypowiedź sędziego broniącego się przed zarzutami. Co my o tym sądzimy?
Nasz serwis internetowy, jako jedyny w polskich mediach traktujący tak szeroko o udziale kobiet w sportach motorowych, przygląda się przeróżnym zawodom, zarówno amatorskim, jak i tym profesjonalnym, w wielu dyscyplinach (motocyklowych i samochodowych), w których uczestniczkami są panie. Od 2009 roku, kiedy powstała Motocaina, same zorganizowałyśmy trzykrotnie zawody kartingowe dla kobiet oraz dwukrotnie samochodowy, amatorski Puchar Pań, a także wiele szkoleń z doskonalenia techniki jazdy dedykowanych kobietom. Z naszych własnych doświadczeń związanych z organizacją takich przedsięwzięć wiemy, że nie da się – niestety – przeprowadzić ich w sposób profesjonalny bez udziału mężczyzn, którzy dotychczas stanowili i nadal stanowią blisko 100-procentowe pokrycie zawodu sędziego. To również oni prowadzą biznesy związane z organizacją wszelkich sportów motorowych w Polsce, więc nie sposób uniknąć kontaktu z tym mocno zakorzenionym w latach 80-tych środowiskiem. To oni mają decydujące zdanie o sposobie przeprowadzania zawodów, czy pomiaru czasu (w naszych zawodach zdarzało się, że panie miały co do profesjonalizmu pomiaru wątpliwości, lecz nikt nie uznał ich protestu…). I tych, którzy w tym miejscu pomyślą o feminizmie, odsyłam do przeczytania definicji tego słowa (daleko nam do ideologii, ale z pewnością chcemy równości) i powrotu do lektury niniejszego tekstu.
Otóż problem tkwi nie w samych mężczyznach, a raczej ich podejściu do startu kobiet w sportach motorowych w ogóle. Zaczęło się właśnie od wspomnianego 2009 roku, kiedy zniesiono zakaz możliwości udziału kobiet w trenowaniu motocyklem na żużlu (tak – trudno to sobie dziś wyobrazić, ale przepisy zabraniały uczestnictwa dziewczynek, czy kobiet w szkółkach żużlowych). Wówczas pomyślałam, że warto założyć kobiecy portal motoryzacyjny, w którym dużo miejsca zajmie temat „kobiet w sportach motorowych” – bo idą zmiany na lepsze. Ku mojemu rozczarowaniu obserwuję, że niewiele się od tamtego czasu zmieniło. Choć zawodniczki – owszem – mogą trenować tę trudną dyscyplinę jaką jest żużel, to nadal spotykają się z pobłażliwym, nierównym traktowaniem.
Z nadzieją przypatrywałam się też rozwojowemu „zjawisku”, jakim było powstanie pucharu, a wreszcie mistrzostw motocrossowych kobiet. Dzięki zaangażowaniu Krzysztofa Hipsza i wsparciu tej ideii w Polskim Związku Motorowym, udało się – ku zaskoczeniu chyba wszystkich – przeprowadzić wiele udanych zawodów. Uczestniczek tej rywalizacji było naprawdę sporo – wyłoniły się z nich liczne talenty, które do tej pory kontynuują swoją przygodę z motocrossem, także poza naszym krajem (Joanna Miller, Zofia Radziwiłowicz). I gdy wydawało się, że choć w jednej dyscyplinie jest „normalnie” – nagle czytam o pewnej przykrej dla zawodniczek motocrossowych sytuacji, w ich liście zamieszczonym na Facebooku.
„WSTYD DLA SPORTÓW MOTOROWYCH!
