Policjanci odbywający patrol nieoznakowanym radiowozem, zauważyli Volkswagena Passata, który poruszał się ze zdecydowanie zbyt dużą prędkością. Dwupasmowa droga podzielona pasem zieleni mogła skłaniać do mocniejszego wciskania gazu, ale ograniczenie w tym miejscu wynosi 50 km/h.

Zatrzymali prawo jazdy kierowcy Dodge’a. Ale czy słusznie?

Tymczasem podczas pościgu za Passatem, wideorejestrator wskazał 125,9 km/h! W terenie zabudowanym. Po zatrzymaniu kierowca Volkswagena otrzymał wysoki mandat i stracił prawo jazdy na trzy miesiące.

Patricia „Patsy” Burt od małego wychowywała się w środowisku sportów motorowych. Jej ojciec, Eric Burt, był kierowcą wyścigowym. Często zabierał córkę na tor Brooklands, by zobaczyła jak rywalizuje z innymi zawodnikami. Patsy tych rodzinnych wypadów… nie cierpiała. Z czasem jednak zmieniła zdanie o wyścigach.

Nie takie wyścigi straszne, jak się wydawało
Po II wojnie światowej Patsy Burt opuściła rodzinny dom, by rozpocząć samodzielne życie. Cały czas utrzymywała kontakt z ojcem, który nadal był zaangażowany w wyścigi, przez co Patsy była częstym gościem na torze w Goodwood. Z biegiem lat oglądanie zawodów zaczęło sprawiać jej coraz więcej przyjemności. W końcu Patsy postanowiła spróbować swoich sił jako zawodniczka.

W 1953 roku, w wieku 25 lat, za kierownicą Jowett Javelin Patsy Burt rozpoczęła karierę w sportach motorowych.

Początkowo jej kariera ograniczała się do rajdów w Wielkiej Brytanii i jazd testowych, między innymi dla takich producentów jak  BMC, Triumph czy Ford. Nie minęło jednak dużo czasu, kiedy Burt zaczęła ścigać się na tradycyjnych torach. Od Javelin, przez Jaguara XK120, po Astona Martina DB2/4, tak rozwijała się kariera Patsy.

Ponieważ w tamtych czasach kobiety stanowiły rzadkość za kierownicą wyścigowych aut, Burt niejednokrotnie musiała słuchać niewybrednych komentarzy ze strony mężczyzn. Tak było między innymi w 1955 roku w Goodwood, gdy pewien mężczyzna uznał, że marnuje piękny samochód wyścigowy, ponieważ jest kobietą. Słowa te zmotywowały ją do jeszcze cięższej pracy.

Ściganie na poważnie
W sezonie 1956 Patsy Burt postanowiła porzucić samochody drogowe i przesiąść się za kierownicę auta wyścigowego „z krwi i kości”. Tym samym chciała udowodnić swoim krytykom, że jest w stanie ścigać się „na poważnie”. W Astonie Martinie DB3S zaczęła rywalizować w wyścigach górskich. Rok później kupiła Coopera T39 Bobtail. W 1958 roku zamieniła go na Coopera T43, w którym zaczęła wygrywać swoje pierwsze zawody.

W tym czasie Patsy Burt zdążyła już poznać swoje mocne strony. Dzięki płynnemu, precyzyjnemu stylowi jazdy stała się mistrzynią krótkich wyścigów, w których pomyłki, w przeciwieństwie do wyścigów długodystansowych, nie można poprawić dalszą jazdą. Od 1959 roku postanowiła skoncentrować się wyłącznie na wyścigach sprinterskich i górskich.

Oprócz Coopera, w 1961 roku Patsy Burt ścigała się także Porsche RS o pojemności 1500 cm³. W tym roku przeszła do historii, stając się pierwszym brytyjskim kierowcą, który kiedykolwiek ukończył cały sezon Mistrzostwa Europy w wyścigach górskich.

Przeczytaj też: Lilian Bryner: pierwsza kobieta, która wygrała długodystansowy wyścig na Spa

Sukces goni sukces
Zachęcona sukcesem w  Mistrzostwa Europy w wyścigach górskich, Burt wróciła do domu i za zamkniętymi drzwiami swojego garażu, zmontowała zmodyfikowanego Coopera T59, który wkrótce stał się na zawsze powiązany z jej nazwiskiem.

Przesuwając w kokpicie kierownicę do przodu, dostosowała pojazd do 2-litrowego silnika Coventry Climax FPF. Ponieważ była niska, miejsca wystarczyło też na większe zbiorniki paliwa i oleju, których wymagał większy silnik. Pomimo wszystkich tych modyfikacji, ani razu nie musiała zmieniać rozstawu osi!

Cooper został pomalowany na ciemny, pudrowy odcień niebieskiego. Ten kolor oficjalnie stał się w świecie wyścigów znany jako „Burt Blue”.

