W miastach będących europejskimi stolicami mody jest zawsze duży problem z parkowaniem. Dlatego nie powinna dziwić popularność Smarta w takich miejscach jak Mediolan, Paryż, Londyn czy Berlin.

Skoro mowa o perfekcyjnej stylistyce, to warto wspomnieć o najnowszym programie Smarta i Brabusa „Tailor Made”. W ramach tego programu klienci mogą dowolnie personalizować swój wymarzony egzemplarz. Producent samochodów zaprosił do współpracy znaną stylistkę – Veronikę Heilbrunner, która zaprojektowała jedyny w swoim rodzaju egzemplarz. 

Veronika to jedna z najbardziej wpływowych ikon tzw. street-style`u, a w międzyczasie jest dyrektorką internetowego magazynu modowego „hey woman!”. Stworzyła wyjątkowy egzemplarz Smarta Fortwo w kolorze nadwozia Velvet Blue ze złotymi felgami, a także czarną skórą z czerwonymi akcentami. Na zagłówkach i lewarku skrzyni biegów wyszyto inicjały właścicielki.

Egzemplarz stworzony przez Heilbrunner pojawi się podczas Mercedes-Benz Fashion Week w Berlinie. 

Rodzina „X” cały czas się powiększa. Kilka miesięcy temu poznaliśmy Mokkę, a teraz przyszedł czas na model Crossland. Przednia część nadwozia mocno nawiązuje do Astry, ale wymiary (4,21 m długości, 1,76 m szerokości i 1,59 m wysokości) plasują ten model segment niżej od kompaktów.

Mimo niewielkich rozmiarów ma być całkiem pojemnym autem miejskim. Podstawowa pojemność bagażnika wynosi 410 litrów, ale po przesunięciu tylnej kanapy o 150 mm wzrasta do 520 litrów. Po złożeniu kanapy dzielonej asymetrycznie można zapakować nawet 1255 litrów bagażu.

Producent nie ujawnił jeszcze dostępnych silników w nowym modelu, ale możemy się spodziewać gamy jednostek znanej z Astry i Mokki X. Pojawią się zatem silniki benzynowe (również z fabrycznym LPG) i wysokoprężne.

Nie zabraknie dodatków polepszających komfort i bezpieczeństwo. Na liście wyposażenia modelu Crossland X nie zabraknie takich rozwiązań jak diodowe reflektory AFL, panoramiczna kamera cofania, system ostrzegania przed kolizją z funkcją wykrywania pieszych, asystent parkowania, system OnStar, ergonomiczne fotele AGR, system multimedialny z 8-calowym ekranem z miejscem do indukcyjnego ładowania telefonu i hotspotem Wi-Fi.

Oficjalna prezentacja Opla Crossland X odbędzie się 1 lutego w Berlinie. Szersza publiczność zobaczy ten samochód już na początku marca w Genewie.

W styczniu 2016 r. średnia cena OC wynosiła 659 złotych. Rok później średnia stawka wynosi 1024 złote. Porównywarka ubezpieczeń mfind.pl wyliczyła, że podwyżka wynosi 55 procent. 
Najtańszym ubezpieczeniem w styczniu tego roku może się pochwalić Rzeszów, tam średnia stawka wynosi 829 zł, a przed rokiem 538 zł. Rok temu najtańszym miastem w Polsce były Kielce, które w tym roku wylądowały na drugiej pozycji. 

Najwięcej zapłacą za ubezpieczenie OC kierowcy we Wrocławiu (1.230 zł), Gdańsku (1.203 zł) i Warszawie (1.147 zł). Kolejność w ubiegłym roku była taka sama, ale ceny były zauważalnie niższe – kolejno 807, 786 i 746 zł. Skąd biorą się różnice w cenach?

„Różnice w cenach OC między miastami wynikają przede wszystkim z prowadzonych przez ubezpieczycieli statystyk wypadkowych, na podstawie których towarzystwa oceniają ryzyko. Im większe prawdopodobieństwo kolizji, tym wyższe składki OC” – wyjaśnia Bartosz Salwiński, współzałożyciel porównywarki ubezpieczeń mfind. pl.