Sytuacja opisuje karygodne zachowanie Głównego Sędziego wobec Kobiet w motocrossie! 13.06.2015 w Sobotę, na zawodach w Człuchowie (nad czym ubolewamy bo Człuchów zawsze był i jest miejscem dla Nas przyjaznym) miało miejsce zdarzenie co najmniej nieprzyjemne. Zostałyśmy potraktowane nie poważnie, z góry i bez szacunku! (Dopiero) po przyjeździe na miejsce i po opłaceniu całego wpisowego dowiedziałyśmy się że część toru będzie dla Nas wyłączona… Na pytanie dlaczego (chciałyśmy jechać całość jak wszyscy, i tak jak w ubiegłych latach) wybuchła ożywiona dyskusja w niemiłym tonie. Usłyszałyśmy najpierw że część wyłączona jest zbyt niebezpieczna dla Nas (absurd, było wiele innych miejsc na prawdę niebezpiecznych które były włączone w Naszą trasę) następnie wersja się nieco zmieniła i powiedziano że kibice nie mają tam dojścia a oprócz dwóch zawodniczek reszta jeździ słabo więc nie ma na co patrzeć (usłyszałyśmy to face to face, bardzo miło…). Ostatecznie- decyzja zapadła, nie da się nic zmienić. Z poczuciem gorszości musiałyśmy pogodzić się z sytuacją. Następnie w trakcie przygotowań do pierwszego wyścigu dowiedziałyśmy się o kolejnych „ciepłych“ słowach które padły z ust Pana Głównego Sędziego (z Olsztyna) Marcina S. że „Nasze wyścigi są nudne, i on to by tę klasę w ogóle zlikwidował“ do tego dołożył się również znany w środowisku Ojciec byłego zawodnika Pan K. cytat że „kobiety to są do pieprzenia a nie do jeżdżenia“… Przykre to bardzo, motocross Kobiet w Polsce rośnie w siłę, wiele osób wkłada wiele trudu w to żeby Nas promować, wspierać i po co to wszystko skoro za chwilę następuję zderzenie z taką ścianą! Ciężko pracujemy aby zarobić na wyjazdy, opłacić wpisowe, serwisować motocykl. Zawody kosztują niejednokrotnie wiele wyrzeczeń. Dla każdej z Nas jest to ogromna pasja, i przeżywanie najpiękniejszych chwil w życiu! Tym bardziej jest Nam ogromnie przykro z powodu zaistniałej sytuacji …
Podpisano, Kobiety MX„
Tematem zainteresował się magazyn „Świat Motocykli”, do którego – w reakcji na ich publikację listu Kobiet MX – sędzia pan Marcin Szanter wystosował pisemne wyjaśnienie. Można je przeczytać tu.
Cóż – jak wiadomo – tłumaczy się winny, czyli jednak pan sędzia ma coś na sumieniu… Co? Na pewno miałkie, niskie wypowiedzi „do czego są kobiety” – których to sformułowań, nawet nie sposób cenzuralnie skomentować. O zaistnieniu takowych informuje mnóstwo dziewczyn i stoi to w kontrze do zaprzeczeń jednego pana sedziego. Mogę jedynie się domyślać, jak było w rzeczywistości, jednak sądząc po wielokrotnie usłyszanych z ust przeróżnych sędziów, czy organizatorów (nawet naszych, motocainowych) zawodów – krzywdzących dziewczyny i ich umiejętności opinii – stoję murem za opinią Kobiet MX. Panowie chyba nie myślą zbyt długo o konsekwencjach swoich słów rzucając na prawo i lewo (zarówno do swoich kolegów po fachu, czy też „znajomych”, zaangażowanych w organizację zawodów kobiet) kąśliwe uwagi o zawodniczkach. A czasy się zmieniły. Na szczęście są portale społecznościowe, media, które tylko czekają na takie kontrowersyjne tematy – zatem – czas uważać nieco na słowa!
Co jeszcze pan sędzia może mieć na sumieniu? Na pewno sposób załatwienia sprawy: szkoda, że zamiast do redakcji magazynu, takie wyjaśnienie nie trafiło do zawodniczek, które są najbardziej zainteresowaną stroną w tym zajściu. Przecież każdej stronie powinno zależeć na powrocie do „normalności”, czyli rzetelnego przeprowadzania mistrzostw kobiet w motocrossie.
