Poradnik: jak jeździć na motocyklu i zachować kobiecość
Bycie kobietą bywa skomplikowane, a bycie kobietą i w dodatku motocyklistką, wymaga czasem zdolności niemalże ekwilibrystycznych. Wydaje się, że mężczyznom pod względem godzenia pasji motocyklowej np. z kwestiami zawodowymi czy rodzinnymi jest dużo łatwiej...
fot. P. Sołtysik
Mężczyźni zwykle nie malują się, nie noszą długich paznokci, biżuterii, spódnic czy pasujących do nich szpilek. No i te włosy. Ich nie wymagają aż tylu zabiegów by prezentowały się w miarę „normalnie” po zdjęciu kasku. Przynajmniej odpada im kilka typowo kobiecych zagadnień i dylematów. Bo jakże np. rozwiązać kwestię ładnego wyglądania – nie tylko w trakcie jazdy na motocyklu – ale też przed i po niej?
No i w końcu, mężczyznom posiadanie czy spodziewanie się dziecka, nie wywraca „sezonu” do góry nogami.
Codziennie jeździć do pracy na motocyklu i wozić ciuchy do przebrania się? Zorganizować sobie w firmie szafę z dyżurnym kompletem lub dwoma? Okupować „pracową łazienkę przez pół godziny” celem przypudrowania nosa i zrobienia makijażu? Czy zakładać balaklawę (rodzaj kominiarki) i wyjeżdżać z domu w gotowym make-up’ie? Nie byłoby pewnie takich dylematów gdyby się pracowało w serwisie motocykli, jeśli jednak praca wymaga pełnienia pewnych funkcji reprezentacyjnych, zapędy motocyklowe często zostają odwieszone na kołek.
Jeżeli motocykl stanowi integralną część życia codziennego, jak mycie zębów i czysta bielizna, to sprawa wydaje się oczywista. Wszędzie, zawsze i wyłącznie na dwóch kołach. Jeśli traktowany jest natomiast jako pasja i hobby, częściej dochodzi do kompromisu. Jak radzą sobie motonitki? Wygrywa logistyka i praktycyzm.
Jeżdżące dziewczyny z forum motocyklowego Motocykl i Dziewczyna radzą:
jeśli praca tego wymaga, przygotuj komplet (dwa) na zmianę, trzymaj w firmowej szafie i wpadaj do pracy nieco wcześniej – nie tylko dzięki ominięciu na motocyklu korków – ale po to, by zdążyć się przebrać;
można wozić w kufrze lub plecaku te części garderoby, które nie zajmują dużo miejsca (lekkie obuwie, biżuteria etc.) lub są odporne na gniecenie (dżinsy, spódnica z niegniotącego się materiału etc.);
w wersji bardziej ekstremalnej: spódnicę można schować pod spodniami przeciwdeszczowymi, a górną część garderoby pod kurtką motocyklową, uprasowanie na tym często jednak traci, ale to wersja dla tych, którym szkoda poświęcać czas zaoszczędzony na motocyklu dla biurowych przebieranek;
używaj balaklawy (kominiarki): jeśli się malujesz nie ubrudzisz kasku kosmetykami, w pracy wystarczy tylko lekko poprawić makijaż ust, zwykle też fryzura nie będzie wymagała większej interwencji;
stosuj kosmetyki do włosów np. w spraju zawierające jedwab: włosy nie będą się elektryzowały;
jeśli masz grzywkę, lepiej jednak ją zapuść – na efekt grzywki spod kasku nie ma mocnych;
długie paznokcie: jeśli bez tipsów nie możesz żyć, zmień rękawiczki na takie pod które się zmieszczą, lub jeździj w bezpalcowych;
więcej luzu i przejmowania się tym, co ludzie pomyślą i jak się wygląda.
Kto powiedział, że jeżdżenie na motocyklu nie jest kobiece?
Zabierz koleżanki, męża, dzieci lub chłopaka i wybierz się na unikalną wystawę Ewolucja Klasy E, która będzie przez najbliższy miesiąc atrakcją dla odwiedzających salon Mercedes-Benz Warszawa. 16 kwietnia 2009 roku pod jednym dachem zaparkowały samochody, które obrazują zmiany, jakie przez 56 lat przechodziła sztandarowa limuzyna ze Stuttgartu.
fot. Mercedes
Na otwarcie wystawy najnowszym modelem Klasy E W 212 przyjechali Agnieszka Radwańska i Mateusz Kusznierewicz. Na wernisażu pojawił się także m.in. Mateusz Damięcki, który od lat jeździ coupe Klasy E, model W 123.
Ogólnodostępna wystawa „Ewolucja Klasy E” potrwa do 16 maja. Można ją oglądać w salonie Mercedes-Benz Warszawa przy ulicy Gottlieba Daimlera 1 do 16 maja. Wszystkie zebrane historyczne Klasy E są zarejestrowane w Polsce. Wstęp wolny.