Mniej więcej w tym samym czasie, Patsy i jej menadżer Ron Smith rozszerzyli swoją działalność wyścigową o PMB Garages Ltd., garaż przygotowujący samochody wyścigowe do zawodów. Duet był odpowiedzialny za przygotowanie niewiarygodnej liczby zwycięskich samochodów, w tym wszystkich tych, w których ścigała się Burt.

Patsy Burt odnosiła niesamowite sukcesy w pierwszej połowie lat 60., wygrywając liczne zawody za kierownicą własnoręcznie zmodyfikowanego Coopera. Sprawy wydawały się układać wyjątkowo pomyślnie, aż do 1965 roku. Wtedy Burt i Smith zdali sobie sprawę, że Patsy nie może rywalizować wciąż na tym samym poziomie i będzie musiała zrobić krok na przód.

Współpraca z McLarenem
Patsy Burt i Ron Smith zaproponowali Brucowi McLarenowi, by z podwozia sportowego McLarena M1A Can-Am stworzyć jednoosobowy samochód wyścigowy. McLarenowi spodobał się ten pomysł.

W 1966 roku powstał McLaren M3A. Z 4,4 litrowym silnikiem Oldmobile V8, zmodyfikowanym tak by wytwarzać 268 kW mocy. Był najpotężniejszą maszyną, jaką do tej pory ścigała się Burt. Samochód miał spiczasty nos i wydłużoną przednią szybę, zaprojektowaną specjalnie w celu zmniejszenia oporu aerodynamicznego.

To nie był jednak koniec modyfikacji. W 1967 roku McLaren Burt był pierwszym samochodem, w którym zastosowano pionową metalową płytę zamontowaną na krawędzi, z przodu samochodu. Stworzyło to niezawodną powierzchnię do przełamania wiązki rozrządu na początku i na końcu sprinterskich wyścigów górskich. Płyta ta stała się później obowiązkowym wyposażeniem samochodu, uczestniczącego w sprinterskich górskich wyścigach. Znana jest jako „kolumna Burt” (lub też kolumna rozrządu lub rozdzielacz wiązki). Patsy Burt jest jednym z niewielu kierowców, którzy mają nazwany na swoją cześć komponent samochodu.

Za kierownicą McLarena M3A Patsy Burt ustanowiła osiem międzynarodowych i 21 brytyjskich (krajowych) rekordów. W trakcie Shelsley Walsh Speed Hill Climb, najstarszej brytyjskiej imprezy na wzgórzach, w 1967 roku ustanowiła rekordowy czasowy kobiet. Rok później wygrała sprint w Brighton Speed Trials, zostając pierwszą kobietą w historii, która wygrała te zawody. Przy okazji ustanowiła rekord prędkości na trasie długości 1 km, który został pobity dopiero siedem lat później.

Przeczytaj też: Ustanowić 25 rekordów świata – niektórych do tej pory nie pobito. Dokonały tego wspólnie cztery zawodniczki!

Punktem kulminacyjnym kariery Patsy Burt była wygrana w RAC National Sprint Championship. Był to pierwszy raz w historii, gdy kobieta zdobyła tytuł mistrza Wielkiej Brytanii.

Wyścigowa emerytura
W 1970 roku, po wygranej w RAC National Sprint Championship, Patsy Burt postanowiła wycofać się wyścigów, uznając, że najlepiej przejść na emeryturę w pełni chwały.

Wycofując się z aktywnej rywalizacji, Burt nie wycofała się całkowicie ze świata sportów motorowych. Dalej prowadziła PMB Garages Ltd., wciąż przygotowując na zawody zwycięskie samochody. W 1983 roku wzięła ślub ze swoim wieloletnim przyjacielem, menadżerem i współpracownikiem Ronem Smithem.

Gdy zmarła 4 października 2001 roku, „The Daily Telegraph” poinformował:

Na swoim 73 okrążeniu, musiała wycofać się z powodu problemów mechanicznych.

W obręczy kierownicy znajduje się dwustrefowa mata sensoryczna, która nieustannie monitoruje, czy dłonie spoczywają na wieńcu. W rezultacie kierowca nie musi już wykonywać żadnych ruchów, aby zasygnalizować systemom wspomagającym, że ma kontrolę nad pojazdem. Zwiększa to łatwość prowadzenia podczas korzystania z funkcji częściowo zautomatyzowanej jazdy, a jednocześnie stanowi kolejny krok w kierunku jazdy autonomicznej. Również panele dotykowe Touch Control, zintegrowane z ramionami kierownicy, korzystają teraz z techniki pojemnościowej – podobnie jak w przypadku smartfonów.

