Najbardziej groźne, gdyż ograniczające widoczność, są grube czapki i kaptury, które należy zdjąć przed rozpoczęciem podróży. Założony na głowę kaptur radykalnie zawęża pole widzenia, utrudnia korzystanie z lusterek i obserwowanie innych uczestników ruchu. Gruba czapka może dodatkowo zsunąć się na oczy i całkowicie uniemożliwić prowadzenie auta.

Nie wolno prowadzić samochodu w rękawiczkach wykonanych z włókien bez odpowiedniej przyczepności, takich jak np. wełna czy bawełna. Należy także unikać rękawiczek
z jednym palcem lub grubych. Mogą one uniemożliwiać prawidłowe trzymanie kierownicy. Najlepsze do prowadzenia samochodu są skórzane rękawiczki z pięcioma palcami. Najlepiej wozić jedną taką parę w schowku na zmianę.

fot. materiały prasowe

Przed wejściem do samochodu należy oczyścić buty ze śniegu i osuszyć, przynajmniej na dywaniku samochodowym. Mokre buty mogą zsunąć się z pedału hamulca. Niebezpieczna jest także gruba czy szeroka podeszwa, gdyż ogranicza odczuwanie nacisku przenoszonego na pedały lub może spowodować naciśnięcie dwóch pedałów jednocześnie. Obuwie nie może również ograniczać ruchów w kostce. Do jazdy nie nadają się wysokie sztywne kozaki czy buty trekkingowe.  

Kurtka nie może ograniczać ruchów kierowcy. Gdy temperatury spadną znacznie poniżej zera i grube skafandry staną się niezbędne, należy zatrzymać samochód w bezpiecznym miejscu po ogrzaniu wnętrza i zdjąć krępującą ruchy odzież.

Źródło: Szkoła Jazdy Renault

Oszacowano, że zdolność do prowadzenia auta w takim stanie pogarsza się o około 50%. Szybkość reakcji osoby z symptomami poważnego przeziębienia jest gorsza niż u kogoś, kto wypił cztery duże whisky.

Badania wykazały, że kierowcy z ciężkim przeziębieniem częściej nagle hamują i mają problemy z płynnym pokonywaniem zakrętów – wszystko to na skutek znacznie obniżonej orientacji w otaczającym ruchu drogowym.

fot. materiały prasowe

Co piąty kierowca przyznaje się do prowadzenia samochodu w czasie, gdy miał grypę lub był ciężko przeziębiony. Jeśli kichniemy, jadąc na autostradzie z prędkością ponad 100 km/h, możemy przejechać z zamkniętymi oczami ponad 60 m. Prowadzącego pojazd rozpraszają dodatkowo katar, ból głowy czy podrażnienia oczu. Sięganie po chusteczkę czy przecieranie oczu to kolejne sytuacje, gdy przeziębiona osoba przestaje obserwować drogę i naraża w ten sposób siebie i innych uczestników ruchu.

Osoba przeziębiona szybciej odczuwa zmęczenie, co ma szczególne znaczenie przy dalszych podróżach. Kierowcy, którzy biorą leki, aby pozbyć się uciążliwych symptomów choroby, muszą pamiętać o sprawdzeniu ulotki informacyjnej. Niektóre leki mogą osłabiać zdolności motoryczne.    

Źródło: Szkoła Jazdy Renault

Katarina podróżuje na motocyklu już od 16 roku życia. Cel, jaki postawiła sobie teraz jest imponujący. Czeszka planuje podróżować przez dwa lata i jeden miesiąc. Warto zauważyć, że kobieta zabiera ze sobą jedynie dwa kufry: jeden z podstawowymi narzędziami do naprawienia ewentualnych usterek powstałych w wyniku trudów podróży; druga kufer zaś zawierać będzie najpotrzebniejsze rzeczy osobiste, jak ubrania, czy środki czystości. Jednakże, Katarina jest świetnie przygotowana do drogi ku swojemu celowi – kobieta doskonale potrafi poradzić sobie z naprawami: wymiana oleju, opon, czyszczenie filtrów powietrza i inne nie stanowią dla niej problemu.

fot. Katarina Vrabelova

Katarina swą podróż rozpocznie w Czechach i przejedzie wszystkie kontynenty na motocyklu BMW GS 650 z 2012 roku. Kobieta twierdzi, że woli podróżować sama i ma w tym duże doświadczenie – podczas swoich wypraw przejeżdżała od 300 do 1000 kilometrów dziennie.

Vrabelova ma już na swoim koncie 9-miesięczne eksplorowanie Azji, roczny pobyt w Afryce i wiele wycieczek przez Europę. Ta, na którą wyruszy niebawem będzie jej najdłuższą.

fot. Katarina Vrabelova

Katarinie życzymy wszystkiego najlepszego!

fot. materiały prasowe

Zgodnie z tradycją, sezon 2012 zainauguruje runda na torze Phillip Island w Australii. Organizatorzy nie oszczędzili fanom wielu niespodzianek. Do kalendarza rund dołączyły nowe lokalizacje. Są nimi: Buddh International Circuit w Indiach, Jerez w Hiszpanii i co najbardziej możemy zauważyć – tor Laguna Seca w Stanach Zjednoczonych.