Ewolucja Klasy E W salonie Mercedes-Benz Warszawa udało się skompletować całą historię tego modelu. Osiem generacji ciekawych nowinek technicznych i przemyślanej stylistyki czynią ponad 60-letnią historię Mercedesa klasy E wartą uwagi. W żadnym innym modelu stuttgarcka marka nie zaoferowała tak różnorodnych typów nadwozia – limuzyny, kombi, coupe, kabrioletu i wariantów specjalnych, jak przedłużone limuzyny i samochody opancerzone. Od 1947 roku, kiedy Mercedes 170V zapoczątkował bezpośrednią linię przodków Klasy E, na rynek trafiło łącznie prawie 11 milionów pojazdów z tej serii.
fot. Mercedes
Następcą Mercedesa 170V był w 1953 roku Mercedes 180 z samonośnym nadwoziem, kształtem przypominającym ponton. Popularny w Polsce „Kubuś” był wyznacznikiem kieruneku rozwoju technicznego marki z gwiazdą. W roku 1961 pojawiły się czterocylindrowe wersje serii „Skrzydlaków”, a siedem lat później sensacją stał się kolejny model, tzw. przez osiem – „8”, którego sprzedano ponad milion egzemplarzy. Jego sukces przypieczętował oferowany od 1976 roku następca W123, z jeszcze większą liczbą wariantów nadwozia i debiutującym modelem kombi. Szeroką ofertę, składającą się z limuzyny, kombi, coupe, kabrioletu i wersji długiej, prezentowała w latach 1984 – 1995 pierwsza Klasa E serii W124. Przód z czterema reflektorami był znakiem rozpoznawczym serii debiutującej w roku 1995. W roku 2002 na rynku pojawiła się ósma generacja klasy E.
Poniżej opisy przygotowane przez właścicieli aut.
fot. Mercedes
Mercedes-Benz 180 D (W 120) Ponton Model W 120 produkowany był w latach 1953-1959. W tym okresie powstało 114 046 egz. tego modelu. Prezentowane auto pochodzi z 1955 roku, pochodzi z Krakowa, gdzie był użytkowany od lat 50. Kilka lat temu został gruntownie odrestaurowany przez poprzedniego właściciela p. Roszkiewicza, od którego auto odkupił obecny właściciel – Roman Dębecki. Auto uczestniczyło w kilkunastu zlotach i rajdach zabytkowych samochodów.
Wyposażony jest w 4-cylindrowy silnik Diesla o pojemności 1767 cm3 i mocy 43 KM przy 3500 obr./min. Stopień sprężania 1:19. Typ silnika OM 636 VII. Prędkość maksymalna 126 km/h. Przyspieszenie 0-100 km/h – 27,5 sekundy. Zużycie paliwa 8 l/100 km Rozstaw osi 2650 mm Rozstaw kół: przód 1430 mm, tył 1475 Wymiary: długość 4485 mm, szerokość 1740 mm, wysokość 1560 mm Opony 6.40×13 Masa 1220 kg, Dopuszczalna masa całkowita 1650 kg.
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W 110 Skrzydlak Prezentowany model pochodzi z 1967 roku. Jest to wersja amerykańska, zakupiona w Pensylwanii. W 1996 został sprzedany do firmy Sobiesław Zasada Centrum SA – Gdańsk, gdzie służył jako reklama w salonie. W 1998 roku przekazano do Centrum Service Sp. z o.o. w Warszawie, gdzie 9.09.1998 stałem się jego posiadaczem. Pojemność – 1988 cm³ Stop. sprężania – 9 : 1 Moc / obroty – 105 / 5400 Zużycie paliwa – 9 – 14 l/100 km. Prędkość max – 100 mil/h
Mercedes-Benz 200 D (W 115) Model W 115 produkowany był w latach 1968-1976. W tym okresie powstało 1 800 000 egz. tego modelu. Prezentowane auto pochodzi z 1971 roku; większą część swojego życia przejeździł na Śląsku. W 2006 roku został kupiony przez obecnego właściciela. Celem tego zakupu była chęć uczestnictwa w zlotach i rajdach zabytkowych samochodów.
Wyposażone jest w 4-cylindrowy silnik Diesla o pojemności 1988 cm3 i mocy 55 KM przy 4200 obr./min. Moment 113 Nm przy 2400obr./min. Stopień sprężania 1:21. Typ silnika OM 615 Prędkość maksymalna 130 km/h Przyspieszenie 0-100 km/h – 31,0 sekundy Zużycie paliwa 7-8 l/100 km Masa 1360 kg Dopuszczalna masa całkowita 1880 kg
Mercedes-Benz W 123 Samochód odkupiliśmy w 2004 roku od przemiłego, starszego Pana z okolic Płońska. Podczas renowacji postanowiliśmy zmienić kolor. Wybraliśmy perłowy błękit. Nieoryginalny, ale nie mogliśmy oprzeć się jego wyjątkowości. Nasza Błękitna Beczka prezentuje się w takim wcieleniu bardzo efektownie. Rok później dołożyliśmy przedni spoiler AMG oraz oryginalne aluminiowe felgi zastąpiliśmy 16-calowymi felgami od modelu W211 Elegance.
