W celu wytworzenia napięcia przed pokazaniem światu elektrycznego modelu i3, BMW zaprezentowało kilkudziesięciosekundowe video promocyjne. W opinii jego twórców, ten krótki filmik ma za zadanie jeszcze bardziej spotęgować niecierpliwość wszystkich fanów marki oczekujących na premierę.

fot. BMW

BMW i3 to samochód, który ma najlepiej się czuć w ruchu miejskim. Silnik elektryczny, w który będzie wyposażony i3, ma generować ok. 170 KM oraz 250 Nm momentu obrotowego. Poza tym dystans, jaki będzie mógł przejechać samochód, to od 130 – 160 km lub 160 – 225 km (według różnych źródeł) na pojedynczym ładowaniu.

Oczywiście dokładną specyfikację modelu poznamy w dzień premiery, czyli 29 lipca. Teraz musimy nacieszyć się jedynie tym krótkim filmikiem:

SUV z limitowanej − liczącej 150 egzemplarzy − edycji, zaprojektowany z bezpośrednim udziałem trzykrotnego mistrza świata Formuły 1 i oznaczony numerem 001, został dostarczony do domu Vettela w Szwajcarii.

FX Vettel Edition to najmocniejszy model w gamie samochodów Infiniti. Zaprezentowany został na Festiwalu Szybkości w Goodwood w 2012 roku, gdzie Vettel wjechał nim na słynne wzgórze. Projekt zapoczątkował pogłębienie współpracy utytułowanego kierowcy z marką Infiniti w doskonaleniu samochodów szosowych. Zaangażowanie Vettela doprowadziło do mianowania go w kwietniu 2013 roku dyrektorem ds. osiągów marki.

Sebastian Vettel odbiera kluczyki od nowego auta

fot. Infiniti

Odtąd mistrz kierownicy wielokrotnie brał udział w testowych jazdach próbnych i konsultacjach technicznych zespołów projektowych Infiniti na całym świecie. Miał także bezpośredni wkład w doskonalenie układów kierowniczego i hamulcowego w najnowszym sportowym sedanie klasy premium − Infiniti Q50.

Infiniti FX Vettel Edition jest w sprzedaży w Europie Zachodniej, na Środkowym Wschodzie oraz w Rosji.

„Jestem dumny, że mam samochód Infiniti, który pomogłem zaprojektować. Prowadzenie FX Vettel Edition to wielka frajda. Urzeka mnie również jego niepowtarzalność. Jestem pewien, że inni posiadacze Infiniti będą mieć takie same odczucia” − mówi Vettel.

W 1922 roku Henry Ford stanął przed nie lada dylematem. Musiał pogodzić własne przekonania z wymogami realiów, a to okazało się trudne. Ostatecznie zdecydował się na zatrudnienie kobiet w świeżo otwartej fabryce w Phoenix przy montażu i spawaniu części samochodowych, postawił jednak szereg warunków. Po pierwsze, zatrudniał wyłącznie kobiety samotne i wdowy, ponieważ nie wyobrażał sobie mężatki pracującej poza domem. Po drugie zaś wielokrotnie podkreślał, że uważa obecność kobiet w branży motoryzacyjnej za zjawisko przejściowe, ponieważ ich życiowe powołanie jest zgoła inne:

„Prawdziwym zadaniem kobiety jest wyjść za mąż, mieć dom i rodzinę. Wszystkim pracownikom płacę tyle samo, niezależnie od płci. Dzięki temu panie mogą zadbać o siebie, ubrać się atrakcyjnie i zdobyć męża”.

O pionierkach za kierownicą i innych cikawostkach z historii przeczytasz także tu – kliknij.

Henry Ford uważał, że miejsce kobiety jest w domu

fot. Ford

Henry Ford popełnił jednak omyłkę w swojej patriarchalnej ocenie, co stało się jasne już pod koniec lat 20., a w latach 30. w szczególności. Nie dało się już zamykać oczu na to, że pań za kierownicą – zarówno tych jeżdżących dla przyjemności, jak i z koniecznej potrzeby – stale przybywa. Zarysował się pewien trend: kampanie skierowane do kobiet, zatrudnianie żeńskiego personelu w sprzedaży i designie. Niespodziewanie zwiększył się wachlarz kolorystyczny karoserii, pojawiły się też takie elementy, jak ozdobne klamki czy pluszowa tapicerka, a nawet srebrne wazony na kwiaty.

