Hanna Prater oraz czterokrotny Mistrz Świata poznali się wiele lat temu w liceum, w rodzinnym Heppenheim. Mało kto wie, że oboje są w długotrwałym związku. Niemiec długo chronił swoją wybrankę przed uporczywymi paparazzi oraz starał się nie zabierać jej na wyścigi, aby oszczędzić jej kłopotliwych pytań oraz sytuacji.

Jednak bystre oko dziennikarzy w końcu wypatrzyło Hannę u boku Vettela na jednym z meczy piłkarskich.

Jeśli wierzyć tabloidowi, 26 – letni kierowca Red Bull Racing po sezonie F1 zmieni stan cywilny. Mimo, że Hanna rzadko pojawia się u boku Vettela podczas wyścigu, mogliśmy ją podziwiać podczas GP Abu Dhabi. Prawdopodobnie pojawi się także w Brazylii.

Hanna Prater

Jak co roku każdy z nasz szuka czegoś wyjątkowego dla drugiej osoby, aby jej sprawić radość i odrobinę szczęścia. Stoimy w długich nerwowych kolejkach i godzinami poszukujemy tego czegoś.

Mamy dla Was propozycję, która na pewno ucieszy każdego fana motoryzacji. Zamiast nietrafionych gadżetów motoryzacyjnych zrób coś naprawdę niezwykłego. Pomaluj kask, motocykl bądź samochód aerografem i zaskocz swoim pomysłem kogoś, kogo chcesz obdarować!

A teraz nasza niespodzianka, dla zarejestrowanych na forum Motocaina.pl mamy rabat ważny do końca grudnia. Dzięki niemu zaoszczędzisz nawet kilkaset złotych! Szczegóły na naszym forum!

Fot. Natalia Bułyk

Fot. Natalia Bułyk

Może dziwić, że już dzisiaj piszemy o świątecznych przygotowaniach, bo przed nami kawał czasu, ale… właśnie teraz, gdy kończy się sezon dla motocyklistów, rozpoczyna się sezon dla motocykla. Zamiast odstawiać go do garażu można przekazać maszynę w ręce artysty rzemieślnika i odmienić całkowicie jego charakter. Mowa oczywiście o artystycznym malowaniu aerografem.  Sezon upiększania właśnie się rozpoczął. Grafik zamówień rośnie w zastraszającym tempie, dlatego nie warto odkładać w czasie takiej niespodzianki. Realizacja zamówienia trwa zwykle kilka dni w przypadku kasków lub nawet kilku lub kilkunastu tygodni w przypadku motocykli i samochodów.

Jeżeli planujesz do tego specjalnie zakup nowego kasku koniecznie skonsultuj model, ponieważ nie każdy nadaje się do tego typu pracy. Następnym krokiem jest wspólne omówienie projektu. Obrazem możesz nawiązać do zainteresowań, książek, ulubionej muzyki obdarowanego albo zdać się całkowicie na artystę. Brokatowe zdobienia, ozdobne litery, możliwości jest wbród! Wyróżnij bliską osobę.

Fot. Natalia Bułyk, projekt realizowany przezPrzemysława Drozda.

Jeżeli to za mało i chcesz komuś odmienić życie, wyślij go do Akademii Aerografu. Niech zmierzy się z tym niezwykłym fachem i pozna artystyczną stronę motoryzacji. Malowanie aerografem to zdecydowanie niszowy zawód na polskim rynku, ale bardzo pożądany i uznawany.

Jeżeli chodzi o ceny – tutaj wszystko zależy od stopnia zaawansowania projektu. Kaski  to zwykle kwota rzędu 1000 złotych. Akademia Aerografu to koszt ok. 1200- 1500 złotych za kurs.

Więcej na temat artystycznego malowania aerografem przeczytasz tutaj.

O rabacie na te unikatowe usługi dla użytkowników forum dowiesz się tutaj.