Rok produkcji – 1980 Silnik – 4 cylindry, benzyna, 1998 cm, 80 KW Skrzynia biegów – 4 biegowa, mechaniczna
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W124 500E Mercedes-Benz W124 500E stał się obiektem marzeń, odkąd tylko dowiedziałem się o jego istnieniu. Mimo, że uważam linię modeli SEC W126 za ikonę stylu aut lat 80. i 90., to nietuzinkowość W124 500E przekonała mnie do jego zakupu. A nie było to łatwe. Auta szukałem przez cztery lata. Obejrzałem niemal wszystkie oferowane auta w Polsce. Niestety, z racji dużej mocy i prędkości rozwijanych przez to auta były to w przerażającej większości auta powypadkowe lub co najwyżej niefachowo serwisowane. Po swój egzemplarz pojechałem do Szwajcarii. Po obejrzeniu kilku udało się w końcu trafić na Panią Jagodę (jej ciemnogranatowe spowodowało, że ten przydomek przywarł do niej niemal natychmiast po pierwszych oględzinach). Kiedy weźmiemy pod uwagę znane osobistości użytkujące model 500E, nie trzeba dziwić się, dlaczego auto to można pokochać. Właścicielami modelu 500E byli m.in. Michael Schumacher i Nicky Lauda. Wyprodukowano, a raczej złożono w latach 1990 – 1994 10 359 sztuk Sławni właściciele E500E: Rowan Atkinson (aktor Jaś Fasola); Lee Majors (aktor); Arnold Schwarzenegger (aktor); BJ Armstrong (NBA); Shaq (NBA); Vin Baker (NBA); Klaus Ludwig (kierowca wyścigowy); Walter Rohrl (kierowca wyścigowy); Franz Beckenbauer (piłkarz); Karl Heinz Ruminegger (pilkarz); Jerry Seinfeld (aktor); Ted Kennedy (polityk); Alois Ruf (właściciel firmy tuningowej Porsche ); Danny Sullivan (kierowca wyścigowy); Bobby Rahal (kierowca wyścigowy); Roger Penske (kierowca wyścigowy); Jay Leno (komik); Sultan of Brunei; Keith Richards (z Rolling Stones); Michael Schumacher (kierowca wyścigowy); Walter. (manager Schumachera); Kenny Lofton; Terry Pendlton; Jeff Blauser
Typy nadwozia: sedan Silniki Mercedesa V8 32v (M119) 1991-1992 5.0-32v – 326 KM 1993-1995 5.0-32v – 320 KM
Historia Kiedyś auto opuszczające fabryki Mercedesa musiało być solidne, niezawodne i bezpiecznie, a w tym przypadku jeszcze „szybkie” przy współpracy z firmą Porsche. Mercedes 500E bazował na popularnym i bardzo udanym nadwoziu W124 – Mercedesa klasy średniej. Wzorowano się na modelu 300E z silnikiem 6-cylindrowym o mocy 180KM. Przy projekcie pracowali inżynierowie z firmy Porsche. Całe auto, zarówno nadwozie jak i silnik, montowano w zakładach Porsche później odsyłano z powrotem do lakierni Mercedesa, aby „super-taksówka” nabrała barw. Do napędu użyto mocnego i bardzo spokojnie pracującego silnika Mercedesa V8 o pojemności 5.0l i mocy ponad 320KM z modelu 500SL – R129. Pojazd oferowany był tylko ze 4-biegową skrzynią automatyczną również z modelu 500SL. Z resztą później montowano ten silnik również w dużych i ciężkich pojazdach klasy S W140. Układ zasilania z układu K-Jetronic zastąpiono na nowocześniejszy Bosch Motronic. Moment obrotowy silnika różnił się od normalnej wersji silnika V8 5.0l. Wynosił 480Nm przy 3900 obr/min, gdy w seryjnym modelu 500SL miał on moc 326KM i 450Nm przy 3900 obr/min. W zawieszeniu zastosowano zaawansowany układ wielowahaczowy i dodano zawieszenie samopoziomujące (NIVO) z tyłu regulujące twardość resorowania i jego wysokość. Podobnie jak w modelach T (kombi). Zrezygnowano z opon o niskim profilu poprawiających trakcję lecz zmniejszających komfort jazdy. W 500E postawiono komfort jazdy, z którego znany był każdy Mercedes. Zastosowane opony pochodziły z firmy Michelin. Model 500E charakteryzował się bardzo dobrym komfortem jazdy, wspaniałą elastycznością dzięki sporemu momentowi obrotowemu. Był on swego czasu nazywany także „Królem Autobahnu”. Dziś model 500E uważany jest za jednego z najlepszych Mercedesów jakie opuściły bramy fabryk Mercedesa. Odznacza się on fenomenalnym wykończeniem, pełnym wyposażeniem i niską awaryjnością.