Podczas wojny produkcja nowych aut została wstrzymana, producenci zaangażowali się w przemysł wojenny. Kiedy nadeszły czasy pokoju, powrót do poziomu produkcji i sprzedaży z dawnych lat zajął sporo czasu. Amerykańskie fabryki w 1945 roku wypuściły mniej aut (sprzedano poniżej 70 tysięcy sztuk) niż miało to miejsce w 1909, czyli zanim produkcja stała się masowa. Wtedy to zrodziło się hasło „wykonaj pracę, którą on musiał zostawić” i zatrudnianie kobiet na stanowiskach uznawanych dotąd za wyłącznie męskie.

Helene Rother była zdolnym projektantem

fot. materiały prasowe

Helene Rother urodziła się w 1908 roku we Francji, gdzie pracowała jako projektantka biżuterii i odzieżowych akcesoriów. W 1942 roku uciekła z opanowanej przez nazistów ojczyzny i wraz z siedmioletnią córką, Iną, wyemigrowała do Stanów. Była pierwszą kobietą, która została zatrudniona jako pełnoetatowy projektant, kiedy dołączyła do ekipy zajmującej się projektowaniem wnętrz samochodów w General Motors w 1943. Cztery lata później otworzyła własne studio. Jako jedna z pierwszych zauważyła trend, który upowszechnił się w późnych latach 40. i później w 50., widoczny w reklamach z tamtego okresu: samochody nosiły coraz większe piętno indywidualizmu, stając się odzwierciedleniem osobowości i upodobań właściciela.

Widać wyraźnie wyeksponowaną parasolkę

fot. materiały prasowe

W 1956 roku podczas Chicago Auto Show zaprezentowano samochód opracowany z myślą o żeńskich odbiorcach. Był to czterodrzwiowy Custom Royal La Femme, pokazany na stoisku Dodge’a. Na zdjęciach dokumentujących pokaz widać – oprócz hostess i konferansjera – również otwartą parasolkę. Stanowiła ona jeden z elementów wyposażenia tegoż auta, jako dodatek, w opinii projektantów, niepodważalnie kobiecy.

Przy skwerach pojawią się także tablice z nasionami niezapominajki, które można zasiać w ogródku, na balkonie czy miejskim placu, by wesprzeć kiełkowanie idei Think Blue. Akcja ma inspirować do poznania idei Think Blue i podkreślić związany z nią czynnik zabawy i aktywności.

Niebieskie skwery to pierwszy element akcji promocyjnej Think Blue – globalnej idei Volkswagena, odpowiadającej na pytanie jak harmonijnie łączyć indywidualną mobilność z odpowiedzialnością za środowisko i działaniami proekologicznymi, które akcentują, że troska o naturę jest wspólną sprawą nas wszystkich. Inicjatywy w ramach Think Blue, podejmowane przez koncern VW na całym świecie, mają inspirować i motywować do brania odpowiedzialności za przyszłość środowiska. Podkreślają również, że ekologiczne działania nie wymagają rezygnacji z wygody, a co więcej, mogą dostarczyć sporo radości. W wielu krajach podjęte zostały już inicjatywy promujące działania proekologiczne: Włosi ustawili wielki kosz recyklingowy, Hiszpanie pobiegli w „niebieskim” maratonie, natomiast Australijczycy uczestniczyli w zawodach na przejechanie jak największej liczby kilometrów na jednym litrze paliwa.

Akcja „Think Blue” w Poznaniu

fot. Damian Kramski

Niebieskie skwery z tablicami pojawią się w Poznaniu, Gdańsku i Toruniu. W sadzeniu roślin będą uczestniczyć niebieskie drużyny Volkswagena oraz mieszkańcy miast. Nasiona niezapominajki, umieszczone na tablicach przy klombach, można samodzielnie zasiać w ogródku lub na balkonie, by przypominały o niebieskiej idei Think Blue.

Kolejnym etapem akcji będzie próba odzyskania dla mieszkańców zaniedbanych miejsc, poprzez odtworzenie zieleni lub stworzenie mebla miejskiego wpisującego się w ideę Think Blue i skłaniającego do zachowań ekologicznych, nawiązywania relacji społecznych oraz prowokującego do aktywności. Ostateczna forma mebli oraz lokalizacja w danym mieście wyłonione zostaną przez mieszkańców w głosowaniu na stronie VW na portalu Facebook.