W Polsce artystyczne malowanie areografem motocykli, samochodów czy kaksów nie jest wciąż zjawiskiem powszechnym i statystyczny uczestnik ruchu drogowego nie ma zbyt wielu okazji by podziwiać takie dzieła sztuki na żywo. Na pewno nie brakuje jednak miłośników motoryzacji, którzy są w stanie wydać naprawde ogromne pieniądze tylko po to, aby dopieścić swoje maszyny i nadać im niepowtarzalnego charakteru. Nie zawsze jednak są to duże koszta, a efekty takich prac robią ogromne wrażenie i na pewno wyróżniają właścieli i pojazdy spośród innych.

Rozmawiam z Przemkiem Drozdem, który już od ponad 10 lat zajmuje się artystycznym malowaniem aerografem. Niedawno jego prace można było podziwiać na  Kustom Kulture Exhibiton w Warszawie.

Fot. Przemysław Drozd

Znajdujemy się w pracowni pełnej motocyklowych części, zdjęć, farb i dziwnie wyglądających urządzeń.  Jest wieczór, ale jak mówi Przemek jego sezon właśnie się rozpoczyna, więc ręce ma pełne roboty od świtu do zmierzchu.  Jego garaż zdecydowanie różni się od tych stereotypowych, które podsuwa nam wyobraźnia. Od pierwszej chwili wiesz, że z każdego zakamarka bije artystyczną twórczością i miłością do motoryzacji. Słaba lampa dająca delikatne żółte światło i przyjemna dla ucha muzyka towarzyszą nam przez całą rozmowę.

Jak w jednym zdaniu opisałbyś to czym się zajmujesz? Czym w ogóle jest aerograf?
Aerograf to nic innego jak miniaturowy pistolet do malowania precyzyjnego, który rozpyla farbę za pomocą strumienia powietrza.  Artystyczne malowanie aerografem daje praktycznie nieograniczone możliwości pokrywania rozmaitych powierzchni obrazem, zarówno płaskich jak i tych o bardziej skomplikowanych kształtach. W swojej pracy zajmuje się tworzeniem projektowaniem i realizacją projektów artystycznych, dzięki którym m.in. motocykle czy samochody nabierają indywidualnego wyglądu.

Fot. Natalia Bułyk

Jak rozpoczęła się Twoja przygoda z aerografem?
Zawsze byłem związany ze sztuką, studiowałem na ASP, ale nim dokończyłem studia wiedziałem już czym się chcę zajmować. Początki nie były łatwe, bo dostęp do wiedzy był zdecydowanie bardziej utrudniony niż to ma miejsce dzisiaj. Właściwie wszystko co osiągnąłem w tamtych czasach zawdzięczam swojej determinacji do poszukiwań i uczenia się na błędach.  W Polsce temat praktycznie nie istniał, zaś internet  był luksusem dostępnym jedynie za pomocą kabla telefonicznego i modemu.  Ktoś to jeszcze pamięta te czasy, gdy wstukiwało się numer telefonu żeby połączyć się z siecią?

Twoje prace to nie tylko aeorograf, często to podkreślasz…
Dzisiaj nie można już mówić o mojej pracy wyłącznie jako o malowaniu aerografem, łączę wiele technik by uzyskać ciekawsze efekty. Czasem wprowadzam cienkie ostre kreski, które wymagają malowania pędzlem, czasem używam złota, aby wzmocnić efekt niektórych elementów.  Poza tym zostałem prawdopodobnie najlepszym klientem salonów kosmetycznych (śmiech). Zaopatruję się tam w brokat, który świetnie nadaje się do zdobienia.

Fot. Natalia Bułyk

Używasz złota,  brokatu, malujesz ręcznie… od razu nasuwa się pytanie ile to wszystko może kosztować…
Właściwie nie ma z góry ustalonego progu cenowego. Z tym złotem to też nie tak, że ma jakąś bajońską wartość, to po prostu cienkie listki złota, które wykorzystuję np. do liter. Sądzę, że każdego stać na taki złoty luksus 😉 Wracając jednak do tematu cen – wszystko zależy od tego czym się zajmuję. Kaski to kwota rzędu 1000zł, czasem mniej, natomiast dostaję i takie zlecenia, których wartość liczy się w kilku lub kilkunastu tysiącach złotych. Niektóre zamówienia realizuję wspólnie z kolegą od podstaw. On składa motocykl od zera, a ja maluję każdy jego fragment. To wymaga czasu i uwagi. Poza tym maluję samochody, motocykle, gitary, a teraz np. zajmuję się kajakami  reprezentacji węgierskiej. Cena zależy przede wszystkim od wymagań projektowych i czasu, który na to poświęcam.

