Pierwszy polski motocykl obchodzi 80-te urodziny

24 lipca 2009

24-26 lipca 2009r. w Sielinku, koło Opalenicy odbyły się 3. Spotkanie Motocyklowe podczas którego świętuje swoje 80-te urodziny „Lech" - pierwszy produkowany w Polsce motocykl. Poznaj jego historię.

fot. logo organizatorów

Oficjalne rozpoczęcie 3. Spotkania Motocyklowego oraz otwarcie imprezy urodzinowej „Lecha” odbyło się w sobotę, 25 lipca o godzinie 12:00. Śladami pierwszej jazdy testowej motocykla ruszyła parada jednośladów. Organizatorzy zaplanowali wiele atrakcji. Osoby, które przywiozły ze sobą oryginalną część „Lecha” mogły brać udział w imprezie za darmo. Przewidziano konkursy, koncerty i świetną trzydniową zabawę. Więcej informacji na temat 3. Spotkania Motocyklowego i Urodzin „Lecha” można znaleźć na stronach: www.motocykl-lech.pl

Kilka informacji o Jubilacie. 1 stycznia 1929r. w Opalenicy na Wielkopolsce została założona przez Wacława Sawickiego, inż. Władysława Zalewskiego oraz Józefa Braniewicza – Pierwsza Fabryka Motocykli w Polsce „Lech”. Wykonany w Opalenicy „Lech” został wiosną 1929r. wystawiony podczas Państwowej Wystawy Krajowej w Poznaniu. Dwucylindrowy, trzybiegowy motocykl o mocy 5 KM zdobył wówczas srebrny medal imprezy. „Lech” spotkał się z przychylnymi ocenami Wojskowego Instytutu Badań Inżynierii a w opinii współczesnych jakość motocykla nie ustępowała podobnym konstrukcjom zagranicznym. Podczas Wystawy Komunikacji i Turystyki w Poznaniu w połowie 1930r. zaprezentowana tam ulepszona wersja „Lecha” z przebudowaną ramą, zbiornikiem typu siodłowego i hamulcem bębnowym w przednim kole, otrzymała za wysoką jakość wykonania Krajowy List Pochwalny. Motocykl został również dostrzeżony przez ówczesną prasę branżową m.in. w nr 7 Motocyklisty, gdzie wysoko oceniono jego jakość i wytrzymałość. Te walory „Lech” potwierdził startując w licznych imprezach turystycznych i zajmując punktowane miejsca np. w rajdzie na trasie Poznań-Gniezno-Bydgoszcz-Grudziądz-Leszno-Poznań, w rajdzie szosowym „Non stop”: Bydgoszcz-Poznań czy rajdzie dookoła Warszawy. W 1931r. w stolicy, podczas liczącego 45km rajdu „Po ulicach Warszawy”, zorganizowanego przez pismo „Autolot”, odbyła się prezentacja nowego modelu „Lecha”. Motocykl wzbudził spore zainteresowanie publiczności. Na „Lechach” jeździli zawodnicy m.in. Poznańskiej Unii – Ildefons Czerniak czy warszawskiej Legii – Tadeusz Frankowski.

Wydawało się, że Fabryka w Opalenicy ma duże szanse na rozwój i odniesienie sukcesu. Niestety. Ze względu na brak środków finansowych na dalszą produkcje, właściciel – Wacław Sawicki – podjął próbę przekształcenia Fabryki w towarzystwo akcyjne. Dzięki interwencji Ministerstwa Spraw Wojskowych w 1931r. odbyło się spotkanie na którym ustalono kwestie współpracy Państwowych Zakładów Inżynierii i Pierwszej Fabryki Motocykli „Lech” w zakresie produkcji motocykli. Ustalono, że Fabryka „Lech” będzie mogła produkować jednoślady o pojemności do 1000 cm3 (produkcję sprzętów o napędzanych jednostkami powyżej 1000cm3 zarezerwowano dla Sokoła). Przedsięwzięcie miało ruszyć w 1932r. Rozwojowi dalszych planów i wspólnych działań przeszkodził międzynarodowy kryzys ekonomiczny, który dosięgnął także polską gospodarkę. Produkcja ponownie stanęła. W zachowanych w Centralnym Archiwum Wojskowym w Rembertowie wykazach mobilizacyjnych z 1938r. znalazła się wzmianka o trzech sprawnych „Lechach” przeznaczonych na potrzeby armii. Do dziś żaden z nich nie przetrwał, chociaż przez wiele lat spotykano jeżdżące po polskich drogach „Lechy”.

Podstawowe dane techniczno – eksploatacyjne motocykla „Lech”:

Silnik – dwucylindrowy w układzie widlastym, czterosuwowy, dolnozaworowy, napędzał koło tylne za pomocą łańcucha. Średnica cylindra – 64 mm skok tłoka 78 mm, pojemność – 500 cm3 Moc – 5 KM (3.7 kW) Skrzynia biegów – 3 przełożenia, sterowana ręcznie Zapłon – iskrownikowy Rama – rurowa, pojedyncza, dwie belki górne: nad i podzbiornikowa Zawieszenie przednie – widelec trapezowy, resorowany 2 sprężynami płaskimi z amortyzatorem skoku Zawieszenie tylne – sztywne Hamulce mechaniczne – ręczny i nożny na tylne koło (taśmowy i szczękowy) Prędkość maksymalna – około 75 km/h

Źródło: na podstawie artykułu Ryszarda Wosińskiego publ. „Echa Opalenickie”, rok XXIV nr 9 (227)