W ramach idei Think Blue Volkswagen organizuje także konkurs, w którym wyłoniony zostanie najoszczędniej jeżdżący kierowca na świecie. W krajach biorących udział w „Think Blue. World Championship 2013” zostaną przeprowadzone lokalne eliminacje. W Polsce rozpoczną się one w połowie lipca, w ciągu kilku tygodni wyłonionych zostanie 20 najlepszych uczestników, którzy zakwalifikują się do krajowego finału. Przed rozpoczęciem rywalizacji, w której wyłoniony zostanie najlepszy proekologiczny kierowca w Polsce, uczestnicy przejdą specjalne szkolenie. Najlepszy z nich będzie reprezentował Polskę podczas światowego finału konkursu we wrześniu. Atrakcyjna, zachęcająca formuła oraz nauka eco jazdy to szczególne walory rywalizacji w „Think Blue. World Championship 2013”.

Sadzenie kwiatów i rewitalizacja przestrzeni miejskiej to początek rozprzestrzeniania idei Think Blue w naszym kraju. Volkswagen zapowiada kolejne inicjatywy zmierzające do promowania postaw proekologicznych i indywidualnego zaangażowania w działania na rzecz środowiska i bardziej „niebieskiego” myślenia.

A kiedy opadają emocje związane z uzyskaniem uprawnienia,  pojawia się to pytanie, które każdy na początku swojej przygody z motocyklem sobie zadał: „Jaki motocykl wybrać jako pierwszy?”
I wtedy niespodziewanie pojawiają się kolejne, które dotyczą pojemności, mocy, typu i innych rzeczy, które są ważne, aby wybrać prawidłowo. Tylko co tak naprawdę znaczy „prawidłowo”?
Szukając odpowiedzi, przeglądacie strony internetowe, fora i nadal czegoś brakuje, to nie wystarcza.
I dlatego wraz z inspiracją odnalezioną na zajęciach narodził się pomysł stworzenia prostej ankiety skierowanej do motocyklistów – dla motocyklistów.
Ankieta stworzona z kilku krótkich i prostych pytań – odpowiedzi na nie, mam nadzieję, pomogą uporządkować myśli krążące wokół wyboru pierwszego motocykla. Wyniki ankiety to zebrane odpowiedzi motocyklistek i motocyklistów w różnym wieku i z różnych zakątków  kraju, którzy postanowili się podzielić swoim doświadczeniem i radami.

Honda CB500 – najlepszy wybór?

fot. materiały prasowe

Pojemność pojemności nierówna

W odpowiedzi na pytanie o pojemność pierwszego motocykla padają najczęściej odpowiedzi kolejno: 125cmm, 250cmm i, co najbardziej zadziwia – pierwszą trójkę zamyka 650cmm. Przyglądając się z bliska uzyskanym odpowiedziom zauważam, że ci, którzy posiadają większe doświadczenie, zaczynali na pojemnościach 125 i 250.

Natomiast pojemność 650 cmm była pierwszą dla tych, którzy jeżdżą od trochę krótszego czasu.
Można się domyślać, że był to przypadek albo kwestia pożądanej mocy, ale o czynnikach wpływających na to będzie mowa w części dalszej. Modele, które wybierane były jako pierwsze, różnorodnie rozciągają się od SHL M11 175cmm czy też MZ ETZ 250cmm aż do Suzuki GSX 750 i Yamahy XJ700S.  Czyli, jak widzimy – przypadki i świadome wybory nie muszą być jednorodne i ściśle określone, wszystko tak naprawdę zależy od właściciela.

Wybory jeżdżą parami
Czym motocykliści kierowali się przy wyborze swojego pierwszego jednośladu? Dla ponad  60% była to marka i cena, a za nimi kolejno widnieje przypadek i koszt eksploatacji.

W następnej kolejności zapytałam, czym tak naprawdę wg nich początkujący motocykliści powinni się kierować przy wyborze pierwszego motocykla. I tu już odpowiedzi były przejrzyste i proste, gdyż bez względu na wiek, płeć czy doświadczenie, ok. 80% motocyklistów postawiło na moc oraz wysokość i wagę. Kolejno zaś pojawiła się cena, koszty eksploatacji i na szarym końcu pozostała marka.
Podsumowując tę część śmiało można stwierdzić, że często przypadek to jedno z wielu imion pierwszego motocykla i chociaż może z czasem wybór okazuje się bardzo trafiony, to jednak widać, że z  biegiem lat, wraz z nabieraniem doświadczenia, to jednak moc wraz z wagą i wysokością powinny być wyznacznikiem dla początkujących podczas drogi  niełatwego wyboru.