Lata produkcji: 1991 – 1993 (E-klasa / 1993-1995) Ilość wyprodukowanych egzemplarzy ogółem (500E/E500): 10 479 Zbiornik paliwa: 90 litrów (W124 standardowo 70 litrów) Zużycie paliwa: 10 – 23 l/100km Średnie zużycie paliwa: 13,5 L/100km Prędkość maksymalna: 250 km/h (ograniczona) / (263km/h) Moc maksymalna: 240kW / 326 KM przy 6000 obr / min. Maksymalny moment: 480 Nm przy 3900 obr / min. 0-100 km/h: 6,0 s
Dane Techniczne Mercedes 500E Silnik: V8 ( 8-Cylindrowy w układzie V) Pojemność skok.: 4973 cm³ Średnica cylindra x skok tłoka (mm): 93 x 70,4 mm Moc kW (KM): 240 kW (326 KM) przy 5600 1/min Max. moment obrotowy: 480 Nm przy 3900 1/min Przełożenia / skrzynia biegów: 4-biegowa automatyczna, napęd klasyczny Układ hamulcowy: Stalowe tarcze, ABS, ASR Masa własna: 1700 kg (1710 kg wersja E500)
Mercedes-Benz W 210 55 AMG Model popularnie nazywany okularnikiem. W210 pojawił się na rynku w roku 1995 i był następcą Mercedesa W124. Kilkanaście miesięcy po wydaniu limuzyny w wersji sedan dołączyła do niej 7-siedzeniowa wersja kombi. Model był produkowany w trzech wersjach podstawowej „Classic”, wykończonej stylowo „Elegance” oraz dynamicznej Avangarde, z niższym zawieszeniem. Występowała również wersja Sportline z jeszcze wyraźniejszymi akcentami sportowymi. Model E 55 AMG to topowa wersja modelu W 210.
Rok produkcji 2000 Przebieg 135 000 km Kolor czarny Typ sedan limuzyna Skrzynia biegów automat Moc 356 km Prędkość maksymalna 307 km/h Pojemność 5439 cm³
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W 211 Prezentowany samochód jest pożyczony z działu samochodów używanych. Jest to modeli E220 CDI. Rok produkcji to 2007. Nazywany jest Gołąbkiem, przez swój wyjątkowy kolor.
Mercedes-Benz W 212 Prezentowany model to E 250 CDI z napędem BlueEFFICIENCY. Wśród 20 nowoczesnych rozwiązań znajdziemy m.in. te podnoszące bezpieczeństwo jazdy, np. standardowe systemy Attention Assist (asystent zachowania czujności), Adaptive Main Beam Assist (adaptacyjny asystent świateł drogowych) czy automatyczne hamowanie awaryjne, aktywowane w przypadku drastycznego zagrożenia kolizją. Opcjonalne zawieszenie pneumatyczne współpracuje teraz z elektronicznym systemem tłumienia wstrząsów. W nowej Klasie E za obniżenie zużycia paliwa odpowiadają także pakiety BlueEFFICIENCY; chodziło o optymalizację podzespołów i części, by zredukować spalanie przy jednoczesnym obniżeniu masy, polepszeniu aerodynamiki, wydajniejszego funkcjonowania mechaniki i efektywnego zarządzania energią.
Klasa E Coupe Obok tradycyjnych wyróżników takich jak brak słupka środkowego i całkowicie chowane szyby boczne, nowe coupé może pochwalić się szczególną interpretacją usportowionej stylistyki. Model ten odznacza się korzystnym współczynnikiem oporu powietrza (Cd= 0,24). W ofercie znalazły się czterocylindrowe jednostki napędowe, spalające do 17% mniej paliwa, a przy tym zapewniające znaczący przyrost mocy i momentu obrotowego. Nowa Klasa E Coupé jest standardowo wyposażona w zawieszenie typu AGILITY CONTROL, zdolne automatycznie dostrajać się do bieżącej sytuacji na drodze.
Zabierz koleżanki, męża, dzieci lub chłopaka i wybierz się na unikalną wystawę Ewolucja Klasy E, która będzie przez najbliższy miesiąc atrakcją dla odwiedzających salon Mercedes-Benz Warszawa. 16 kwietnia 2009 roku pod jednym dachem zaparkowały samochody, które obrazują zmiany, jakie przez 56 lat przechodziła sztandarowa limuzyna ze Stuttgartu.
fot. Mercedes
Na otwarcie wystawy najnowszym modelem Klasy E W 212 przyjechali Agnieszka Radwańska i Mateusz Kusznierewicz. Na wernisażu pojawił się także m.in. Mateusz Damięcki, który od lat jeździ coupe Klasy E, model W 123.
Ogólnodostępna wystawa „Ewolucja Klasy E” potrwa do 16 maja. Można ją oglądać w salonie Mercedes-Benz Warszawa przy ulicy Gottlieba Daimlera 1 do 16 maja. Wszystkie zebrane historyczne Klasy E są zarejestrowane w Polsce. Wstęp wolny.
