Dyskusja stara jak koło

2 czerwca 2013

Nie ma chyba dnia, żeby w którymś miejscu w sieci nie pojawił się jakiś artykuł ze starej jak świat serii: „kto jest lepszym kierowcą: kobieta czy mężczyzna?”. Czas wysnuć z tego jakieś wnioski – niekoniecznie bezpośrednie.

Podstawowy wniosek jest taki, że odpowiedź na to pytanie jest po prostu niemożliwa. Jeden tekst dowodzi, że kobiety jeżdżą bezpieczniej – natychmiast pojawi drugi, oparty na założeniu, że kobiet-kierowców jest mniej i dane są przekłamane. Na jeden film dowodzący, że kobiety świetnie sobie radzą z parkowaniem, przypadnie drugi, dowodzący czegoś wręcz przeciwnego. Niezależnie od tego, jak będą prezentowały się wyniki badań i procentowy rozkład odpowiedzi respondentów, zawsze znajdzie się grupa, która albo się z tym nie zgodzi, albo wzruszy ramionami, stwierdzając, że takie oczywistości to dla nich żadne zaskoczenie. Przywilej w postaci płacenia niższych stawek ubezpieczeniowych z uwagi na bardziej bezwypadkową jazdę został kobietom odebrany, jednak nie w formie obniżenia stawek płaconych przez mężczyzn, a podwyższenia tych płaconych przez kobiety. Czy można to uznać za sygnał, że w oczach ubezpieczycieli kierowcy, niezależnie od płci, dysponują porównywalnymi umiejętnościami?

Jakimi kierowcami są kobiety?

fot. materiały prasowe

Na każdy głos wskazujący na nieobecność kobiet w najwyższej klasie motosportu przypadnie inny, przytaczający casus Susie Wolff, która odbyła całą drugą drogę od kartingu, poprzez Formułę Renault, Formułę 3, niemiecką serię DTM aż do roli kierowcy testowego w ekipie F1 Williamsa. I tak można kręcić się w kółko, wzajemnie wybijając sobie argumenty z ręki.

Wdając się w meandry abstrakcyjnych rozważań, nie zapominajmy o jednym – że każdy kierowca, niezależnie od płci, pozostaje jednostką indywidualną. Są świetni kierowcy płci męskiej i kierowcy beznadziejni, i to samo tyczy się pań. Sama płeć jeszcze niczego nie definiuje. Nie rodzimy się mistrzami kierownicy. Wszyscy jednak mamy szanse, by się takowymi stać.