Porównywarka ubezpieczeń wyliczyła, że w tym roku najniższą średnią cenę OC proponuje firma Proama – 782 zł. Najdroższym towarzystwem ubezpieczeniowym jest Uniqua – 1449 zł. Specjaliści twierdzą, że główną przyczyną podwyżek jest zakończenie wojny cenowej, która przez lata przyniosła sporo strat ubezpieczycielom. Wpłynęły na to również coraz wyższe kwoty świadczeń za szkody osobowe, a to dlatego, że Polacy coraz chętniej korzystają z usług kancelarii specjalizujących się w odszkodowaniach. 
W tej chwili minimalna suma gwarancyjna w przypadku szkody na osobie wynosi 1,22 mln euro na jednego poszkodowanego, a wcześniej wynosiła 1 mln euro. W przypadku sumy gwarancyjnej na jedno zdarzenie drogowe podniesiono z 5 do 6,07 mln euro.

Jak jeździ się na Jamajce? Pod prąd – ruch lewostronny jest spuścizną po angielskich kolonialistach. Szybko jeździć się nie da, bo drogi są w fatalnym stanie. Często „brakuje” połowy jezdni, a „dziura” jest tak duża, że trzeba dosłownie jechać pod prąd.

Trąbienie jest na porządku dziennym. Trąbi się, żeby pozdrowić znajomego (na Jamajce wszyscy są znajomymi), popędzić innych kierowców, kiedy się wyprzedza, kiedy się skręca, jest się na łuku, na turystów, żeby zasygnalizować, że ma się miejsce, żeby podwieźć turystę, na przechodniów, na pieszych… Nie trąbi się jedynie na kozy. Mimo to kierowcy są uprzejmi w stosunku do siebie, chętnie ustępują pierwszeństwa i pozwalają włączyć się do ruchu. Nie to co u nas.

Karaibski klimat sprzyja używaniu klimatyzacji w aucie, jednak Jamajczycy jej nie włączają. Najprzyjemniejsza jest jazda z bez klimy, z otwartymi oknami i głośnym reggae z głośników. Sama to praktykowałam, jeździłam niczym rodowita Jamajka, chłonęłam zapachy, wilgotne oceaniczne powietrze i przyjemne ciepło. Kobiet za kierownicą widziałam mało, raczej podróżują w charakterze pasażerek taksówek.

7-osobowe lokalne taxi kursują między mieścinami. Jeżdżą nimi wszyscy, bo nie ma innego transportu. Ludzi zabierają ile się da – ja przykładowo podróżowałam w 7 osób, wraz z wiertarką i butlą gazową. Po drodze często „wyskakują” niespodzianki w postaci stada krów lub kóz. Wszystkie taksówki, jak Jamajka długa i szeroka, na wykładzinie mają położoną gazetę a na nią gustowną makatkę pod nogi. Gumowych dywaników brak, chyba, że w prywatnych autach. Z lokalnego folkloru najciekawsze jednak były podkładki pod rejestracje w fantazyjne wzory.

Warunki dla użytkowania samochodów są trudne i tylko japońskie auta są w stanie wytrzymać dziurawe drogi oraz niesprzyjający klimat. Wszelkie naprawy odbywają się „pod palmą” i remont silnika na poboczu jest częstym zjawiskiem.

Auta europejskie są bardzo drogie; widziałam jedynie kilka Mercedesów i BMW. W Montego Bay, drugim co do wielkości mieście na wyspie, owszem – są salony samochodowe europejskich marek, ale na takie samochody stać tylko najbogatszych Jamajczyków.

Warto czasem poobserwować egzotyczne problemy w egzotycznym kraju, by zdać sobie sprawę, że zmagania z dziurami, naprawami i użytkowaniem samochodów dotyczą wszystkich samochodziarzy. Jamaica no problem!