Ewolucja Klasy E W salonie Mercedes-Benz Warszawa udało się skompletować całą historię tego modelu. Osiem generacji ciekawych nowinek technicznych i przemyślanej stylistyki czynią ponad 60-letnią historię Mercedesa klasy E wartą uwagi. W żadnym innym modelu stuttgarcka marka nie zaoferowała tak różnorodnych typów nadwozia – limuzyny, kombi, coupe, kabrioletu i wariantów specjalnych, jak przedłużone limuzyny i samochody opancerzone. Od 1947 roku, kiedy Mercedes 170V zapoczątkował bezpośrednią linię przodków Klasy E, na rynek trafiło łącznie prawie 11 milionów pojazdów z tej serii.
fot. Mercedes
Następcą Mercedesa 170V był w 1953 roku Mercedes 180 z samonośnym nadwoziem, kształtem przypominającym ponton. Popularny w Polsce „Kubuś” był wyznacznikiem kieruneku rozwoju technicznego marki z gwiazdą. W roku 1961 pojawiły się czterocylindrowe wersje serii „Skrzydlaków”, a siedem lat później sensacją stał się kolejny model, tzw. przez osiem – „8”, którego sprzedano ponad milion egzemplarzy. Jego sukces przypieczętował oferowany od 1976 roku następca W123, z jeszcze większą liczbą wariantów nadwozia i debiutującym modelem kombi. Szeroką ofertę, składającą się z limuzyny, kombi, coupe, kabrioletu i wersji długiej, prezentowała w latach 1984 – 1995 pierwsza Klasa E serii W124. Przód z czterema reflektorami był znakiem rozpoznawczym serii debiutującej w roku 1995. W roku 2002 na rynku pojawiła się ósma generacja klasy E.
Poniżej opisy przygotowane przez właścicieli aut.
fot. Mercedes
Mercedes-Benz 180 D (W 120) Ponton Model W 120 produkowany był w latach 1953-1959. W tym okresie powstało 114 046 egz. tego modelu. Prezentowane auto pochodzi z 1955 roku, pochodzi z Krakowa, gdzie był użytkowany od lat 50. Kilka lat temu został gruntownie odrestaurowany przez poprzedniego właściciela p. Roszkiewicza, od którego auto odkupił obecny właściciel – Roman Dębecki. Auto uczestniczyło w kilkunastu zlotach i rajdach zabytkowych samochodów.
Wyposażony jest w 4-cylindrowy silnik Diesla o pojemności 1767 cm3 i mocy 43 KM przy 3500 obr./min. Stopień sprężania 1:19. Typ silnika OM 636 VII. Prędkość maksymalna 126 km/h. Przyspieszenie 0-100 km/h – 27,5 sekundy. Zużycie paliwa 8 l/100 km Rozstaw osi 2650 mm Rozstaw kół: przód 1430 mm, tył 1475 Wymiary: długość 4485 mm, szerokość 1740 mm, wysokość 1560 mm Opony 6.40×13 Masa 1220 kg, Dopuszczalna masa całkowita 1650 kg.
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W 110 Skrzydlak Prezentowany model pochodzi z 1967 roku. Jest to wersja amerykańska, zakupiona w Pensylwanii. W 1996 został sprzedany do firmy Sobiesław Zasada Centrum SA – Gdańsk, gdzie służył jako reklama w salonie. W 1998 roku przekazano do Centrum Service Sp. z o.o. w Warszawie, gdzie 9.09.1998 stałem się jego posiadaczem. Pojemność – 1988 cm³ Stop. sprężania – 9 : 1 Moc / obroty – 105 / 5400 Zużycie paliwa – 9 – 14 l/100 km. Prędkość max – 100 mil/h
Mercedes-Benz 200 D (W 115) Model W 115 produkowany był w latach 1968-1976. W tym okresie powstało 1 800 000 egz. tego modelu. Prezentowane auto pochodzi z 1971 roku; większą część swojego życia przejeździł na Śląsku. W 2006 roku został kupiony przez obecnego właściciela. Celem tego zakupu była chęć uczestnictwa w zlotach i rajdach zabytkowych samochodów.
Wyposażone jest w 4-cylindrowy silnik Diesla o pojemności 1988 cm3 i mocy 55 KM przy 4200 obr./min. Moment 113 Nm przy 2400obr./min. Stopień sprężania 1:21. Typ silnika OM 615 Prędkość maksymalna 130 km/h Przyspieszenie 0-100 km/h – 31,0 sekundy Zużycie paliwa 7-8 l/100 km Masa 1360 kg Dopuszczalna masa całkowita 1880 kg
Mercedes-Benz W 123 Samochód odkupiliśmy w 2004 roku od przemiłego, starszego Pana z okolic Płońska. Podczas renowacji postanowiliśmy zmienić kolor. Wybraliśmy perłowy błękit. Nieoryginalny, ale nie mogliśmy oprzeć się jego wyjątkowości. Nasza Błękitna Beczka prezentuje się w takim wcieleniu bardzo efektownie. Rok później dołożyliśmy przedni spoiler AMG oraz oryginalne aluminiowe felgi zastąpiliśmy 16-calowymi felgami od modelu W211 Elegance.