Nie sądzę, aby zawodniczkom chodziło o podkreślanie dyskryminacji w tym zajściu. Podobnie jak wiele kobiet próbujących swoich sił w sportach motorowych miały, mają i mieć będą do czynienia (czy chcą tego, czy nie…) z mężczyznami, a czasem także kobietami, nie wierzącymi w potencjał, rozwój, pasję i determinację kobiet w trudnych, ciężkich dyscyplinach (zwłaszcza tych, gdzie naraża się własne zdrowie), do których niewątpliwie można zaliczyć motocross. Tych „niedowiarków” zawsze będzie jakiś odsetek, nawet gdy na własne oczy zobaczą zawodniczkę, która robi na torze na prawdę dobrą robotę. Komentarz zwykle będzie jeden – ech, to tylko wyjątek potwierdzający regułę. No tak, tylko skoro na zawodach, w mistrzostwach kobiet, są takie zachowania jak z ww. listu, to jak tych kobiet ma być więcej?
Ja interpretuję ten list jako opis sytuacji, która miała miejsce. Jako chęć zapoznania większej liczby osób z tematem, niż tylko tych, którzy przyjeżdżają na zawody. Jako wołanie o zmianę zachowania sędziów i prośbę o równe traktowanie. Bo po co komu fory? Skoro dziewczyny trenują, dając z siebie wszystko startują w kolejnych rundach, wiążą często swoją przyszłość ze sportem motorowym, to po co podcinać im skrzydła? Po co tępić entuzjazm, chęć doskonalenia umiejętności i zarażania innych kobiet swoją wspaniałą pasją? Kobiety MX, podobnie – jak sądzę – zawodniczki innych dyscyplin, chcą takich samych warunków czy możliwości jak mężczyźni. Dostępu do tych samych torów, tych samych treningów i startów na równi z mężczyznami. Z drugiej strony, dla tych, które zaczynają swoją przygodę ze sportem motorowym, byłoby świetnie gdyby miały możliwość udziału w odrębnej klasie (żużel, wyścigi motocyklowe, rajdy), w której mierzyłyby się początkowo tylko z kobietami. Komu by to przeszkadzało?
Panowie – skończyły się czasy, kiedy kobieta nie była zdolna „objechać” dobrych zawodników. Skończyły się czasy, kiedy w profesjonalnych zawodach pojawiały się wyłącznie klasy dla panów i ani jednej białogłowy. Skończyły się czasy, kiedy można bez konsekwencji rzucać jadem w stronę zawodniczek i sądzić, że pójdzie to w zapomnienie, bo przecież im powinno zależeć na „dobrych układach z sędziami”. Nie – czas się przestawić na inne myślenie, do czego gorąco zachęcam.
Warto też przeczytać opinię najlepszej zawodniczki motocrossowej w Polsce od wielu lat, a także uczestniczki Mistrzostw Świata Kobiet MX – Joanny Miller oraz prowadzącej fanpage Joasi – Barbary Karmolińskiej.
„Najważniejsze w tym wszystkim jest, że szkoda, że wszystkie dziewczyny nie zostały zebrane w jednym miejscu i została omówiona skrócona trasa. W takich momentach tak się robi, przed zapłaceniem za zawody lub informuje się przy płaceniu. Zawsze jest jakieś wyjście, żeby potraktować zawodnika/zawodniczkę jak partnera do rozmowy. Dodatkowo argumenty, że jeździmy dla publiczności są nieprawdziwe! Każda jeździ dla siebie, a nie dla publiczności! A komentarze dotyczące jazdy dziewczyn, można zachować dla siebie albo dla kolegów przy piwie, a nie podczas rozmowy na forum. I dochodzimy do sedna czyli klasy Kobiet w Mistrzostwach Polski. Nie wszyscy wiedzą, ale od przyszłego roku chcą zlikwidować ta klasę. Może w Polsce mamy niski poziom kobiecego motocrossu ale nie zapominajmy, że tak naprawdę od dopiero 4 lat dziewczyny jeżdżą poza „podwórkiem”. Na świecie dziewczyny wsiadają na motocykl mając 3 lata! Nie jesteśmy w stanie z nimi konkurować! Dopiero zawodniczki, które