Zawodników WSBK nie zobaczymy w przyszłym sezonie już na torze Misano (San Marino), Brno (Czechy) oraz Miller Motorsports Park (Utah, USA).

Runda 1 – Phillip Island, Australia, 24 lutego

Runda 2 – Buddh International Circuit, Indie, 10 marca

Runda 3 – Motorland Aragon, Hiszpania, 7 kwietnia

Runda 4 – Assen, Holandia, 28 kwietnia

Runda 5 – Monza, Włochy, 12 maja

Runda 6 – Donington Park, Stany Zjednoczone, 26 maja

Runda 7- Portimao, Portugalia, 7 czerwca

Runda 8 – miejsce jak dotąd nieznane oficjalnie, 23 czerwca

Runda 9 – Imola, Włochy, 20 czerwca

Runda 10 – Moscow Raceway, Rosja, 21 lipca

Runda 11 – Silverstone, Stany Zjednoczone, 4 sierpnia

Runda 12 – Nurburgring, Niemcy, 1 września

Runda 13 – Laguna Seca, Stany Zjednoczone, 29 września

Runda 14 – Magny-Cours, Francja, 6 października

Runda 15 – Jerez, Hiszpania, 20 października.

Urodziła się w Niemczech w 1930 roku. Jako nastolatka uczyła niemieckiego dzieci amerykańskich żołnierzy stacjonujących w bazie wojsk lotniczych. W latach 50. brała udział w wyścigach endurance i torowych, brylowała na torach  Hockenheimring i Nürburgring, jednak z uwagi na płeć nie została dopuszczona do dalszej rywalizacji i nie zdołała sięgnąć po żadne wyróżnienia sportowe.

fot. thevintagent.blogspot.com

Niemniej nie zaprzestała wyczynowej jazdy, co widać na zdjęciach. Zawsze znalazła pretekst, żeby wmieszać się w tłum zawodników na torze. Sama też przykuwała do siebie uwagę – wysoka (180 cm wzrostu), smukła, atrakcyjna, świetnie czuła się przed obiektywem i lubiła być w centrum zainteresowania. Świetnie posługiwała się kilkoma językami, a że miała również lekkie pióro, z czasem nawiązała współpracę z kilkoma magazynami, dla których regularnie pisała artykuły: angielskiego „Cycle World”, niemieckiego „Das Motorrad”, francuskiego „Moto Revue” i innych. W październiku 1962 roku napisała obszerny reportaż o kobietach-kierowcach wyścigowych z ZSRR!

fot. thevintagent.blogspot.com

W 1958 roku, wraz z dziewięcioma innymi kobietami, została współzałożycielką europejskiego oddziału Women’s International Motorcycle Association (WIMA). Była również pierwszą kobietą, która jeździła na motocyklu w jednoczęściowym skórzanym uniformie, zaprojektowanym specjalnie dla niej (i z jej udziałem) przez niemieckiego producenta Harro. Był to pierwszy krok poczyniony w kierunku motocyklowych ubiorów przeznaczonych specjalnie dla kobiet.

fot. thevintagent.blogspot.com

Anke-Eve przez wiele lat pozostawała wierna marce BMW, była nawet jej oficjalną twarzą, do czasu, aż zdecydowała się zakupić, na początku lat 70., model MV Agusta. Przez lata stale go usprawniała i rozszerzała wyposażenie wedle własnego pomysłu – włoski producent czerpał zresztą inspirację z tego przy projektowaniu kolejnych modeli.

Niezależnie od rodzaju akurat użytkowanego motocykla, nigdy nie wahała się sprawdzać nawet w najbardziej ekstremalnych warunkach – na śniegu, lodzie, podczas zimowych rajdów.

fot. thevintagent.blogspot.com

Była bliską przyjaciółką pisarza André Pieyre’a de Mandiargues’a i to na jej wzór stworzył postać Rebeki w książce „La Motocyclette”. Książka została potem przeniesiona na duży ekran, w filmie „Dziewczyna na motocyklu” w rolę Rebeki wcieliła się Marianne Faithful.

fot. thevintagent.blogspot.com

Iskra pasji zgasła w Anke-Eve po śmierci jej najbliższej przyjaciółki w wypadku. Nigdy już nie wsiadła na motocykl. Nie byłaby jednak sobą, gdyby postanowiła wieść nudne, zwyczajne życie. Zamiast tego wybrała się na samotną wyprawę z plecakiem po Azji, m.in. przemierzając Birmę, Kambodżę i Wietnam zaledwie kilka lat po zakończeniu działań wojennych.

Ciekawe, co się z nią dzisiaj dzieje?