Rok produkcji – 1980 Silnik – 4 cylindry, benzyna, 1998 cm, 80 KW Skrzynia biegów – 4 biegowa, mechaniczna
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W124 500E Mercedes-Benz W124 500E stał się obiektem marzeń, odkąd tylko dowiedziałem się o jego istnieniu. Mimo, że uważam linię modeli SEC W126 za ikonę stylu aut lat 80. i 90., to nietuzinkowość W124 500E przekonała mnie do jego zakupu. A nie było to łatwe. Auta szukałem przez cztery lata. Obejrzałem niemal wszystkie oferowane auta w Polsce. Niestety, z racji dużej mocy i prędkości rozwijanych przez to auta były to w przerażającej większości auta powypadkowe lub co najwyżej niefachowo serwisowane. Po swój egzemplarz pojechałem do Szwajcarii. Po obejrzeniu kilku udało się w końcu trafić na Panią Jagodę (jej ciemnogranatowe spowodowało, że ten przydomek przywarł do niej niemal natychmiast po pierwszych oględzinach). Kiedy weźmiemy pod uwagę znane osobistości użytkujące model 500E, nie trzeba dziwić się, dlaczego auto to można pokochać. Właścicielami modelu 500E byli m.in. Michael Schumacher i Nicky Lauda. Wyprodukowano, a raczej złożono w latach 1990 – 1994 10 359 sztuk Sławni właściciele E500E: Rowan Atkinson (aktor Jaś Fasola); Lee Majors (aktor); Arnold Schwarzenegger (aktor); BJ Armstrong (NBA); Shaq (NBA); Vin Baker (NBA); Klaus Ludwig (kierowca wyścigowy); Walter Rohrl (kierowca wyścigowy); Franz Beckenbauer (piłkarz); Karl Heinz Ruminegger (pilkarz); Jerry Seinfeld (aktor); Ted Kennedy (polityk); Alois Ruf (właściciel firmy tuningowej Porsche ); Danny Sullivan (kierowca wyścigowy); Bobby Rahal (kierowca wyścigowy); Roger Penske (kierowca wyścigowy); Jay Leno (komik); Sultan of Brunei; Keith Richards (z Rolling Stones); Michael Schumacher (kierowca wyścigowy); Walter. (manager Schumachera); Kenny Lofton; Terry Pendlton; Jeff Blauser
Typy nadwozia: sedan Silniki Mercedesa V8 32v (M119) 1991-1992 5.0-32v – 326 KM 1993-1995 5.0-32v – 320 KM
Historia Kiedyś auto opuszczające fabryki Mercedesa musiało być solidne, niezawodne i bezpiecznie, a w tym przypadku jeszcze „szybkie” przy współpracy z firmą Porsche. Mercedes 500E bazował na popularnym i bardzo udanym nadwoziu W124 – Mercedesa klasy średniej. Wzorowano się na modelu 300E z silnikiem 6-cylindrowym o mocy 180KM. Przy projekcie pracowali inżynierowie z firmy Porsche. Całe auto, zarówno nadwozie jak i silnik, montowano w zakładach Porsche później odsyłano z powrotem do lakierni Mercedesa, aby „super-taksówka” nabrała barw. Do napędu użyto mocnego i bardzo spokojnie pracującego silnika Mercedesa V8 o pojemności 5.0l i mocy ponad 320KM z modelu 500SL – R129. Pojazd oferowany był tylko ze 4-biegową skrzynią automatyczną również z modelu 500SL. Z resztą później montowano ten silnik również w dużych i ciężkich pojazdach klasy S W140. Układ zasilania z układu K-Jetronic zastąpiono na nowocześniejszy Bosch Motronic. Moment obrotowy silnika różnił się od normalnej wersji silnika V8 5.0l. Wynosił 480Nm przy 3900 obr/min, gdy w seryjnym modelu 500SL miał on moc 326KM i 450Nm przy 3900 obr/min. W zawieszeniu zastosowano zaawansowany układ wielowahaczowy i dodano zawieszenie samopoziomujące (NIVO) z tyłu regulujące twardość resorowania i jego wysokość. Podobnie jak w modelach T (kombi). Zrezygnowano z opon o niskim profilu poprawiających trakcję lecz zmniejszających komfort jazdy. W 500E postawiono komfort jazdy, z którego znany był każdy Mercedes. Zastosowane opony pochodziły z firmy Michelin. Model 500E charakteryzował się bardzo dobrym komfortem jazdy, wspaniałą elastycznością dzięki sporemu momentowi obrotowemu. Był on swego czasu nazywany także „Królem Autobahnu”. Dziś model 500E uważany jest za jednego z najlepszych Mercedesów jakie opuściły bramy fabryk Mercedesa. Odznacza się on fenomenalnym wykończeniem, pełnym wyposażeniem i niską awaryjnością.