teraz jeżdżą gdy doczekają się dzieci może wsadzą swoje córki na motocykle. Więc, likwidacja klasy na pewno nie pomoże. Może porównajmy od ilu lat są klasy dla mężczyzn w Polsce, a od światowych standardów też odbiegamy, więc czemu wymagamy tak wiele od dziewczyn? Każda dziewczyna musi włożyć wiele więcej wysiłku w jeżdżenie. Musi udowodnić sobie i musi na każdym kroku udowadniać innym, że się do tego nadaje!!! Musi pokonywać swoją psychikę, kobieta tak łatwo nie podejmuje ryzyka, i wykazywać się fizycznie. A i tak prawdopodobne, że usłyszy „Kobiety do garów”. Ale jeśli do nikogo te argumenty nie przemawiają, to może chociaż przemówi marketing. Co łatwiej sprzedać w mediach, faceta na motocyklu czy kobietę na motocyklu? Z kim chętniej telewizja przeprowadzi wywiad albo o kim napiszą w gazecie? O dziewczynie w „męskim świecie”. Może te wydarzenia będą dobrą trampoliną do szerszej rozmowy na ten temat. A teraz trochę przykładów z życia Asi. Nikt nie jest w stanie sobie wyobrazić ile wysiłku i poświęcenia musiała włożyć Asia, żeby być tu gdzie teraz. Nakręcała ją rywalizacja z facetami, żeby nie usłyszeć, że nie nadaje się bo jest dziewczyną. A wiele takich głosów było. Gdy trenowali jakiś zakręt musiała włożyć 100% więcej pracy niż koledzy, z którymi trenowała, bo im wychodziło od razu naturalnie. Na zawodach słyszała nie raz nie dwa, co ona tutaj robi. I cały czas musiała udowadniać sobie i innym, że nadaje się do tego. Więc może nie utrudniajmy tego innym dziewczynom tylko pomóżmy i postarajmy się zrozumieć.
A na zakończenie tego długiego wywodu apel do dziewczyn, PRZYJEŻDŻAJCIE NA MISTRZOSTWA POLSKI! Nie pozwólmy zlikwidować klasy, o którą tyle było walki!”
Za chwilę rozpoczynają się wakacje, co oznacza wyjazdy na urlop samochodem. Trzeba jednak uważać, bowiem w najbliższych tygodniach zostanie uruchomiony odcinkowy pomiar prędkości.
Na polskich drogach pracuje obecnie około 350 fotoradarów, ale już niedługo ta liczba wzrośnie o kolejnych 100. Kolejnym rozwiązaniem, które ma sprawić, że Polacy zdejmą nogę z gazu jest system odcinkowego pomiaru prędkości. Takiego rozwiązania jeszcze na polskich drogach nie było.
Samochód wjeżdżający w strefę odcinkowego pomiaru prędkości będzie na wjeździe fotografowany, a specjalny program rozpozna na zdjęciu numery rejestracyjne i zapisze w bazie danych czas wjazdu. Na bramce wyjazdowej również zostanie wykonane zdjęcie i przypisany czas. Na podstawie tych danych komputer wyliczy średnią prędkość, z jaką samochód poruszał się po odcinku. Jeżeli średnia prędkość będzie wyższa niż dopuszczalny limit, kierowca zostanie ukarany mandatem.
Odcinkowy pomiar prędkości zostanie uruchomiony w 29 miejscach. Pierwsza lokalizacja, która lada dzień zostanie uruchomiona to miejscowość Łosiów w województwie opolskim. Najdłuższy odcinek pomiarowy będzie liczył 6 kilometrów, natomiast łącznie kontrolowanych będzie 81 kilometrów.
Przez pierwsze dni po uruchomieniu urządzenia będą jeszcze pracowały w trybie kalibracji. Wykroczenia co prawda będą rejestrowane, ale nie będzie prowadzone postępowanie mandatowe. Dane będą zbierane wyłącznie w celach testowych. Niewykluczone, że do końca wakacji wszystkie lokalizacje będą funkcjonować w trybie kalibracji. System informatyczny rejestrujący wykroczenia ma wysyłać również zdjęcia dokumentujące zdarzenie. Jednak to wymaga dużych zmian w całym systemie. Dopiero po ich zakończeniu rozpocznie się karanie kierowców.
Komentarze