Mata sensoryczna znajduje się bezpośrednio pod skórzanym lub drewnianym wykończeniem kierownicy i ma dwie powierzchnie sensoryczne – po jednej z przodu i z tyłu obręczy. Dotknięcie czujników powoduje zmianę w pojemności, które jednostka sterująca przetwarza na sygnał cyfrowy. Jeśli dłonie nie obejmują całkowicie wieńca, tylko dotykają go z przodu lub z boku, zmierzona zmiana w pojemności jest mniejsza.

Wysokiej jakości materiały dobrano w taki sposób, aby mata sensoryczna działała bez zakłóceń nawet w warunkach dużego nasłonecznienia. Powierzchnie robocze do sterowania zestawem wskaźników i systemem operacyjnym, zintegrowane w ramionach kierownicy, mają wytrzymywać temperaturę ponad 100 stopni Celsjusza. Po raz pierwszy poszczególne panele dotykowe Touch Control są od siebie całkowicie, a zarazem płynnie odseparowane i działają z wykorzystaniem sygnałów cyfrowych. 

Dotknięcia są rejestrowane i oceniane przez czujniki pojemnościowe. Pozwala na to intuicyjną obsługę poprzez przesuwanie opuszków palców i przyciskanie znanych symboli. Lokalizację opuszka palca system wykrywa automatycznie. 

Transakcja w ramach publicznego przetargu dotyczy 130 pickupów Mitsubishi L200, które posłużą funkcjonariuszom Straży Ochrony Kolei na terenie całego kraju. Samochody Mitsubishi są obecne we flocie PKP od 2011 roku – wraz z wymienioną wyżej dostawą Mitsubishi L200, Polskim Kolejom Państwowym służy aż 229 egzemplarzy Mitsubishi L200, ASX i Outlander.

Ostatnia dostawa 130 Mitsubishi L200 dla SOK to wersje Invite oraz Intense, która jest oferowana z najnowszej generacji systemem napędu 4WD z blokadą tylnego mechanizmu różnicowego w standardzie. Spośród konkurencji Mitsubishi L200 wyróżnia także możliwość korzystania z napędu 4×4 Super Select przy dowolnej prędkości jazdy i na dowolnym rodzaju nawierzchni, także na asfalcie. Do napędu Mitsubishi L200 służy turbodiesel o pojemności 2.2-litra, który współpracuje z 6-stopniową skrzynią automatyczną lub 6-biegową ręczną przekładnią.

Mitsubishi L200 dla SOK w wersji Intense przeznaczono do czynności operacyjnych z możliwością przewozu psów I dodatkowo wyposażono je w radiostacje i anteny. Wydania 130 egzemplarzy Mitsubishi L200 dla Polskich Kolei Państwowych rozpoczęły się w maju a zakończą w czerwcu bieżącego roku.

Anteny samochodowe przestały służyć jedynie do odbioru fal radiowych. Stały się narzędziami wspierającymi zaawansowane systemy bezpieczeństwa i łączności. Metalowe konstrukcje w samochodach zmieniają energię elektryczną w fale elektromagnetyczne i na odwrót, spełniając funkcję nadajnika i odbiornika. 

Już samo umożliwienie odbioru stacji AM, FM czy w standardzie DAB wymaga montażu w samochodzie kilku anten. Do tego dochodzą kolejne odbiorniki i nadajniki przesyłające dane 4G, które zapewniają dostęp do asystentów bezpieczeństwa, a także wzmacniają sygnał odbioru w smartfonach pasażerów. Anteny również pomagają przy określaniu położenia samochodu poprzez GPS czy zapewnianiu łączności Bluetooth lub WiFi. Nie wszyscy wiedzą, że urządzenia te sprawdzają się również przy zdalnym ustawianiu temperatury w samochodzie. 

Wyzwaniem dla inżynierów opracowujących nowe modele samochodów jest zapewnienie jak najwyższego komfortu korzystania ze wszystkich funkcji bezprzewodowych. Specjaliści szukają ciągle nowych sposobów łączności nawet w najtrudniejszych warunkach.

16 anten nowego Seata Leona

• 5 anten radiowych: analogowych (AM/FM) i cyfrowych (DAB)
• 1 antena w kształcie płetwy rekina:
• nawigacja i pozycjonowanie (GPS)
• WiFi i Bluetooth
• usługi telefoniczne 4G
• zdalna obsługa ogrzewania
• 3 anteny telefoniczne 4G:
• usługi łączności
• funkcje bezpieczeństwa (połączenia alarmowe)
• wzmocnienie sygnału telefonicznego w urządzeniach pasażerów
• 2 anteny Bluetooth i WiFi:
• łączenie systemu multimedialnego samochodu z urządzeniami podróżujących
• zapewnienie funkcji obsługi bezdotykowej, Full Link i WiFi Hotspot
• 5 anten dostępu do samochodu:
• zdalne otwieranie zamków w drzwiach
• systemy KESSY i Digital Key (odpowiedzialne również za włączenie i wyłączenie zapłonu z pomocą immobilisera)