Lata produkcji: 1991 – 1993 (E-klasa / 1993-1995) Ilość wyprodukowanych egzemplarzy ogółem (500E/E500): 10 479 Zbiornik paliwa: 90 litrów (W124 standardowo 70 litrów) Zużycie paliwa: 10 – 23 l/100km Średnie zużycie paliwa: 13,5 L/100km Prędkość maksymalna: 250 km/h (ograniczona) / (263km/h) Moc maksymalna: 240kW / 326 KM przy 6000 obr / min. Maksymalny moment: 480 Nm przy 3900 obr / min. 0-100 km/h: 6,0 s
Dane Techniczne Mercedes 500E Silnik: V8 ( 8-Cylindrowy w układzie V) Pojemność skok.: 4973 cm³ Średnica cylindra x skok tłoka (mm): 93 x 70,4 mm Moc kW (KM): 240 kW (326 KM) przy 5600 1/min Max. moment obrotowy: 480 Nm przy 3900 1/min Przełożenia / skrzynia biegów: 4-biegowa automatyczna, napęd klasyczny Układ hamulcowy: Stalowe tarcze, ABS, ASR Masa własna: 1700 kg (1710 kg wersja E500)
Mercedes-Benz W 210 55 AMG Model popularnie nazywany okularnikiem. W210 pojawił się na rynku w roku 1995 i był następcą Mercedesa W124. Kilkanaście miesięcy po wydaniu limuzyny w wersji sedan dołączyła do niej 7-siedzeniowa wersja kombi. Model był produkowany w trzech wersjach podstawowej „Classic”, wykończonej stylowo „Elegance” oraz dynamicznej Avangarde, z niższym zawieszeniem. Występowała również wersja Sportline z jeszcze wyraźniejszymi akcentami sportowymi. Model E 55 AMG to topowa wersja modelu W 210.
Rok produkcji 2000 Przebieg 135 000 km Kolor czarny Typ sedan limuzyna Skrzynia biegów automat Moc 356 km Prędkość maksymalna 307 km/h Pojemność 5439 cm³
fot. Mercedes
Mercedes-Benz W 211 Prezentowany samochód jest pożyczony z działu samochodów używanych. Jest to modeli E220 CDI. Rok produkcji to 2007. Nazywany jest Gołąbkiem, przez swój wyjątkowy kolor.
Mercedes-Benz W 212 Prezentowany model to E 250 CDI z napędem BlueEFFICIENCY. Wśród 20 nowoczesnych rozwiązań znajdziemy m.in. te podnoszące bezpieczeństwo jazdy, np. standardowe systemy Attention Assist (asystent zachowania czujności), Adaptive Main Beam Assist (adaptacyjny asystent świateł drogowych) czy automatyczne hamowanie awaryjne, aktywowane w przypadku drastycznego zagrożenia kolizją. Opcjonalne zawieszenie pneumatyczne współpracuje teraz z elektronicznym systemem tłumienia wstrząsów. W nowej Klasie E za obniżenie zużycia paliwa odpowiadają także pakiety BlueEFFICIENCY; chodziło o optymalizację podzespołów i części, by zredukować spalanie przy jednoczesnym obniżeniu masy, polepszeniu aerodynamiki, wydajniejszego funkcjonowania mechaniki i efektywnego zarządzania energią.
Klasa E Coupe Obok tradycyjnych wyróżników takich jak brak słupka środkowego i całkowicie chowane szyby boczne, nowe coupé może pochwalić się szczególną interpretacją usportowionej stylistyki. Model ten odznacza się korzystnym współczynnikiem oporu powietrza (Cd= 0,24). W ofercie znalazły się czterocylindrowe jednostki napędowe, spalające do 17% mniej paliwa, a przy tym zapewniające znaczący przyrost mocy i momentu obrotowego. Nowa Klasa E Coupé jest standardowo wyposażona w zawieszenie typu AGILITY CONTROL, zdolne automatycznie dostrajać się do bieżącej sytuacji na drodze.
Według przeprowadzonych badań jedna trzecia angielskich kierowców nie korzysta z podziemnych i wielopoziomowych parkingów ponieważ nie podoba im się „zapach" jaki tam panuje.
Jedna z angielskich firm zarządzających parkingami zamierza wykorzystać nowoczesną technologię do zagwarantowania przyjemniejszych wrażeń użytkownikom parkingów. Kierowcy narzekają głównie na fetor jaki wita ich na klatkach schodowych prowadzących do wyjścia. Wkrótce nowe, przyjemne zapachy powitają kierowców w Birmingham, Leeds, Cardiff i Londynie. Firma proponuje zastosowanie zapachu róż, pieczonego chleba i świeżo koszonej trawy!