No właśnie, ile to naprawdę trwa, np.: malowanie takiego kasku….
Kask to zwykle ok. 2-3 dni pracy, większe projekty zajmują kilka tygodni, czasem i więcej. To bardzo precyzyjna praca. Już na etapie projektu wymaga wiele zaangażowania, wspólnie z klientem ustalamy kierunek, do którego zmierzamy, a potem staramy się to wizję urzeczywistnić.

Jaki profil klientów do Ciebie trafia, jakie zamówienia pojawiają się najczęściej?
Przede wszystkim są to ludzie z kręgu tzw. „choperowców”, ale nie brakuje zamówień dla motocykli sportowych  i turystycznych. Zresztą, kiedy klient rozpoczyna przygodę z motocyklem i planuje jeszcze kilka przesiadek na inne modele, proponuję zacząć od malowania kasku, bo ten zwykle zostaje z właścielem na dłużej. Dzisiaj około 25% moich klientów to kobiety, ale jako ciekawostkę mogę powiedzieć, że z tej liczby ponad 65% to amatorki enduro i motocrossu. Z ciekawych zleceń zdarzyło mi się realizować zamówienie dla Pani, która była zafascynowana filmem Zmierzch i cały projekt powstał w oparciu o film…

Fot. Natalia Bułyk

To ciekawa i twórcza praca, ale wymaga też artystycznej wyobraźni, skąd wiesz jak zrealizować projekt, jaki nadać mu charakter…
Przede wszystkim w tym fachu pojawiają się mody i trendy. Kiedyś wielkim powodzeniem cieszyły się mroczne obrazy  z czaszkami i ogniem. Później przewijał się wątek patriotyczny.  Miałem klienta, który chciał namalować na swoim motocyklu obrazy z drugiej wojny światowej…. Obecnie panuje styl meksykański bardzo mocno nawiązujący do kultury kraju. Często klienci wracają do mnie, aby za taką modą podążyć i odświeżyć poprzednie realizacje swojego motocykla.

Są i tacy klienci, którzy mają własną wizję. Szczególnie kobiety poszukują motywów nawiązujących do literatury, muzyki czy filmu.  Wtedy podążamy w konkretnym kierunku. To wymaga ode mnie zgłębienia tematu szczegółowo. Wielokrotnie zanim zrealizuję projekt muszę zrozumieć fascynację klienta danym tematem i dowiedzieć się jak najwięcej. Tylko to daje mi szansę na uchwycenie kontekstu.

Na koniec zapytam o konkurencję i możliwości rozwoju w tym kierunku, są szanse dla ludzi z ulicy?
Wszyscy pracujący w tej niezwykle niszowej branży specjalizują się w czymś konkretnym, dlatego nie ma mowy o konkurencji. Znamy się, cenimy swoje prace i pozostajemy w kontaktach koleżeńskich. Niedawno powstała Akademia Aerografu, gdzie kształcą się młodzi adepci tej sztuki. Na jednym z kursów gościłem ich w swoim warsztacie. Pojawiają się też kobiety zainteresowane tematem, na każdej edycji kursu co najmniej jedna.  Pamiętam, że kiedyś w naszym kręgu były panie zajmujące się tym fachem, ale szczerze mówiąc dawno o nich nie słyszałem.

Może i słodki to widok, ale dziecko i kot są zagrożone.

Kilka razy zdarzyło się, że tata odbierał mnie z dworca, a w samochodzie siedział nasz rudy kotek. Dlaczego? Ano tata nie miał czasu, żeby kota zgarnąć z podwórka i zanieść do domu, a musiał otworzyć bramę i wyprowadzić samochód z garażu. Kot mógłby zaplątać się pod koła samochodu, a tego nikt z nas nie chciał. Łatwiej było więc zaprosić kota do auta i pozwolić mu zasnać na osłonie bagażnika za tylnym siedzeniem. Ale kotek jest przyzywczajony – z Litwy do Polski przyjechał samochodem właśnie.