Latają i polecają
Wiele się czyta na temat tego, który model nadaje się  „najlepiej’’ jako pierwszy i który jest najbardziej polecany.
Dlatego też wybrałam 6 motocykli, które wciąż gdzieś przewijają się w tych właśnie kategoriach.
Bezkonkurencyjna okazała się Honda CB500, która zgromadziła ponad 70% głosów, zarówno motocyklistek, jak i motocyklistów, co daje widoczny dowód na to, że kobiety nie powinny się bać pojemności 500cmm jako tej pierwszej!
Kolejny ze znaczącą przewagą nad innymi to Suzuki GSF400 Bandit, a zaraz za nim pierwszą trójkę zamyka znana wielu z kursów na prawo jazdy Yamaha YBR 250. Warto wspomnieć, że niewiele mniejszą liczbę głosów zebrała Honda VTR 250. Jak widać, nie sprawdza się zasada, że zaczynać trzeba od najmniejszej pojemności.

A może jednak Suzuki GSF400 Bandit?

fot. materiały prasowe

Uwaga: może uzależniać!

Aby podejść do tematu trochę psychologicznie, a zarazem dowiedzieć się o podejściu do pierwszego motocykla, ale już tym osobistym, zapytałam: „jak w jednym zdaniu podsumować początki w jeździe motocyklem?”
W odpowiedziach pojawia się wiele pięknych słów i zwrotów, które podkreślają, jak ważna w życiu jest właśnie pasja. Miłość do jazdy, połączona z respektem do maszyny i jej mocy, pozwala na przezwyciężenie początkowego strachu i uzyskanie  wolności, której nikt nie zabierze.
Wolność. To właśnie słowo powtarza się najczęściej i nie da się ukryć, że właśnie to uczucie daje radość z jazdy i sprawia, że nawet pomimo trudniejszych początków i czasem niepowodzeń serce rwie się na myśl o kolejnej podróży, o kolejnych przejechanych kilometrach. Pozwolę sobie zacytować wpis anonimowej osoby pod tym pytaniem:

„Pierwsza jazda na motocyklu uświadomiła mi, że to najlepsza rzecz, jaką kiedykolwiek zrobiłam i chcę to robić przez całe życie, motocykl uzależnia bardziej niż narkotyk i daje szczęście  miłośnikom tych maszyn”.

Kiedy siedzę na maszynie, totalny czuję luz…
Pierwszy motocykl. Tak samo jak wiele modeli jest wybieranych, tak i wiele opinii na jego temat. Dla jednych pojemność 250cmm to spełnienie marzeń, dla innych 500cmm jest tym tzw. „minimum” a jeszcze kolejni nie wyobrażają sobie niczego poniżej 650cmm. Mimo że jest to nasz indywidualny wybór, nie bójmy się zapytać kolegów i koleżanek z większym doświadczeniem, którzy z upływem lat w siodle mają nam do opowiedzenia ich perspektywę początków i tego, jakich dziś być może błędów by nie popełnili.

Analizując odpowiedzi widać wyraźnie, że centralizują się one wokół dopasowania pierwszego motocykla do warunków fizycznych, predyspozycji i potrzeb. Ważne, by przy wyborze kierować się rozsądkiem, a nie chwilową modą lub stwierdzeniem  „ktoś ma taki motocykl, więc też taki chcę”. Ważne, aby na pierwszym motocyklu po prostu dobrze się czuć! Bez strachu, kiedy ledwo sięgamy do ziemi, a nasze umiejętności nie pozwalają na swobodną jazdę. To na nim zaczyna się tę wspaniałą przygodę i pasję, która dla wielu staje się stylem życia.

Życzę wam, aby trudność przy wyborze tego pierwszego własnego motocykla zamknęła się do minimum i abyście z dumą po jego zakupie stwierdzili: „to jest to, to mój motocykl!‘’

Kończąc już pragnę z całego serca podziękować wszystkim motocyklistkom i motocyklistom, którzy wypełnili tę ankietę oraz osobom, które wsparły mnie w jej rozprzestrzenianiu. Wasze doświadczenie i rady na pewno w jakimś stopniu pomogą rozwiać niektóre z wątpliwości przy wyborze pierwszego motocykla.

LwG!