Przeprowadzone badanie objęło 2000 kierowców i wykazało, że właśnie przejścia pomiędzy poziomami są najbardziej nieprzyjemnymi strefami. Co jest najgorsze? Fetor uryny! Pytani wskazywali jakie zapachy najbardziej im odpowiadają. Na szczycie listy znalazły się kwiaty, mięta, ścięta trawa, pieczony chleb i świeże owoce. Chętnie poczuliby także aromat gumy do żucia i jak na kierowców przystało – benzyny. Kierownictwo firmy stwierdza, że w pełni zdaje sobie sprawę, że nieprzyjemne zapachy mogą odstraszać klientów, i że zdecydowanie powinni oni mieć inne odczucia zostawiając swój pojazd na parkingu. Jest to kwestia dbałości o klienta i zagwarantowania mu odpowiedniej obsługi za jego pieniądze. Tym samym ma to wpływ na zaufanie jakim firma zarządzająca takim miejscem jest obdarzana. To psychologia i nie tylko. Już jakiś czas temu stwierdzono, że niektóre zapachy mają wpływ na nasze samopoczucie a niemieccy neurobiolodzy rok temu stwierdzili, że aromat róż poprawia naszą pamięć. Może więc perfumowanie parkingów ułatwiłoby także odnajdowanie naszych zostawionych w pośpiechu pojazdów?
Ciekawe czy polskich właścicieli parkingów zainteresuje wykorzystanie nowej technologii i my także z zaufaniem i przyjemnością będziemy mogli zostawiać nasze samochody a może nawet przestaniemy biegać z szalikiem przytkniętym do nosa przez przejścia ? Technologia mogłaby zresztą być także wykorzystana w innych miejscach. Choćby na klatkach schodowych w blokach i w przejściach podziemnych.
Sierżant szt. Tomasz Foryś szkolił nowo przyjętych do służby w sprawnej jeździe ciężkimi motocyklami policyjnymi. Sam uchodził niemal za mistrza w tej dziedzinie; współpracował m.in. z TVN Turbo przy realizacji programów promujących bezpieczeństwo w ruchu drogowym.
Fot. KMP Radom
W środę, 22 kwietnia 2009r., w wypadku drogowym zginął sierż. szt. Tomasz Foryś – policjant delegowany przez KMP Płock do pracy w Zakładzie Ruchu Drogowego CSP. Pracował w CSP od 6 kwietnia, wspomagając kadrę dydaktyczną ZRD w realizacji zajęć praktycznych. Miał 33 lata. Osierocił dziecko.
Kierownictwo i funkcjonariusze Policji Garnizonu Mazowieckiego łączą się w bólu z Rodziną.
Do wypadku doszło w środę, około godziny 20.00 na ulicy Zegrzyńskiej w Legionowie. Kierująca samochodem osobowym Kia, podczas wykonywania manewru skrętu w lewo, nie ustąpiła pierwszeństwa przejazdu kierującemu motocyklem Suzuki, który jechał z przeciwnego kierunku. W wyniku zderzenia kierujący motocyklem sierż. sztab. Tomasz Foryś poniósł śmierć na miejscu. Wstępne ustalenia wskazują, że jechał z dozwoloną prędkością.
– Jego śmierć spadła na przełożonych i kolegów wielkim ciężarem. Był bardzo lubiany jako kolega i ceniony jako pracownik, funkcjonariusz. Osierocił żonę i dziecko. – powiedział Komendant Miejski Policji w Płocku insp. Jarosław Brach – Tomek Foryś był bardzo dobrym policjantem, ogromnie zaangażowanym w swoją pracę w najlepszym tego słowa znaczeniu. Jemu naprawdę zależało na tym, żeby na naszych drogach było bezpiecznie. Ogromnie go za to cenię… tak, cenię, bo choć on sam odszedł, to przecież efekty jego działań nie zniknęły wraz z nim. Był dobrym kolegą, nie znam nikogo, kto miałby do niego jakiś żal czy pretensję. Rodzinie składam wyrazy najszczerszego współczucia. Rozumiem i sam odczuwam ból po tej stracie.
Zastępca naczelnika wydziału ruchu drogowego KMP Płock komisarz Zbigniew Kopczyński (w imieniu całego wydziału): – To dziwne mówić o Tomku w czasie przeszłym: był… I bardzo trudne. Tomek Foryś… doskonały kolega. Jak ktoś miał jakiś problem, kłopot, On zawsze starał się pomóc, nie mówił, że brak mu czasu. Był bardzo lubiany, taki ciepły, roześmiany, przyjacielski. Lubił wygłupiać się, żartować…
Praca była dla niego bardzo ważna, żył nią, bardzo się angażował. Był doskonałym nauczycielem i mentorem dla młodych policjantów, których uczył tej roboty, podpowiadał, jak zachowywać się w różnych sytuacjach, jak rozwiązywać problemy związane z ruchem drogowym. Od lat był w czołówce najlepszych policjantów ruchu drogowego na Mazowszu.
Jako policjant był stanowczy i konsekwentny, ale przy tym taktowny i profesjonalny; umiał tak rozmawiać z osobami, które popełniły wykroczenia czy przestępstwa drogowe, że nie dochodziło do zatargów i konfliktów. Cześć jego pamięci!
Komentarze