Oczywiście kot w samochodzie nie powinien jechać „luzem”. Mój tata powinien był go wsadzić do transporterka, ale jako że to kot wyjątkowo w samochodzie spokojny, moża było mu zaufać i pozwolić ułożyć się wygodnie.

No, dobrze. A jak powinniśmy przewozić koty samochodem? W końcu każdy kot czasem musi z nami gdzieś pojechać np. do weterynarza. Albo na wakacje. W przypadku dłuższej podróży warto kota zaznajomić z autem – położyć go na siedzieniu, pozwolić oswoić nową przestrzeń, uświadomić mu, że ta przestrzeń niebawem będzie w ruchu. I w końcu odbyć z nim kilka krótszych przejażdżek w mieście, żeby się przyzywczaił. Dobrze, aby w samochodzie była druga osoba, gotowa do pomocy i asekuracji. Ale transporter przede wszystkim.

Może być miękka torba dla kota, ale pamietaj ja odpowiednio zamontować i zapezpieczyć pasami.

Jaki wybrać transporter?
Transporter musi być na tyle obszerny, aby kot mógł się w nim położyć, rozciągnąć, lub zwinąć w kulkę. Kot będzie na pewno zestresowany, może zareagować paniką, albo agresją. Może zacząć szukać wyjścia z samochodu, wbić kierowcy pazury w szyję, dotkliwe podrapać, ale najgorzej jeśli w szale wpadnie nam pod pedały.

Transporter powinniśmy kotu zaprezentować wcześniej. Niech stoi otwarty w mieszkaniu na podłodze. Koty mają tendencję do pakowania swoich zwinnych ciałek do różnych pudeł, kartonów, papierowych toreb. Transporter będzie dla kota podobnym doświadczeniem. Pozwólmy mu się w nim zaaklimatyzować, żeby wiedział, że to nic strasznego.

Transporterów w sklepach zoologicznych jest mnóstwo – są plastikowe, są wykonane z miękkich materiałów. Przede wszystkim jednak muszą być dostosowane do rozmiarów kota.

Nie wystarczy postawic transponter na tylnej kanapie, należy go jeszcze odpowiednio zamocować.

Kot w transporterze jest bardziej bezpieczny – gwałtowne hamowanie sprawi, że kot niezabezpieczony stanie się bezwładny i po prostu poleci przed siebie. Bez pasów z człowiekiem byłoby tak samo.

Jak zamontować koci transporter w samochodzie?
Transporter z żywą puchatą zawartością trzeba zamocować w aucie tak, żeby był stabilny. Ułożenie go między przednim a tylnym siedzieniem pomoże kotu z chorobą lokomocyjną – nie będzie trzęsło, jak na siedzieniu. W samochodzie upewniamy się, że na kota nie dmucha ani zimne, ani ciepłe powietrze. Koty tego nie lubią.

W sklepach są też specjalne samochodowe szelki – ich długi koniec pasuje końcówką do kalmry od pasów bezpieczeństwa – to dla kotów, które nie lubią jeździć w pudełkach.

Nie wolno zapomnieć!
Do podróży musimy się dobrze przygotować. Z kotem, jak z dzieckiem, trzeba zabrać niezbędne przedmioty. Mała kuwetka i żwirek – żaden kot nie załatwi się na postoju normalnie – to znaczy, nie pójdzie do lasku sam i sam wróci. Będzie siedział uczepiony nogawki spodni opiekuna i błagał, żeby go nie zostawiać przypadkiem. Żwirek, który zna i znajome pudełko pomogą. Dobrze mieć ze sobą łopatkę do usuwania odchodów z kuwety.

Zabieramy miseczkę, wodę (najlepiej dla kotów zabrać wodę źródlaną) i karmę. Kot może nie chcieć jeść w podróży, ale wodę mieć musi. Jedzenie w podróży zresztą jest sprawą dyskusyjną. Karmić, czy nie karmić? Może troszeczkę, parę chrupków w nagrodę za dzielność, ale nie więcej. Pełny brzuszek to problemy żołądkowe, czyli wymioty, lub co gorsza, biegunka.

