"Już po raz czwarty udało mi się wystartować w jednych z największych zawodów w Europie po piasku, czyli Enduropale-Quaduro w miejscowości Le Touquet we Francji" relacjonuje dla Motocainy quadowa zawodniczka Agata Stefaniak.
W tamtym roku po dość udanym wyścigu, założyłam sobie, że w 2016 musi być pierwsza setka w generalce! Cel do osiągnięcia, jednak wymagał sporo wysiłku i pracy, a sezon 2015 nie ułatwiał mi tego przez liczne kontuzje.
Ostatnia runda Championnat de France des Sables 2015-2016 , czyli Quaduropale odbywała się 30 stycznia 2016.
Dla mnie jednak wyścig zaczął się dużo wcześniej… wymagał on sporych przygotowań, zarówno sprzętowych jak i kondycyjno-wytrzymałościowych. Treningi rozpoczęłam ledwo co po zakończeniu sezonu cross country, ponieważ musiałam odbudować formę z przed kontuzji. Na szczęście udało się zbudować formę, która pozwoliła mi na przyzwoite tempo podczas wyścigu.
{{ tn(11348) left }}Oprócz siebie musiałam pomyśleć o swoim wyglądzie podczas wyściu. Tu na pomoc przyszła mi firma z Częstochowy czyli KW Race Wear. Chłopaki zaproponowali mi współprace w sezonie 2016 i zaproponowali personalizowany strój na Quaduropale !!! Wygląd oraz jakość mnie zachwyciła.
Pomyśleć również musiałam o przygotowaniu mojego różowego KTMa xc 525. Na szczęście długo myśleć nie musiałam, bo zadbał o nią mój chłopak, który prowadzi na Lubelszczyźnie własny warsztat motocyklowy 25 Servive. KTM został dopieszczony i przygotowany perfekcyjnie.
Na samym końcu musiałam pomyśleć o studiach…sesja w tym roku była mało przychylna i przed wyjazdem miałam same egzaminy. Stresujący i wyczerpujący czas, jednak sesja zdana i Quaduro przejechane.
Cała impreza rozpoczęła się w piątek od odbiorów technicznych i administracyjnych. W moim przypadku wszystko przebiegło bez najmniejszego problemu. KTM był przygotowany perfekcyjnie. Przyznano mi numer #55. Same odbiory trwały koło 4 h. Po odstawieniu quada do Park Ferme miałam resztę dnia by odpocząć i przygotować ciuchy oraz gogle do sobotniego wyścigu !!!
W sobotę od samego rana wiało i padało. Nie zapowiadało się na poprawę pogody. Równo o 12 rozpoczęło się ściganie…
Startowałam z 2 linii, co pozwoliło mi na w miarę bezpieczny i bezkolizyjny start . Na szczęście obyło się bez większych „korków” na trasie. Mimo tego że na moich oczach rozegrało się kilka niebezpiecznych wypadków.
Sam start uważam za udany, przez większość wyścigu trzymałam się koło setnego miejsca . Jechało się bardzo dobrze, mimo złych warunków pogodowych. W połowie wyścigu musiałam zjechać do depo by zatankować quada i zmienić gogle na czyste. Na szczęście pobyt w serwisie nie trwał długo, a stracone pozycje dość szybko udało mi się nadrobić. Na przed ostatnim okrążeniu, przez innego zawodnika, zaliczyłam sporą wywrotkę. Straciłam sporo czasu na wygrzebanie się spod quada i postawienie go na koła. Co gorsze upadłam na prawą stronę, obijając sobie obojczyk, który kilka miesięcy temu miałam złamany. Ten wypadek skutecznie wybił mnie z rytmu. Z pozycji 102 spadłam aż na 120 miejsce ;/ Widząc co dzieje się z oceanem miałam nadzieje, że będzie to moje ostatnie okrążenie. Jednak szczęście mi nie dopisało i musiałam wjechać jeszcze na jedno kółko. Niestety na prostej powrotnej było już tyle wody, że nie dało się bezpiecznie dojechać do mety. Woda sięgała do ¼ silnika. Wyścig przerwano, jednak mój KTM zassał wody do gaźnika i przestał jechać. Ja niestety nie mogłam nic na to poradzić, zostałam już na plaży a do depo dotarłam dzięki pick-upowi, który ciągnął mnie na linie. Wyścigu nie ukończyłam, ale mimo to zaliczono mi 9 okrążeń, co dało mi 120 miejsce w generalce i 5 miejsce w klasie kobiet. Nauczkę mam ogromną, doświadczenie również. Za rok chciałabym tam wrócić i powalczyć o pierwszą 70-tkę!
Agata Stefaniak
Komentarze