W żadnym wypadku nie moża wozić kota „luzem” w samochodzie.

Do kociego bagażu pakujemy ulubioną zabawkę, jeśli nasz milusiński, taką ma, oraz smycz – w razie, gdyby kot jednak chciał pójść na spacer (koty są różne, zmienne, kapryśne, musimy mieć na uwadze każdy wariant).

To, jak kotek będzie zachowywał się w podróży zależy od wielu czynników – ma znaczenie wiek i stan zdrowia. Mały kotek powinien być zabierany na przejażdżki – wtedy się przywyczai i nie będzie z nim kłopotów w przyszłości. Starsze koty, nienawykłe do jazdy, będą miały problemy. Z nimi trzeba postępować znacznie bardziej ostrożnie. Przyzywczajać, przekonywać, małymi krokami i cierpliwie.

Przed dłuższą podróżą warto skonsultować się z lekarzem weterynarii, który zbada kota i ewentualnie przepisze leki na uspokojenie nerwów. Nie nam, kotu.

Na koniec, to oczywiste, ale ważne: nie należy zostawiać kota samego w samochodzie – ani zimą, ani latem.

Uczestniczki programu Girls Go Technical w fabryce Mini.

Hancock w towarzystwie Minister Pracy, Esther McVey, spotkał się z uczestniczkami programu Girls Go Technical, który jest trwającą tydzień częścią rządowej inicjatywy – „See Inside Manufacturing”. Zakłady BMW Group w Oxfordzie, Swindon i Hams Hall niedaleko Brimingham otworzyły swoje drzwi dla uczennic szkół średnich, aby dać im możliwość poznania branży i pracy inżyniera z pierwszej ręki.

Minister Hancock został oprowadzony po zakładzie w Oxfodzie przez Philippę Napier, która odbywa w fabryce drugi rok praktyki. Napier przedstawiła mu uczestniczki programu, które próbują swoich sił przy różnych technicznych wyzwaniach.

Matthew Hancock:
– Wspaniale było spotkać tak wiele pełnych zaangażowania młodych osób, które chcą dowiedzieć się jak wygląda praca w branży motoryzacyjnej. Program 'See Inside Manufacturing' daje młodym ludziom okazję do tego, aby dokładnie zobaczyć, jak na co dzień działa produkcja, obalając równocześnie powszechne mity dotyczące pracy fabryk i inspirując nowe generacje inżynierów.
 

Simon Farral, szef działu szkoleń dla BMW Group UK, który był gospodarzem wizyty w ośrodku szkoleniowym, powiedział:
– Cieszymy się, że minister był w stanie odwiedzić nasz obiekt szkoleniowy i poznać niektóre z naszych obecnych i potencjalnych przyszłych uczennic. Mamy nadzieję, że te młode kobiety, znajdą coś dla siebie w ogromnym wachlarzu możliwości, jakie daje praca inżyniera. Chcemy obalić mit, że technika nie jest dla kobiet.

Praktykantka, inżynier Philippa Napier:
– Dziewczyny często są odstręczne od robienie kariary inżyniera, bo istnieje przekonianie, że inżynier to po prostu mechanik. Ale technika to nie tylko tłuste od smaru kombinezony i brudne paznokcie. Istnieje tak wiele zróżnicowanych możliwości w produkcji, więc mam nadzieję, że uda się przekonać wiele młodych kobiet, do tego zawodu.

W Polsce też funkcjonuje podobny program, choc niestety nie wspierany przez rząd – zerknij na fanpage projektu Dziewczyny na Politechniki – tutaj.

Mamy nadzieję, że dzięki takim projektom coraz więcej kobiet pojawi sie również w branży motoryzacyjnej, nie tylko na stanowiskacg związanych z zarządaniem, marektingiem, czy PR, ale również jako naukowcy.

Minister Matthew Hancock opracowany przez praktykantke w fabryce Mini, inżynier Philippę Napier.